Jurgen Callens

Soms bestaan er ideale middeltjes tegen een ferme kater na een zwaar avondje stappen. Zoals dit nieuwe album van het Amerikaanse Cellador bijvoorbeeld. De band rondom gitarist, zanger, songwriter en producer Chris Petersen maakt furieuze power metal met speed metal- en thrashinvloeden in een hyperkinetische vorm, maar steeds met de nodige melodie. Off The Grid is de opvolger van het debuut Enter Deception, dat al vele jaren terug verscheen. Verwacht je aan een helse rit voor extreme snelheden, virtuoos gitaarwerk en sterke vocalen. En ga het vooral zelf checken vanaf 10 maart, want dan verschijnt deze plaat via Scarlet Records.

Chris Petersen is de grote bezieler en kracht achter Cellador. Als stichtend en enige origineel lid maakt hij van de band hetgeen die nu is. En dat is me wat. De power metal die hier ten berde gebracht wordt slaat je met verstomming en klinkt vaak zelfs over the top. De razende snelheid vliegt je om de oren en lijkt technisch bovenaards. Een gewone sterveling zou vingers breken om een enkele van de riffs onder de knie te krijgen, laat staan één van de vele solo’s die verstrooid worden. De lat ligt nog hoger dan op het debuut en alles wordt nog sneller gespeeld. Het lijkt soms wel alsof de muzikanten geïnjecteerd werden met steroïden om deze hoogintensieve power metal te kunnen brengen. Toch lijden de songs hier zelf geen moment onder, omdat er gezorgd wordt voor ongelooflijke catchy melodielijnen. Ook laat men het bombast nooit links liggen, zodat we hier een prima totaalpakketje krijgen. De sound klinkt ook heel fris, haast on-Amerikaans, maar eerder Europees. Als ik vergelijkingen moet opdiepen, zou ik bijvoorbeeld bands als Dragonforce en Domine kunnen gaan noemen. Ook horen we speed- en thrashelementen in het geluid. Check hiervoor maar eens een nummer als Wake Up The Tyrant.

Schitterend zijn ook de duels tussen gitaar en keyboards, die veelvuldiger aanwezig zijn dan op het debuut. Je moet er echter wel voor te vinden zijn, want ik denk dat duizelingwekkende snelheden niet voor iedereen weggelegd zijn, en bij sommigen wel eens tot epilepsie-aanvallen zouden kunnen leiden. Swallow Your Pride is hier een mooi voorbeeld van. Toch blijft ook deze song snel hangen en vragen om herhaling. Het grote pluspunt van deze razernij is dat alles steeds aanstekelijk blijft klinken en de technische virtuositeit aangewend wordt om enkel de nummers beter te maken. Verwacht echter geen hitjes of happy metal toestanden, dit is muziek om je in te verdiepen en te waarderen om haar kunde. Het zal dus niet weggelegd zijn voor het heel grote publiek, maar vooral door insiders gewaardeerd worden. Het is dan ook vreemd dat er tussen beide releases een heel lange periode zat, want de band zelf deelde al het podium met heel wat grootheden. Misschien kan dit nieuwe werk dan ook een aanzet zijn tot grotere roem en faam. Cellador verdient het alvast.

Fans van eerder genoemde bands, die niet vies zijn van hoge snelheden, prima heldere vocalen en muzikale virtuositeit hebben er weer een aanwinstje bij. Ik ben benieuwd of we deze waanzin binnenkort misschien ook live kunnen gaan aanschouwen.

Tracklist: