Bijna twee jaar geleden had ik het genoegen om Predatoria, de metaltrots uit Leopoldsburg, live aan het werk te zien op Antwerp Metal Fest. Ondanks het feit dat de band indertijd degelijk voor de dag kwam, overheerste toch eerder een gevoel van ‘net niet’. Desalniettemin was ik toch vrij enthousiast bij het aanhoren van het nieuws dat de band op 16 maart met een nieuwe langspeler zou komen aandraven. Of Predatoria nog steeds (naar mijn mening) een band is van ‘net niet’ kom je te weten in onderstaande review!

Het eerste wat mij opviel aan deze Casting Shadows was het fenomenale artwork: als liefhebber pur sang van de klassieke albumhoes zweer ik nog steeds bij een fysiek exemplaar. Op Compact Disc weliswaar, want een degelijke platenspeler behoort momenteel nog steeds niet tot het meubilair. Na enkele minuten met open mond gestaard te hebben naar het artwork, was het tijd voor het echte werk, de muziek zelf.

Na een uiterst onheilspellende intro breekt de hel meteen los en weet Predatoria de sfeer van het artwork wonderwel om te zetten in een eerste muzikale kopstoot van jewelste. Stuwende gitaarrifs, galopperende drums en een growl om U tegen te zeggen. Halverwege het nummer krijgen we een verrassend melodieuze gitaarsolo voor de kiezen, waarna een mid-tempo passage het einde inluidt van een kletterende death metal song.

Het eerste nummer heeft meteen de toon gezet en die toon wordt vlotjes aangehouden. Predatoria vuurt namelijk de ene na de andere beuker op de luisteraar af, waarbij de band het perfecte evenwicht gevonden lijkt te hebben tussen brutaliteit en melodie. Verwacht echter geen melodische death metal, want deze Limburgers serveren pure death metal zoals het hoort en wel in de stijl van Bolt Thrower en Memoriam. Wat deze laatste betreft, kunnen we zelfs stellen dat deze Casting Shadows het niveau van The Silent Vigil vlotjes weet te overtreffen.

Het artwork werd eerder in deze review reeds de hemel in geprezen, maar na het beluisteren van deze Casting Shadows mogen we gerust stellen dat Predatoria er in geslaagd is om een echt totaalpakketje af te leveren, waarbij de muziek, de thematiek en het artwork hand in hand gaan. Het oorlogthema werd dit jaar trouwens door geen enkele band zo realistisch weergegeven dan door deze Limburgers.

Het mag duidelijk zijn dat Casting Shadows een dijk van een plaat geworden is. Bij deze dien ik dan ook mijn mening over deze band te herzien en wel in de positieve zin. Werkelijk alles klopt aan dit schijfje. Mijn spreekwoordelijke kolom aan minpunten bleef deze keer dan ook verdacht leeg. Naar hetgeen ik ondertussen heb mogen aanhoren, zal ook de nieuwe plaat van Memoriam wel eens de moeite kunnen worden. Aangezien Karl Willetts en zijn makkers toch om het half jaar naar Deinze afzakken, lijkt Predatoria mij dan ook dé ideale band om het voorprogramma te verzorgen en misschien wel de headliner van de avond een lesje in death metal te leren, al mogen we de (metal)geschiedenis ook geen oneer aan doen…

Tracklist:

1. Concrete Coffin
2. Unsighted, Not Visionless
3. Blunt Force Trauma
4.  Written In Blood
5. Kristallnacht
6. For All But God
7. Their Blood On My Hands
8. Killed In Action
9. Their Life, Their Grave
10. Casting Shadows