De Belgische symfonische blackmetalformatie Saille headlinede zaterdag 2 november op Metal Agaist Child Cancer. We kregen de eer om Sailles frontman Dennie Grondelaers te mogen interviewen die ons meer vertelde over de achtergrond van zijn laatste album Ritu en de afgelopen shows in de U.K.

Dag, hoe gaat het er mee? 

Ik mag niet klagen.

Kijk je een beetje uit naar het optreden straks?  

Ik heb er heel veel zin in. Het is een coole line-up, het is voor een goed doel en ik vind dat metal zich de laatste tijd met iets te weinig zinvolle dingen bezighoudt dus ik vind het heel fijn dat we hier mogen spelen, dat dit georganiseerd wordt en dat er effectief volk is.

Over Ritu, hoe zijn jullie op de albumtitel gekomen en waarvoor staat ze?

Het concept van Ritu is eigenlijk de wereld afgaan op zoek naar verschillende rituelen. Meestal dodenrituelen en dergelijke, bijvoorbeeld in Sati in India waarbij de vrouw bij het overlijden van de man op de brandstapel mee kroop of exorcismerituelen en dergelijke.  Als je het over rituelen hebt, zit je eigenlijk heel dicht bij de naam Ritu, het betekent effectief iets in die trend dus.

Ik heb gemerkt dat sommige nummers zoals Haunter Of The Dark, en een aantal andere die ik minder goed kan uitspreken… 

Fhtagn (Lacht).

– Inderdaad 🙂 …gebaseerd zijn op verhalen van Lovecraft. Ben je zelf een fan van Lovecraft?

Ik ben een megafan van Lovecraft! Bijgevolg schrijf ik de teksten dus ben ik heel blij dat ik die dingen erin mag steken, omdat ik het een geweldige schrijver vind. Het is te zeggen, het is een goede schrijver, misschien niet de beste, maar zijn wereld, zijn mythos is simpelweg briljant. Hij is heel invloedrijk geweest voor heel veel andere schrijvers. Ik vind het heel fijn dat ik die tekst daar effectief in heb kunnen stoppen. Het paste ook heel goed bij het concept van rituelen en dergelijke.

Heb je een favoriet verhaal?

(Zucht) De vraag van vijf miljoen (lacht). Ik kan niet zeggen dat ik een favoriet verhaal kan aanduiden. Als ik een favoriet moet kiezen denk ik dan toch de droomcyclus die hij heeft geschreven. Dat zijn drie verhalen die bij elkaar passen. Het zijn niet de meest “horror” verhalen, maar ze zijn heel sterk en heel goed geschreven.

In enkele passages uit Haunter Of The Dark wordt er in een vreemde taal gezongen. Over welke taal gaat het en waarnaar verwijst ze?

De talen die in Haunter Of The Dark voorkomen zijn compleet fictief. Ze zijn uitgevonden door Lovecraft. Maar het verhaal in The Haunter Of The Dark (kortverhaal van Lovecraft gepubliceerd in Weird Tales, red.) gaat eigenlijk over een kerel die een ruïne binnenstrompelt en daar onwetend één of ander demonisch wezen oproept dat hem vervolgens begint te stalken, aldus de ‘haunter of the dark’. De rest van het verhaal gaat eigenlijk over hoe dat hij aan het beest kan ontsnappen in afwachting totdat hij wordt neergeslagen door deze demonische identiteit. De onuitspreekbare tekst is één van die hypothetische spreuken die dat beest dan zou kunnen verwijderen. Het komt zelf niet uit Haunter of The Dark, maar uit The Case Of Charles Dexter Ward, maar het is dezelfde mythos en waarschijnlijk dezelfde bronnen die het hoofdpersonage in de Haunter of The Dark zou gebruikt hebben. De cryptische tekst die in Fhtagn wordt gebruikt is één van de rituelen die de macabere, ongekende cultussen die Cthulhu aanbidden constant lopen te krijsen als ze gekken dingen doen.

Hoe zou je het nieuwe album Ritu vergelijken met jullie voorgaander Irreversible Decay. Hebben jullie voortgebouwd op jullie vorige album of zijn jullie nieuwe muzikale richtingen ingeslagen. (Dit interview was oorspronkelijk opgesteld voorDries, en te laat realiseerde ik me dat Dennie pas na het eerste album bij Saille is beland, red.)

Het eerste album was ik meer een toeschouwer. Maar ik kan wel zeggen dat de band een logische evolutie heeft gemaakt op vlak van groei, wat hopelijk normaal is voor bands. Tekstueel ben ik nu degene die al de teksten schrijft in plaats van Filip (Gorath) enDries die te teksten in het eerste album hebben geschreven.

Ik stelde de vraag omdat ik me afvroeg hoe jullie zelf naar die albums keken. 

Wel, Ik ben zelf  Saille-‘fan’ – ik vind fan eigenlijk een vies woord – geworden door het eerste album. Ik kwam compleet uit de lucht gevallen toen er mij gevraagd werd of ik wou zingen. Ik heb onmiddellijk ja gezegd door dat album en door hun sterke liveshows.

Over liveshows gesproken. Afgelopen september speelden jullie voor het eerst in de U.K. Hoe was het om daar te spelen?

Oorspronkelijk hebben we drie shows geboekt, maar één is jammer genoeg niet doorgegaan. Maar de twee shows die we wel hebben gespeeld waren briljant, aangename andere bands, enthousiast volk. Het was een megameevaller.

Als ik me niet vergis hebben jullie toen met Winterfylleth gespeeld. Hoe was dat en hoe zijn ze tot bij jullie geraakt?

We hebben die mannen leren kennen, aangezien we een anderhalf jaar geleden op Graspop hebben gestaan als opener van het festival en zij speelden na ons. Schijnbaar waren zij compleet weggeblazen door onze performance. We hebben contacten gelegd en die mannen een keer naar Hasselt gehaald. We hebben dan samen een paar shows in de U.K geregeld, wat prachtig was. Die mannen zijn compleet down to earth, mega sympathiek, heel aangenaam om mee om te gaan, mega goede band. Het had véél slechter kunnen lopen (lacht).

Zijn er albums van bands die dit jaar of volgend jaar gereleaset worden waar je naar uitkijkt?

Het enige album waar ik nu naar het uitkijken ben is de derde Wardruna-plaat, maar aangezien de vorige release er vijf jaar over heeft gedaan zal dat nog wel even duren. Voor de rest is er niet echt iets waar ik momenteel echt op zit te wachten. Waarschijnlijk vergeet ik momenteel wel iets, maar ik kan niet ogenblikkelijk op iets opkomen.

Na Metal Against Child Cancer geven jullie nog een show in Copenhagen. Wat zijn de plannen daarna?

We zijn stillaan shows aan het plannen voor in het voorjaar en we hebben plannen om terug naar de U.K te gaan, maar dat is nog niet concreet dus ik kan daar nog niet veel informatie over geven. We zijn ook bezig aan ons derde album, maar dat is ook nog niet helemaal compleet dus daar kan ik ook niet al te veel informatie over geven. Meer shows, nieuw album: dat zijn de plannen voor volgend jaar. Instrumentaal zijn er al een paar nummers klaar, maar het zit nog in ontwerpfase. De teksten zijn ook nog niet af.

Zijn er dingen die je kwijt zou willen aan het wereldwijde web? 

Ik kan zeggen dat we een nieuwe art director onder de arm genomen hebben. Wie precies ga ik momenteel nog niet zeggen, dat zal binnenkort wel bekend gemaakt worden. Deze kerel zal verantwoordelijk zijn voor de volgende shirts en fotoshoots en het is een vrij bekende naam. Momenteel kan ik het niet zeggen, dat zal wel verschijnen op Facebook wanneer de tijd rijp is.

Om af te sluiten: wat zijn je gedachten over Metal Against Child Cancer? 

Ik zal eerlijk zeggen dat ik het een prachtig initiatief vind. Ik ben zelf een ex-kankerpatiënt, dus ik vind het prachtig dat zo’n dingen georganiseerd worden, zeker omdat het voor kinderen gaat. Ik moet zeggen juist omdat het voor kinderen is vind ik het nog net iets specialer. Als volwassen mensen kanker krijgen is dat heel erg, maar tot een bepaalde graad hebben die al een leven gehad en dingen meegemaakt. Kinderen hebben nog niets meegemaakt, ze zijn nog te jong en ze zijn  – tussen aanhalingstekens – onschuldig. Ik vind het heel mooi dat er effectief iets georganiseerd is voor kinderen. Zoals ik eerder gezegd heb is de meeste metal vandaag de dag vrij inhoudsloos. Het gaat nergens over, het boeit niks, zuipen.. Je weet wat ik bedoel.

Heel erg bedankt om tijd vrij te maken! Ik wens jullie veel succes met het optreden straks, maar ook met de toekomst. 

Heel graag gedaan en bedankt.