Aborted behoeft ondertussen al lang geen introductie meer. Deze deathmetalband uit België bracht op 22 april jongstleden zijn nieuwste telg op de wereld. Het beestje kreeg de titel Retrogore mee, en omvat alles waar de band na al die jaren nog steeds voor staat: snoeiharde, razendsnelle death metal van de hoogste plank.

Je kent het ondertussen al wel: een dreigende intro (Dellamorte Dellamore) gevolgd door de titeltrack Retrogore, wat zoals redelijk vaak al een eerste hoogtepunt is. De snelheid, de kracht en de demonische vocalen van Sven maken het plaatje compleet. Aborted heeft in de loop der jaren een zeer herkenbare sound ontwikkeld. Nog een hoogtepunt op het album is Termination Redux, de titeltrack van de in het begin van het jaar uitgekomen gelijknamige ep. Hier zit ook weer een boel kracht achter, waar ze het vandaan blijven halen, geen flauw idee, maar het maakt de muziek alleen maar beter.

Heb je soms ook het gevoel dat Aborted haast altijd dezelfde muziek blijft maken? Wel, dat gevoel had ik ook toen ik Retrogore voor het eerst beluisterde. Tegenover Global Flatline of The Necrotic Manifesto zit er haast geen verschil. Maar toch klinkt elk album dan weer helemaal anders. Ze maken wel dezelfde muziek, maar ze steken er genoeg variatie in zodat het boeltje geen eentonige zaak wordt. Divine Impediment kan je als passend voorbeeld nemen. De afwisselende snelle en minder snelle stukken, de breakdowns, de bij momenten meesterlijke gitaarriffs, en dan die onvermoeibare drummer. En wat ook opvalt: voor het eerst zijn er ook blackmetalinvloeden te bespeuren. Of de band hier al dan niet bewust voor gekozen heeft laat ik even in het midden, maar vast staat wel dat het de muziek alleen maar beter maakt.

Met Retrogore heeft Aborted een grote hoofdvogel afgeschoten. Deze plaat zal ongetwijfeld hoog op mijn jaarlijstje gaan eindigen, en het is nog maar april. Voor iedere zichzelf respecterende Aborted-fan is dit pareltje een verplichte aanschaf. Maar als je de band nu pas leert kennen, kan je Retrogore gerust als het hoogtepunt van zijn carrière beschouwen. Ik vraag me echt af hoe ze dit in duivelsnaam nog gaan verbeteren.