Jurgen Callens

De jaren tachtig waren een bloeiende periode voor fans van glam en hair metal. Er waren talloze bands – de één al wat beter dan de andere – die de clubs platspeelden en er een decadente levensstijl op nahielden. Het epicentrum van dit subgenre situeerde zich rond de Sunset Strip in Los Angeles. Gepiloteerd door muziekzenders als MTV, die toen nog niet vies waren van een streepje hardrock of metal, schoten bands als Ratt, Mötley Crüe en Poison recht op doel én op menig groupie. Tegenwoordig lijkt er een heropleving van het teloorgegane genre en telt ook ons landje een band die wel eens hoge toppen zou kunnen scheren en menig euh… WildHeart heet dit vijftal, komt uit Ninove, en brengt dit weekend het zelfgetitelde debuut uit. WildHeart dus, draait hier al de hele week toertjes en tovert zowaar een glimlach op mijn sedert een tijdje getormenteerde gezicht.

Het is lang geen evidentie om de dag van vandaag glam, sleaze of hardrock te gaan spelen. Hier moet je ten eerste al van goeie muzikale huize zijn en ten tweede een song in mekaar steken die pakkend is en er bovenuit springt. De muzikanten van WildHeart hebben hun sporen in het verleden al verdiend in bands als Warckon, IC/TC en Rosevalley Rebels en zijn dus bepaald geen sukkelaars op hun instrumenten. Integendeel: de tandem Juice / Foxx zorgt meermaals voor flitsend vuurwerk. Soms om duimen en vingers bij af te likken. Ook met een zanger als Farty mag uitgepakt worden. Een stem die goed bij het genre en de stijl past, vaak in de hogere regionen te situeren valt en nog groeimarge bevat. Ik wil hem namelijk nog wel eens horen na een tour met pakweg Cinderella of Whitesnake. Als zijn stem wat doorrookter klinkt en de gevolgen van mister Jack Daniels wat exponentiëler te horen zijn.

Visueel heeft de band in alle geval alles om met de absolute top mee te doen. Ik zag de mannen al schitteren on stage en het vijftal lijkt echt wel geteleporteerd uit de clips uit de periode waarin Vanessa Warwick nog als chick bestempeld werd. Lang een véél haar, veel kleur, sjaaltjes, bandana’s, laarzen,… Kortom: het ganse pakket. De Sunset Strip anno 2016 zeg maar.

Muzikaal heeft WildHeart ook alles om een sensatie te worden. Imagine: gierende gitaren, catchy riffs en licks en een hoge meezingbaarheidsfactor, ondersteund door een solide pompende ritmesectie. De muziek zelf ademt ook pure rock and roll en decadentie uit. De broodnodige arrogantie straalt er ook wel vanaf. Iets wat ook de toenmalige topbands typeerde. Qua referenties haal ik graag bands (die ik toen ook graag als guilty pleasures beschouwde) als Whitesnake, Dokken, Ratt, Mötley Crüe en Van Halen aan. Echt, dit klinkt onbelgisch goed en kon zomaar een nieuw Amerikaans wonderkind geweest zijn. Nooit zou je vermoeden dat deze groep pas in 2014 opgericht werd. Hier komt dus echt wel een pak talent bovendrijven. Een song als Never Let Go bijvoorbeeld, heeft alles om radio airplay te krijgen. Alleen weet ik niet goed of er hier nog veel zenders zijn die deze muziek spelen. Opsturen naar de Amerikaanse rockstations lijkt me dus de grote boodschap. De band biedt ook een mooi pallet aan diversiteit aan. Er zijn zowel snellere rockers als On the Run, maar anderzijds zijn er ook de obligate (semi)ballades als pakweg Beautiful Regret. Deze eerste zilverling telt 12 volwaardige songs. Het zegt dan ook genoeg over de kwaliteiten van WildHeart dat hiertussen geen enkel vullertje staat. Zelfs het instrumentaaltje First Glance weet me te begeesteren om er daarna weer hard(rockend) in te vliegen met Lovehunter. Volgens mij is er in België weer voorzichtig een beweging in gang geschoten, waaronder ik ook een band als Mr. Myst reken, die elkaar het vuur aan de schenen kan leggen en elkaar enkel maar beter kan maken.

Fans van voornoemde bands, maar ook van minder gekende bands als bijvoorbeeld Heaven’s Edge, Tyketto, Ferrari en Warrant moeten hier zeker even naar gaan luisteren. Beter hebben we het in de Benelux zeker nog nooit gehoord en eindelijk is er eens een band die kan wedijveren met de giganten uit Amerika en Scandinavië. Zet als muziekliefhebber even die kleppen af, want no way dat dit muziek is voor mietjes. Dit is pure en onversneden rock and roll pur sang.

Mocht er iemand zinnens zijn een lokale Sunset Strip op te richten, dan ben ik gegarandeerd een van de barflies. Jezus, ik zie het weeral veel te levendig voor me. Nee serieus: topband, ook live, nu ook op plaat. Opgenomen in eigen beheer maar ongetwijfeld volgende keer bij een groter label. Organisatoren en boekers: haal deze band nu in huis, want binnenkort zal hier een flinker prijskaartje aan vast hangen, vrees ik. Verplichte aanschaf en ongetwijfeld de beste hardrock, glam en sleazerelease van het jaar tot nog toe. Bartender: 5 more shots please!

Tracklist: