De lezer die meer vertrouwd is met Amped-Up weet dat wij ontstaan zijn uit het oude Ashladan. Omdat die website binnenkort definitief verdwijnt en wij het zonde vinden dat het festivalverslag van Graspop 2015 in het digitale limbo verdwijnt hadden wij het idee om dit verslag nog eens op onze nieuwe webstek te laten verschijnen. De terugblik op donderdag 18 juni 2015 lees je hier.

Hell City – Jupiler Stage

Het Limburgse Hell City mocht de spits afbijten van de jubileumeditie van Graspop Metal Meeting 2015. En dat deden ze met verve. Als intro kregen we onder meer een korte drumsolo voorgeschoteld, gevolgd door het ijzersterke Triumph Is Turmoil. Buiten het nummer Hellacopter, afkomstig van een eerder uitgebrachte cd, speelde de band zijn gehele laatste creatie Victorious live. Nummers zoals Rockalypse, Burning Irony en Running In Circles knalden door de speakers van de Jupiler Stage en het publiek, maar zeker ook de band zelf, genoot van elk moment. Zangeres Michelle Nivelle bedankte de aanwezigen voor hun toch wel talrijke opkomst en de organisatie om hen te boeken. Ze sloten hun veertig minuten durende set af met Ice Cold Rage, en waren daarmee een sterke opener voor deze editie van GMM.

1. Intro + Triumph Is Turmoil
2. Lies
3. Rockalypse
4. Victorious
5. Hellacopter
6. Burning Irony
7. Running In Circles
8. The Fight
9. Ice Cold Rage

Hell City – foto Dorien Goetschalckx

Your Higness – Jupiler Stage

In het Belgische metallandschap is momenteel een grote ster rijzende. De naam van deze ster? Your Highness. Deze Antwerpse groep brengt een kruising tussen stoner en sludge op een zeer aanstekelijke wijze door middel van fijne gitaarmelodieën, maar tegelijkertijd kan Your Highness weer loodzwaar uit de hoek komen. En live? Dan rocken deze Antwerpenaren nog eens een stuk zwaarder dan op plaat. Het was dan ook goed om te zien dat ondanks het vroege uur en de gigantische rij die nog aan de ingang van het festival stond, toch redelijk wat volk was komen opdagen om de band te aanschouwen en deze aanwezigen kregen dan ook zeker geen spijt. Het grote enthousiasme dat terug te zien en te horen is in het optreden van de band sloeg dan ook moeiteloos over op het publiek en daarmee was het optreden van Your Highness al zeker één van de betere optredens op Graspop.

Your Highness – foto: Stijn Verbruggen

Oceans Of Sadness – Jupiler Stage

Het was een fijn weerzien. Na bijna vijf jaar radiostilte lieten de Oceanen nog eens van zich horen. En hoe! Een goed gevuld pleintje voor de Jupiler Stage was getuige van de reunie van Oceans Of Sadness, ter gelegenheid (en op vraag van Graspopzelf) van 20 jaar Graspop Metal Meeting. Deze kans lieten Tijs Vanneste en co niet links liggen. Na wat onderling overleg en inplanning gaf de band groen licht. Op de bühne leek het er op alsof ze nooit weggeweest zijn. Ze schudden hun eigenzinninge avant-gardistische sound zonder moeite uit hun mouw. Oceans-klassiekers als So Close, Low, Pride And Shame,… uit alle vijf albums kwamen aan bod in hun veel te korte show. Achteraf bij Tijs gepolst naar een eventuele toekomst voor Oceans: “Misschien, ooit, als we allemaal kunnen en goesting hebben. Maar áls het zou gebeuren, dan eerst met een nieuwe plaat.” Hopelijk tot snel, jongens!

Oceans Of Sadness – foto: Dorien Goetschalckx

Wolves Scream – Metaldome

Iets voor 20 uur was het tijd voor de laatste Red Bull Bedroom Jam-band, genaamd Wolves Scream. Deze post-hardcoreband, waar met name één grote inspiratiebron opduikt, namelijk Architects, heeft in zijn vijfjarig bestaan toch al redelijk wat zieltjes voor zich gewonnen en dat was voor een deel zeker te merken aan de redelijk grote opkomst in de Metaldome zo aan het begin van de avond. En in de voorste regionen van het kleinste overdekte podium van festival ging het er fijn aan toe met meebrullende en zelfs springende mensen. Ondanks dat deze band een pure worship van Architects is, als ik het zo mag noemen, is deze band toch iets om rekening mee te houden. De muziek, het enthousiasme..; het zit allemaal goed bij deze jongens. Wolves Scream dus. Niet vergeten deze naam.

Wolves Scream – foto: Tim Tronckoe

Bliksem – Jupiler Stage

Het Antwerpse thrashcombo Bliksem mocht de Jupiler Stage op donderdag afsluiten. Tijdens een setlist van een uur haalden de Antwerpenaren alles uit de kast om een geweldige show te brengen. Het weer zat mee, er was geen donder of bliksem te bespeuren (ja ik weet het, flauwe grap) en de band gaf er een goeie lap op. Nummers van alle cd’s werden bovengehaald, zo passeerden onder meer Room Without A View, Face The Evil en The Hunt de revue. Het geluid klonk misschien niet altijd even zuiver, maar dat zal waarschijnlijk aan de wind hebben gelegen, want Peggy Meeussen, Rob Martin en de hele band speelden echt goed vandaag. Met Fucked Up Avenue en The Life On Which I Feed beeïndigden ze hun set met een knaller. Een meer dan geslaagde afsluiter voor de Jupiler Stage!

1. Crawling In The Dirt
2. Disciples
3. Room Without A View
4. Tales Of Tragedy
5. Face The Evil
6. Barbaric Nation
7. Twist The Knife
8. Out Of The Darkness
9. KYWAS
10. The Hunt
11. Fucked Up Avenue
12. The Life On Which I Feed

Bliksem – foto: Stijn Verbruggen

De coverbands:

Diolegacy – Marquee

Onder de vlag ‘Monsters Of Rock’ slaagde de organisatie van Graspop er in om op de aftrap van het festival een tributeavond in elkaar te boksen om duimen en vingers bij af te likken. Eerste act van deze bill was het Kempense Diolegacy. Zij brachten een bloemlezing uit het ganse oeuvre van wijlen Ronnie James Dio. De heer Dio keek goedkeurend toe vanop de backdrop toen de band, met voorop Marcos Rodriguez als gouden strot, nummers als Holy Diver of Rainbow ten gehore bracht. De Marquee keek, luisterde en oordeelde dat het goed was.

The Art Of Pantera – Marquee

De band van wijlen Dimebag Darrel mocht ook niet ontbreken op deze tributeavond. Daarom werd The Art Of Pantera erbij gehaald. Ook deze tunes werden flink gesmaakt door de goed volgelopen Marquee. Maar wat wil je, als klassiekers als Walk,Fucking Hostile of Cowboys From Hell gespeeld worden op de vooravond van je favoriete festival, kom je toch zeker eens kijken. De oplettende kijker merkte wellicht de aanwezigheid van manusje-van-alles (op het gebied van metal-, cover- en tributebands zoals Stormrider) Marcel Coenen op.

Up The Irons – Marquee

Het leek wel op een mini-versie van een echt Maiden-concert. Net voor aanvang het obligate Doctor, Doctor (van UFO). De intro ‘Churchills Speach‘, Aces High helemaal vooraan in de setlist. Hebben jullie ook dat déjà-vu gevoel? Up The Irons koos ervoor om de setlist van de laatste Iron Maiden-tour min of meer ten gehore te brengen (al hadden ze daar donderdagavond net iets minder tijd voor gekregen). Het publiek hadden ze in ieder geval mee, de volle Marquee brulde alle nummers vlot mee. Naast oerklassiekers Run To The Hills, Number Of The Beast en Fear Of The Dark speelde de band ook een uitstekend gebrachte Seventh Son Of A Seventh Son. Na het gekende einde van het concert (Iron Maiden, mét zelfgemaakte Eddy) hadden ze nog tijd en zin voor een extra toegift in de vorm van Wasted Years. Dat de band daarmee hun speeltijd met goed een kwartier overschreed, zal het publiek worst wezen. Iedereen genoot mee!