Avatar is een band die ik nooit goed heb begrepen, en waarschijnlijk nooit helemaal zal begrijpen. Toch weten ze mij iedere keer te verbazen met uitstekende platen, waaronder het vorige album Hail The Apocalypse. Maar de heren vonden het tijd voor een nieuw album, en op 13 mei (een vrijdag de dertiende, inderdaad) brachten ze Feathers & Flesh op de markt via Another Century. Een aantal grondige luisterbeurten leverden volgende beoordeling op.

De reden – of liever gezegd redenen – waarom ik ze nooit helemaal heb begrepen, zijn de volgende: ten eerste is de zanger geschminkt als een duivelse clown en ten tweede komt er soms circusmuziek voor in hun nummers. Waar halen ze het in godsnaam vandaan? Daarbovenop komt ook nog eens dat ze melodic death metal spelen, een genre waar je toch totaal geen circusmuziek verwacht? Maar toch, het heeft wel iets. Zo heb je House Of Eternal Hunt, waarvan je haast instant vrolijk wordt, waarschijnlijk door die lichte circustoets. Maar ja, wat wil je met een clown als zanger? Johannes Michael Gustaf Eckerström weet echter wel raad met zijn stem en klinkt echt als een bezeten persoon, zoals op alle voorgaande albums het geval was. Maar op dit album (bijvoorbeeld tijdens New Land) gaat hij nog een stapje verder door zijn stem nog meer te verkrachten, en aldus nog rauwer over te komen.

Er is wel één groot minpunt aan dit album: de melodic death metal komt er niet zo sterk door als gehoopt. Er zijn veel rustige stukken op de plaat, die halen er de vaart een beetje uit. For The Swarm is dan weer een heel raar nummer, maar dat zijn we onderhand wel gewend van de band. Fiddler’s Farewell is dan weer een soort balladachtig nummer, wat op zich ook al vreemd is. Maar dan komt er toch een groot lichtpunt, onder de vorm van One More Hill, als teken dat we bijna aan het einde zijn van de luisterbeurten. Dit nummer is echter wel het hoogtepunt van het album, maar daar blijft het dan ook bij. Want wat daarna volgt, is niet echt van überhoog niveau, niet zoals we van de band gewend zijn.

Het is een vreemd album geworden, dat is het minste wat we kunnen zeggen van Feathers & Flesh. Het album bevat zowel hoogtepunten als dieptepunten, het zit een beetje raar in elkaar, maar dat is nu net wat de band zo kenmerkt. Doorgewinterde Avatar-fans zullen geen enkel probleem hebben met deze schijf, maar als je de band pas hebt leren kennen zou het wel eens kunnen tegenvallen. Maar niet getreurd, deze zomer staan ze op Alcatraz in Kortrijk, en live klinkt het nieuwe spul hopelijk beter dan op plaat.