Wat doe je als Belgische band als je vijfde album overweldigend goeie kritieken krijgt, om niet te zeggen dat je de hemel in geprezen wordt? Zo snel mogelijk een nieuw album uitbrengen dat teert op het voorgaande succes? Niet als je Amenra heet. Na een lange periode van touren na het uitbrengen van Mass V, gooiden ze het over een compleet andere boeg: niet dat de stekkers er volledig uitgetrokken werden, maar er werd gekozen voor een intieme set, waarbij de gitaren minder ronken, de drums zachter roffelen, en zanger Colin H. Van Eeckhout voor de verandering zijn doorleefde schreeuwen inruilt voor zweverige zanglijnen. Het resultaat daarvan is nu ook te beluisteren op het album Alive.

Er zijn albums die je als recensent liever niet ziet komen, en dit is er één van. De reden? Het is bijna onmogelijk om dit schijfje snel naast je neer te leggen: ik heb Alive ondertussen minimaal honderd keer beluisterd en krijg er gewoon niet genoeg van. Dat de stapel ‘te beluisteren albums’ ondertussen blijft groeien, probeer ik zo goed als mogelijk te negeren. Een album als dit zie je als recensent dus liever niet komen, maar als muziekliefhebber… wel, dan komt het niet beter dan dit.

Ik ken mensen die Amenra liever een luide set horen spelen, ik ken mensen die deze intieme Amenra nog beter vinden. Wat mij betreft: het is een onmogelijke keuze, ik denk dat het afhangt van mijn stemming en omgeving wat ik verkies. Maar als deze Alive één iets gemeen heeft met Mass V, dan wel dat het ontzettend moeilijk is om een favoriet nummer te kiezen. Ook hier kan dat gedurende de vele luisterbeurten wel eens wisselen, maar na verloop van tijd heb je alle nummers wel eens net dat tikkeltje liever gehoord. Opener The Dying of Light weet je wel meteen in de juiste sfeer te brengen: melancholische gitaren vergezellen de ingetogen zang, dompelen je meteen onder in een duister, weemoedig bad.  Deze intieme Amenra laat je voelen dat ook stiltes heel hard kunnen klinken. Niet dat dit zo nieuw is: de eerste drie nummers van dit album waren ook al te beluisteren op  de akoestische ep Afterlife. Waar de ‘versterkte’ Amenra vooral wanhoop uitschreeuwt, is deze zachtere Amenra meer introvert, nodigt uit tot zelf prospectie, en blijft er misschien, heel misschien, zelfs nog een glimpje hoop schemeren

Live kwam dit overigens tot uiting in de opstelling van de band, waarbij alle leden in een kring zaten, waardoor het publiek toch eerder buitengesloten werd. Hoewel, ik had het geluk Amenra op deze manier aan het werk te zien in een stukje bos waarbij het publiek helemaal rondom de band kon staan, en op die manier de band net insloot. Ook toen al werd poëet Sofie Verdoodt uitgenodigd om enkele gedichten voor te lezen, waarbij de muziek een meer ondersteunende rol innam. Deze nummers  waren al eens apart op vinyl uitgebracht, maar zijn nu ook te horen op Alive: heel repetitief, bezwerend bijna, in Buiten Datum, terwijl er een meer duistere soundscape gecreëerd wordt op September. In elk geval weten ook deze nummers je helemaal te hypnotiseren.

Het heeft weinig zin om over hoogtepunten te spreken als alles zo’n hoog niveau heeft, maar ook Aorte. Nous sommes De Même Sang en zeker ook Razoreater laten een nieuwe kant horen van deze oudere songs, en creëren een serene droefheid. Als fijne extra’s vind je op Alive overigens ook nog twee covers, namelijk Parabol van Tool (wat een aangename verrassing toen ik dit de eerste keer live hoorde!), en het misschien wel a-typische Het dorp van Zjef Vanuytsel, dat qua sfeer misschien toch wel los van de overige nummers lijkt te staan.

Waar Amenra vroeger uitnodigde om wanhopig in de modder van het bestaan te kronkelen, dan roept Alive het verlangen op om je in een warm holletje terug te trekken, ver van al dat aardse reilen en zeilen. Soms ben je uitgeschreeuwd. Soms bekijk je het van op een grotere afstand. Maar de droefheid blijft. Op een bepaald moment vraagt Sofie Verdoodt ons: ‘Zou het niet mooi zijn dat wij vandaag worden gered, door niemand in het bijzonder?’ Ja. Ja, dat zou mooi zijn… Maar met dit album als troost mag het ook morgen.