Tijdens de jaren ’80 waren genres als glam metal en sleaze metal razend populair. Maar daarna raakten ze een beetje in de vergetelheid. Tot er ergens in Ninove een band genaamd Wildheart opstond. Het gelijknamige debuutplaat sloeg in als een bom, en de officiële release werd zelfs gevierd met een eigen festival, genaamd Wildfest. Op dat festival kreeg ik als afgezant van Amped-Up de gelegenheid om gitarist Juice van de band eens wat vragen te stellen over het album en het festival.

Hoi, hoe gaat het?

Heel goed, dank je wel.

Hoe heb je jullie optreden van daarnet ervaren?

Beestig, echt beestig. We hadden niet verwacht dat het zo goed ging zijn. Iedereen zong de liedjes mee, dus dat was echt fantastisch.

Hoe hebben jullie dat eigenlijk voor elkaar gekregen, zo een festival organiseren?

Wel, vorig jaar rond deze tijd hebben we in De Verlichte Geest in Roeselare gespeeld, en we zijn daar toen Jan De Greve tegengekomen. En dat is iemand die eigenlijk veel glambands naar België haalt, iemand met een zeer grote passie voor het genre ook. En Sven heeft ook een grote passie voor het organiseren, en toen zijn die twee aan de praat geraakt. Zo is het idee van een eigen festival gegroeid.

Jullie spelen een combinatie van glam, sleaze en heavy metal. Die genres waren een hele tijd in de vergetelheid geraakt, maar zijn nu sterk aan het terugkomen. Hebben jullie daarom voor dit genre gekozen?

Ja, ergens wel. Wat ik al had opgemerkt is dat ieder genre om beurt een grote revival kent. Je hebt de revival van thrash metal, maar dat is allemaal wat agressiever. Als je naar ons genre gaat kijken, dat mijns inziens ook aan een sterke revival bezig is, gaat het daar meer om feesten. Maar glam metal willen spelen in een band was bij iedereen een guilty pleasure, Wildheart op zich was al een tijdje in opbouw, en we waren hier in de buurt ook al een 80’s coverband aan het samenstellen. Maar dan was het van: daar missen we nog een gitarist, daar missen we nog een bassist. Er waren ook nog wat overlappende leden, maar uiteindelijk zijn we dan toch volop voor Wildheart gegaan.

Hebben jullie een bepaald thema voor jullie debuutplaat gekozen?

Nee, niet echt. Er zit niets van concept in, wel de losbandigheid, het feestgevoel. Hardrock man, for the sake of it.

Op die plaat vind je onder meer Beautiful Regret terug, wat een heel rustig nummer is. Moest er absoluut een rustig nummer op staan, of is dat bij toeval gekomen?

We hadden altijd wel het plan om een rustig nummer te schrijven, in onze vroege sets hebben we altijd Alone Again opgevoerd. Maar we dachten dat het fijn zou zijn, als we zelf ook een ballad kunnen brengen. Dus er moest eigenlijk wel een ballad zijn, ja (lacht).

First Glance is dan weer volledig instrumentaal.

First Glance is eigenlijk ook begonnen als een idee voor een traag nummer, maar dat is er nooit echt naartoe geëvolueerd. Foxx speelt live al eens graag een solo en ik speel daar dan de begeleiding bij. En toen dachten we: kom, we steken dat nummer er gewoon tussen.

Elk bandlid heeft al bij andere bands gespeeld. Hoe hebben jullie elkaar dan eigenlijk kunnen vinden?

We wonen allemaal in dezelfde buurt. We kenden elkaar al van op café dus dat was eigenlijk een beetje wat ons samen gebracht heeft.

Zijn jullie een band die voor eer, roem en geld gaat? Of doen jullie het liever rustig aan?

Eer, roem en geld is altijd welkom natuurlijk (lacht). Maar als je het puur daarvoor doet, ben je al op voorhand verloren. Het belangrijkste is dat we ons amuseren, en dat proberen we ook over te brengen op het podium. Het gevoel overbrengen, dat is belangrijk voor ons. En komt daar eer, roem en geld bij, alright (lacht). Maar het is niet dat ik zeg: ik pak mijn gitaar en speel 80’s muziek om geld te verdienen. Dat zou een beetje belachelijk zijn.

Hoe was jullie allereerste show met Wildheart?

Zenuwachtig uiteraard (lacht). Dat was in Ninove, dat was wel even stress want we hadden toen nog niet veel eigen materiaal. We hadden al Never Let Go en Lovehunter. Save Me hadden we en dat zal het zowat zijn. En voor de rest waren het covers van Scorpions, Motley Crüe, Whitesnake enzovoorts. Het was toen ook dat we zeiden: het is een coverband. Soms zeggen ze dat nu nog, terwijl dat eigenlijk niet waar is.

Waar halen jullie de creativiteit vandaan voor het schrijven van de songs?

Goh, de songs op zich schrijven we samen. En dat was niet evident, want omdat we uit andere metalbands kwamen was niet iedereen het meteen gewoon van te repeteren en te jammen. Ik bijvoorbeeld ben absoluut geen jammer. Het ding was: iemand werkte een idee uit op dat moment en dan begonnen we te jammen, en dan ga je al vlugger iets hebben van: hey dit is best cool. Als je dat thuis gaat doen, ga je dat misschien niet hebben. Dan vind je dat zelf misschien wel cool, maar als je niet met vijf mensen akkoord bent, dan kan je het vergeten. De lyrics worden volledig door de zanger zelf gemaakt.

Wat is jullie droomplaats om ooit eens te mogen optreden?

Goh, moeilijke vraag. De grote dingen he: Donington, Graspop, Wacken en ga zo maar door. De dingen waar je naartoe gaat en van zegt: dit is echt fucking cool.

Wat doen jullie zoal buiten Wildheart om de kost te verdienen?

Werken natuurlijk (lacht). Wij werken allemaal fulltime, en onze jobs zitten zowat overal.

En is er nog tijd over voor hobby’s?

Dit is de hobby he (lacht). Wildheart is zoiets tussen een hobby en een nine to five job. Dit is de passie van iedereen dus meer moet dat niet zijn.

Denk je dat je ooit zoveel tieten te zien gaat krijgen op een optreden als Steel Panther?

Ik hoop het echt (lacht luid). Maar we zijn nog een kleine band, dus langzaamaan hoop ik dat dat zal komen. Het zal zichzelf per paar tieten opbouwen denk ik.

Dan rest er mij nog maar één vraag: wil je nog iets zeggen tegen de lezers en de fans?

Sleep when you’re death. And let your wild heart out.

Dankjewel voor je tijd.

Nee, jij bedankt. Cheers!