Het moet zo’n jaar geleden zijn dat de naam BABYMETAL voor het eerst voorbijraasde over mijn Facebook-pagina. Na een paar keer werd ik toch nieuwsgierig en vond ik de moed om een van hun clips eens van dichterbij te checken. Wat ik te zien en te horen kreeg was een band die een metalgeluid produceerde waaraan een soort van bakvissenstemmen waren toegevoegd. Dit sausje werd dan ook visueel nog eens uitgebeeld door een band met paintcorpse en drie als schoolmeisjes verkleedde teenagers.

Op het eerste gezicht een voor metal belachelijk gegeven, maar tijdens de maanden die volgden, dook de naam van het Japanse gezelschap steeds meer en meer op in de sociale media en op de websites van vooraanstaande metalbladen wereldwijd met als absolute hoogtepunt de aankondiging van de cd-voorstelling van zijn nieuwe en tweede telg tijdens het Download Festival in Engeland.

Wat aanvankelijk door velen beschouwd werd (en nog wordt) als een belachelijke gimmick, blijkt echter een geniale zet te zijn van de Gert Verhulst van Japan. De combinatie van meer dan degelijke metalsongs met liefelijke gezangen van enkele magnapopjes. Want hoe je het ook draait of keert, Metal Resistance bevat een aantal songs die zich muzikaal zonder probleem kunnen meten met nummers uit het repertoire van heel wat bekende Europese en Amerikaanse bands. Straffer nog, heel wat van die bands zouden al blij zijn, mochten ze een kwart van hun albums kunnen vullen met zulke sterke en catchy songs.

Luister maar eens naar de eerste noten van Karate en de manier waarop de dames invallen. Zangeres Su-Metal is vocaal trouwens niet te onderschatten en haar Engelse zang is trouwens beter dan die van Mr. Meine van Scorpions, wat ze bewijst in de enige Engelstalige song The One.

Andere opmerkelijke bevliegingen die ik nog even wil belichten zijn: Yava. Luister maar eens naar het tempo van dat nummer en denk even de zang weg en je bevindt je misschien wel midden in een Sabaton-nummer. Meta Taro, dat zo uit de Studio 100-stal zou kunnen komen met zijn marsritme. Zo’n song had Gert Verhulst zelfs aan zijn nieuwe K3-tjes kunnen slijten. En de ballad No Rain, No Rainbow zou je zo kwijt kunnen op het songfestival.

Ik ga hier nu ook weer niet vertellen dat Metal Resistance van a tot z een superalbum is, want daarvoor herbergt het album toch een aantal songs waarop men deels verzandt in een bijna hopeloze muzikale brij in een poging de betreffende nummers voldoende heavy te maken voor het beoogde publiek. Maar net op het moment dat je erover gaat denken om de betreffende songs in de prullenbak te gooien, pakt men uit met een uitgekiende hook of een doeltreffend refrein.

BABYMETAL is een puur commercieel Japans product dat hoogstwaarschijnlijk maar enkele jaren zal meegaan. Voor de doorsnee metalhead zullen vooral de gezangen wennen zijn, maar dat was het twintig jaar geleden ook, toen bands als Within Temptation, Nightwish en aanverwanten voet aan wal zetten in de metalwereld.

Peter Rotthier