De Amerikaanse progressieve metalband Infinite Spectrum levert drie jaar na zijn debuutplaat Misguided een nieuw werkstuk af via Sensory Records. Het conceptalbum Haunter Of The Dark is een muzikale vertelling gebaseerd op het gelijknamige kortverhaal van H.P. Lovecraft.

Waar Lovecraft tekstueel als inspiratiebron dient, wordt muzikaal de mosterd gehaald bij de proggroten der aarde: Dream Theater, Symphony X, Neal Morse, Rush, Yes,…  Maar mag ik daar zelf ook nog een snuifje Kamelot aan toevoegen? En vooral een flinke dosis Britse prog zoals één van mijn persoonlijk favorieten, Arena, die maakt ?

Dit kwintet brengt ons, het achtien minuten durende epos The Church terzijde gelaten, vrij compacte nummers met niet al té ingewikkelde ritmische structuren en patronen, solide melodieën, geen lang uitgesponnen show off-soli maar techniek ten dienste van de melodie. Met andere woorden, nummers die op het eerste gehoor heel toegankelijk en vertrouwd klinken maar als je wat meer focust op de individuele partijen, een flinke dosis virtuositeit tentoonspreiden.

Nummers zoals Haunter Of The Dark, Fear (met een geweldig refrein) en 2:12 AM hebben inderdaad Symphony X-allures maar dan zonder powerzang zoals we die gewend zijn van Russell Allen. De zang van Will Severin associeer ik weer eerder met Britse prog maar met een meer divers stemgeluid. Zowel in de agressievere nummers als de zachtere passages wordt de melodie mooi gedragen en blijft hij meer dan uitstekend zijn mannetje staan ten opzichte van het instrumentaal geweld.

En ook instrumentaal valt hier heel wat te beleven en dan spreek ik niet enkel over de bloedmooie solootjes die gitarist Alex Raykin uit de hoed weet te toveren. Evenzeer de moeite waard zijn de woeste kapriolen van de ritmesectie Repetti/Schwab in onder andere The Calling of het zich langzaam ontvouwende The Church. En waar toetseniste Katie Pachnos in The Calling nog vrij inspiratieloos uit de hoek komt, wordt dit ruimschoots goed gemaakt in Haunter Of The Dark, waar ze moeiteloos het duel aangaat met Raykin, Repetti en Schwab.

Het mag duidelijk zijn dat Infinite Spectrum zowel compositorisch als muzikaal heel wat talent herbergt. Tot voor kort was deze band voor mij een nobele onbekende maar dit smaakt alvast naar meer. De invloeden van voornoemde bands zijn aanwezig maar dit vijftal is daar zeker geen flauw afkooksel van. Bij deze dus warm aanbevolen !

Tracklist :

1. Prologue : Providence, Winter, 1934
2. Federal Hill
3. The Calling
4. The Church
5. The Stranger Things I’ve Learned
6. Haunter Of The Dark
7. Fear
8. All That We See
9. 2:12 AM
10. Epilogue : Providence, Summer, 1935