Accept-gitarist Wolf Hoffmann heeft naast zijn liefde voor metal nog een grote muzikale passie : deze voor het klassieke repertoire. Dat bewees hij al met zijn in 1997 verschenen eerste solo album Classical en doet dit nu nog even dunnetjes over met Headbangers Symphony, een release van Nuclear Blast.
Waar zijn voorganger zich concentreerde op de meer gekende melodieën bevat deze Headbangers Symphony af en toe een uitstapje naar het minder voor de hand liggende werk. De meeste gemetalliseerde versies van deze klassiekers zullen echter wel ergens een herkenningsbelletje doen rinkelen. De techniek van heden ten dage is tot veel in staat en daar hoort ook het creëren van een voltallig symfonisch orkest bij zonder dat daar een mens (behalve degene achter de knopjes dan) aan te pas komt. Toch verkoos Wolf te werken met een professioneel orkest uit Tsjechië in tegenstelling tot zijn eerste solo album.
Grofweg kunnen we deze schijf indelen in bombastisch langs de ene kant en de tragere, romantische melodieën aan de andere kant. En als je over bombastisch spreekt, dan kan je moeilijk om Ludwig van Beethoven heen. Zijn Scherzo uit de Negende Symfonie mag deze plaat openen, de Accept-fan herkent hier wellicht meteen de openingsriff van het nummer Teutonic Terror in. Het dreigende, donkere thema van Mussorgsky’s Night On Bald Mountain leent zich dan weer uitstekend voor een uptempo knaller waar Wolf solistisch eens lekker loos kan gaan.
Maar toch heb ik het net iets meer voor de timide stukken zoals Je crois entendre encore, oorspronkelijk een aria uit De Parelvissers van Georges Bizet. Er bestaat van deze aria een gezongen versie van ene David Gilmour maar deze instrumentale interpretatie vind ik meer dan geslaagd. Heel mooi is de bluesy improvisatie die over het thema wordt gespeeld.
Ook Albinoni’s Adagio kreeg een hele mooi versie mee, alhoewel… op Don Airey’s laatste solo album is er één te horen van Gary Moore als één van zijn laatste opnamen. Als je Wolf’s versie mooi vindt, check dan ook zeker eens deze want die rukt helemaal de ziel uit je lijf.
De metalversie van bekende en minder bekende klassiekers zal niet meteen tot mijn dagdagelijkse portie muziek behoren maar als afwisseling moet dit zeker kunnen. En zeker als dit op een kundige en respectvolle manier t.o.v. het origineel gebeurd zoals bij Wolf Hoffmann. Uiteindelijk heeft de beste man als gitarist niets meer te bewijzen toch ?
Tracklist :
- Scherzo
- Night On Bald Mountain
- Je crois entendre encore
- Double Cello Concerti In G Minor
- Adagio
- Symphony N° 40
- Swan Lake
- Madame Butterfly
- Pathetique
- Meditation
- Air On The G String
0 reacties