Jurgen Callens

Onlangs hadden we het hier nog over een mondialisering van het metalwereldje. Die is al een tijd aan de gang. Getuige deze thrashers uit Beirut, Libanon. Dat ook in oorlogsgebied een aardig potje vette thrash gemaakt kan worden, is al gekend sinds 1995. Na een periode van ups en downs is de formatie rond de broers Deaibess nu terug met het nieuwe album Line of Fear. Deze nieuwe plaat van Blaakyum kwam op 25 juni uit en zou intussen via de betere zaak verkrijgbaar moeten zijn.

Op Line of Fear schotelt Blaakyum ons negen nieuwe songs voor. Het is te zeggen: acht songs en een bonusnummer. Van mij mochten dat er gerust nog een paar meer geweest zijn. Want Line of Fear is een album geworden, waarop een heleboel afwisseling te vinden is. De band mixt namelijk een cocktail van thrash, groove en heavy metal en vermengt daar ook nog eens invloeden uit het Midden Oosten in en vibes uit de eigen folklore. Zo bekomt de formatie een unieke en aparte sound die de band de grijze massa toch wel doet ontstijgen.

In de muziek klinkt ook duidelijk de rauwheid, die een oorlogsgebied met zich meebrengt, door. Net als de no nonsense – no bullshit mentaliteit die de band uitdraagt. Deze gasten komen namelijk uit een land, waar optredens nauwelijks mogelijk zijn. Hell, ze wonen zelfs in gebied waar het moeilijk is om een repetitieruimte staande te houden. Rauw dus, maar ook wel met veel gevoel. In hetgeen we horen, zit duidelijk een hart en een ziel. En hoewel er niet echt kleppers op de plaat staan, maar ook geen mindere songs, kan Line of Fear me toch van begin tot eind blijven boeien. Tot de topklasse van het genre gaan deze jongens nooit behoren, maar met dit album nestelen ze zich toch zeker in de subtop. Het is vooral de afwisseling in de verschillende zangstemmen en in het gevarieerde gitaarwerk die deze plaat spannend houden, net als enkele instrumenten die streekgebonden zijn en die Oosterse sfeer in het metalen geheel versterken. Vooral in een song als Freedom Denied hoor je die plaatselijke invloeden goed.

Blaakyum, na twintig jaar bestaan, kende ik ze nog niet. Nogal best dat ik mijn horizonten heden ten dage al eens durf te verruimen. Ik denk dat veel mensen het met me eens gaan zijn als ik zeg dat dit zeker geen verkeerd plaatje geworden is. Iets waar pakweg fans van Testament, Annihilator en Sepultura ook graag naar zullen luisteren. Binnenkort gaan de heren touren in het voorprogramma van Onslaught. Ideaal dus om te zien hoe ze dit werkje zullen overbrengen naar een livepubliek.

Tracklist: