Rotthier Peter

God The Universe And Everything Else No One Realy Cares About Part I is de opener van dit vijfde album van de progressieve rockzweden van Karmakanic. 24 minuten lang probeert het gezelschap je in de ban te houden met een song die van de hak op de tak springt. Een paar pianostukken, een dwarsfluit, een meisjeskoor, jazz, blues, noem maar op, je vindt het allemaal in het eerste nummer op DOT.

Of dat een zegen is zal de luisteraar zelf moeten uitmaken, want 24 minuten is lang om je luisteraar in de ban te houden. Zeker als die mogelijke liefhebber in het hardere rockgenre zit en echte rock ver te zoeken is. Mooi is het allemaal wel, maar bijwijlen veel te dromerig en vooral veel te langdradig. Ook is de song te veel opgevuld met onnodig gepingel dat niet echt iets toevoegt om een overgang in het geheel te maken. Wetende dat part 2 deze vijf songs tellende plaat mag afsluiten, kan je alleen maar hopen dat de drie songs daartussen iets meer kracht hebben om de luisteraar in te pakken.

Met Higher Ground zal dit alvast niet echt niet lukken. Tien minuten lang is saaiheid je deel en het enige dat je kan zeggen is dat Karmakanic een progressieve (rock?) band is geworden met de nadruk op progressief. Zelfs de Oosterse invloeden kunnen deze song niet redden van de vergankelijkheid.

In Steer By The Stars horen we eindelijk een zweem terug van de Karmakanic van het begin van deze eeuw. Maar dat kan DOT absoluut niet redden, want in opvolger Traveling Minds zijn we terug bij af. Het is wel jammer dat iemand als Flower Kings bassist Jonas Reingold een nieuwe band opricht om steviger werk te brengen en dan vijf albums later een braaf progressief album op de markt brengt dat wel mooie muziek bevat maar geen seconde begeestert.

Ik duik alvast even mijn archief in om hun debuut Entering The Spectra uit 2002 boven te halen om nog eens te genieten van de echte Karmakanic.

Tracklist: