En we zijn alweer toe aan een volgend deathmetalalbum. Alhoewel, death metal… De Zweden van Vanhelgd kiezen met hun nieuwste plaat Temple Of Phobos voor een pad dat richting de blackened doom metal buigt. Normaal maken ze dus death metal, maar of deze koerswijziging goed uitgepakt heeft, lees je in deze review.

De koerswijziging is goed samen te vatten in een woord: mislukt. Totaal mislukt zelfs. Ze zijn beter als ze death metal maken, dus vraag ik mij af wat hen bezielde om dit te maken. Een album met zeven tracks blackened doom metal met occasioneel een deathmetaltintje: nee, dank u. En het wordt er niet bepaald beter op als de heren volledig Zweedstalige nummers aanheffen, zoals Gravens Lovsang of Den Klentrogenes Klagan. Even hoorde ik een lichtpuntje met de zelfgetitelde track Temple Of Phobos, maar daar bleef het ook bij.

Jezus, heerlijk om daar niet meer naar te moeten luisteren. De band interesseerde mij absoluut meer toen ze nog echte death metal maakte, niet een mix met andere genres zoals op Temple Of Phobos het geval is. Fans van hun eerdere werk zullen dus raar opkijken als ze dit schijfje zullen afspelen. Als je echter van vernieuwing houdt en een experimentje hier en daar, dan zal dit album misschien toch nog iets voor jou zijn. En indien niet: niet kopen.