Jurgen Callens

Zoals de pienteren onder ons al direct gezien hebben, behandelen we deze keer een Duitse band die zich van de moedertaal bedient. Hoewel Letzte Instanz al bijna 2 decennia bestaat en al een hele kast platen voordien uitgebracht heeft, is deze band toch nieuw voor me. Het vijftal, dat vooral in het thuisland hoge ogen gooit, brengt Liebe im Krieg binnenkort uit via het AFM label.

Ik twijfelde vooraf even om deze plaat te gaan bespreken. Zoals zovelen onder ons ken ik namelijk alleen Rammstein die zich succesvol gemaakt heeft als Duitse band én in de Duitse taal. Maar na een song of twee van Liebe im Krieg gehoord te hebben, was ik toch overtuigd dat ik hier iets mee zou kunnen doen. Letzte Instanz speelt voornamelijk rock. Rock met wat alternatieve invloeden en wat flarden gothic hier en daar. De band bedient zich van een spelconcept van gitaar, bas, drums, viool en cello en weet hier een heel mooi geheel van te smeden.

Een goeie 18 jaar bestaat dit gezelschap dus al en dit is nu de eerste plaat voor het AFM label. Een teken dat het geloof in deze band nog steeds groot is, nemen wij dan aan. Op dit album klinken de nummers ook toegankelijker dan voorheen. Ze blijven echter wel dezelfde diepgang en dezelfde finesse bevatten als we gewoon waren. Ook de opgedane live-ervaring klinkt door in het geheel. De band speelde over de 600 shows, waarschijnlijk veelal in de heimat, wat ook heel veel zegt over hun populariteit aldaar. En als je de statistieken er even bijneemt, zie je ook dat veel van hun vroegere platen goed scoorden in de Duitse charts.

Misschien zal de muziek voor veel van onze lezers net niet hard genoeg zijn, maar ik vind dit album dus wel te pruimen. Je zou het wat kunnen vergelijken met de hardere rockbands van hier, die we ook net niet onder de noemer hard rock of metal gaan plaatsen. Ik kan heel goed begrijpen dat dit in Duitsland een populaire band is. De songs slaan aan, er zit veel hitpotentie in en ze worden met veel gevoel gebracht. Daar speelt de rol van de viool, de cello en de piano dan ook wel een navenante rol in. Opener Liebe im Krieg kreeg me al direct warm en ook het ingetogen en door toetsen ondersteunde Wir Sind Eins heeft hitpotentie. Ook de videosingle Weiss Wie Der Schnee is licht verteerbaar en zal een breed publiek aanspreken.

Liebe im Krieg kan dus een album zijn voor wie even van al het brute geweld weg wil of in het naar Duitsland rijden al eens wil kennismaken met de plaatselijke rockmuziek. Met een band als Letzte Instanz zit je dan als gegoten. Voor de fans van het harde genre: laat deze band dan maar links liggen, wegens te poppy.

Tracklist: