Jurgen Callens

Sinds vorige week ligt On This Evil Night, het nieuwe album van het uit Milwaukee, Wisconsin afkomstige A Tortured Soul in de schappen. Het is de opvolger van het inmiddels zes jaar geleden verschenen Lucifer’s Fate. Sindsdien voerde deze Amerikaanse US-powermetalband wat bezettingswissels door en trok de lijn gewoon door. Het vijftal brengt het nieuwe album uit via het Pure Steel Records-label, waarvan we de laatste tijd al vaker leuke dingen mochten beluisteren.

A Tortured Soul speelt een soort van eigenwijze old school metal, die recht uit de jaren tachtig zou kunnen komen. Duister, horroresk, wars van trends en totaal los van alles wat met popcultuur te maken heeft. Productioneel zou dit album ook zo uit die periode kunnen stammen. Hier en daar gammelt het nogal en over moderne opnametechnieken hebben de jongens waarschijnlijk ook nog niet gehoord (een metronoompje op zijn tijd had hier en daar gouden diensten bewezen). Maar ik kan me persoonlijk wel in de muziek vinden. Die roept namelijk een speciaal sfeertje op waar ik wel van hou. Zoiets waar je al eens nostalgisch van durft te worden. Van bij de eerste luisterbeurt legde ik meteen links naar favoriete bands van me zoals King Diamond/Mercyful Fate, Helstar en Iced Earth. Een goed voorbeeld van laatstgenoemde is de track Dreams, dat zomaar op het vroegere werk van deze band gestaan kon hebben. Een vleugje Judas Priest is ook nooit veraf: check bijvoorbeeld maar even All Alone hiervoor. Iets thrashier klinkt het dan weer op tracks als Smoke en The Ripper’s Curse. Mourning Son is dan weer een tien minuten durend epos, dat de totale speelduur van dit album boven het volle uur brengt, verdeeld over tien songs. Licht verteerbaar is het allemaal dus niet, vooreerst door de bovengemiddelde duur van de songs, maar ook door de complexiteit die de band probeert te brengen. Ik zeg inderdaad ‘probeert’. Want vaak zijn de intenties beter dan de uitvoering daarvan. Zanger Rick Black mag dan wel zijn bevlogen momenten hebben, toch is het bij momenten echt wel op het randje. En dat geldt ook voor de ritmesectie. Ik heb al strakkere constructies gehoord dan deze. En wat ik ook mis: hoe goed de songs soms ook in mekaar zitten, ze blijven niet hangen. Ook niet na verschillende luisterbeurten. En dat vind ik toch eigenlijk wel essentieel in dit muziekgenre. Let wel, slechte songs kom je niet tegen, maar memorabele evenmin. Dit is een band die zich thuis voelt in de underground en het best opereert van daaruit.

Heb jij je metal graag donker en toch ook wel een tikje gesofisticeerd, en mag het al eens wat naar de jaren tachtig ruiken, dan is A Tortured Soul wellicht wel iets voor jou. Fans van Amerikaanse metal zullen zeker goedkeuring opbrengen voor dit quintet, dat bij ons zeker het voordeel van de twijfel krijgt.

Tracklist: