Rotthier Peter

Het Amerikaanse Cage 9 is met Illuminator al toe aan zijn negende werkstukje. Deze band rond zanger/gitarist/producer Evan Rodaniche werd opgericht in 1995 en ging voorheen simpelweg door het leven als Cage. Boegbeeld Rodaniche is bij insiders beter bekend als de producer van de laatste cd’s van Powerman 500 dan als frontman van dit Cage 9.

Als je naar Illuminator begint te luisteren, snap je niet dat dit viertal een bijna onbeschreven blad is, want de catchy songs bevatten heel wat groove-elementen en hebben alles om een hele zaal in vuur en vlam te zetten. De muziek van Cage 9 beweegt zich vooral in de alternatieve rock richting, verwerkt met een gezonde dosis stevig metaal en een poppy tintje. Misschien dat dat laatste je een beetje schrik kan aanjagen maar dat is voor niets nodig, want Cage 9 blijft lekker strak musiceren.

Songtechnisch zit alles ook perfect in elkaar. Luister maar eens naar de schitterende intro van Everything You Love Will Someday Die, tevens het eerste hoogtepunt van Illuminator. Cage 9 is voer voor fans van Halestorm, Live, Powermann 500, Nickelback en consoorten en maakt met Illuminator zeker een kans om ook internationaal potten te gaan breken, wat ze ook willen bereiken met deze release.

Cage 9 was tot op heden vrij succesvol in Zuid-Amerika en Japan en mits de nodige radio-airplay van een song als Oscuro, kunnen ze zeker het meer commerciële legertje rockers vermurwen. Pin je echter niet vast op de eerder genoemde namen, want Cage 9 mag dan in hetzelfde alternatieve straatje zitten, ze kunnen heel agressief uit de hoek komen zoals op het schitterende Black Horse, het tweede hoogtepunt van Illuminator.

Evan Rodaniche is dan ook een schitterende zanger die de muziek van zijn band ook vocaal naar een hoog niveau tilt. Of hij nu een ingetogen passage te verwerken krijgt of de longen uit zijn lijf zingt, het kost hem geen enkele moeite om de overschakeling te maken.

Niet alles op Illuminator is rozengeur en maneschijn. Het slappe Death Of A Dragon haalt het niveau halfweg de plaat plots naar beneden. Gelukkig is dit dipje maar van korte duur, want in de volgende song, Aleatoricsism, gaan ze er opnieuw flink tegenaan. Death of A Dragon is misschien als rustpuntje bedoeld, maar zorgde er wel bijna voor dat de stopknop werd ingeduwd.

Besluiten kunnen we met te melden dat Cage 9 een aanwinst is in de alternatieve rockscene. Links en rechts zal er nog wat bijgeschaafd mogen worden, want het hoge niveau van de eerste zes songs, kunnen ze naar het einde van de cd niet altijd aanhouden, hoewel Martyr en de titelsong nog even voor een extra boost zorgen. Cage 9 gaat echter wel lopen met de prijs van de mooist uitgekiende intro’s. Het begin van elke song is een streling voor het oor en maakt je telkens nieuwsgierig naar het vervolg van het nummer. Alvast een aangename kennismaking.

Tracklist: