Stany Criel

In 1989 sloot de Amerikaanse powermetalformatie Helstar zijn vierluik van klassieke albums af met het conceptueel vampierenepos Nosferatu. In 1995 werd nog het heel wat minder bejubeld Multiples Of Black uitgebracht maar daarna dook de band in een lange periode van inactiviteit. Uiteindelijk sloegen vocalist James Rivera en gitarist Larry Branagan in 2006 opnieuw de handen in elkaar om sindsdien toch weer enkele gesmaakte schijfjes uit te braken. Helstars laatste output, This Wicked Nest, werd uitgebracht in 2014 maar ondertussen werd er weer een nieuw album klaargestoomd met als thema de bloeddrinkende blekerds: Vampiro.

Helstar wordt terecht als een grote invloed beschouwd op de Amerikaanse powermetalscene maar incorporeert evenveel elementen van thrash en speed metal om pur sang als power metal te worden omschreven. Maar goed, éénmaal in een laatje gestoken, geraak je er nog moeilijk uit. Zijn releases sinds 2006 lieten al duidelijk blijken dat deze band verre van uitgezongen is en Vampiro zal dit enkel maar bevestigen. Ik zou zelfs durven stellen dat deze makkelijk kan concurreren met het oudere werk.

We kunnen nu eenmaal terecht of onterecht nostalgisch zijn over de platen die in de jaren tachtig gemaakt zijn maar het is ook een feit dat de moderne productietechnieken bands zoals Helstar net dat tikkeltje meer punch geven. De mix van dit schijfje ging door de handen van Bill Metoyer, die al werk verrichte met onder andere Slayer, W.A.S.P., Armored Saint en Sacred Reich. Het algemeen klankpotentieel van deze band heeft dan ook een enorme boost gekregen.

Net zoals Rhapsody in Black op Nosferatu, wordt het openingsnummer Awaken Into Darkness ingezet met een een grimmige akoestische introductie die uitmondt in de eerste glimpjes van het superieur riff- en soleerwerk van de gitaristentandem Barragan/Atwood. De ondertussen 56-jarige James Rivera imponeert ook meteen en schakelt moeiteloos tussen zijn middenregister en de hoge uithalen.

Blood Lust bevat dan weer heel wat referenties naar Judas Priest waarbij Rivera zangsgewijze ontzettend naar de pijpen danst van The Metal God. De opeenvolgende tempowisselingen van Priestiaans riffalooi naar meer thrashy gevormde ritmes zorgen voor een attractief afwisselend nummer met alweer spetterende solo’s.

Off With His Head is ritmisch het meeste gevarieerd, met snel opeenvolgende en verrassende tempowisselingen, gedijend op een thrashbasis maar ook moeiteloos overschakelend naar een Maidenesque galop aangevuurd door de vellen geselende Mikey Lewis.

Het gitaarspel van Larry Branagan en Andrew Atwood is flink doorspekt met neo-klassieke invloeden en dat zetten ze nog graag eens extra in de verf met een voorbijrazend, instrumentaal Malediction. Daarbij krijgen ze ook nog competitie van bassist Garrick Smith, die qua vingervlugheid zeker niet moet onderdoen voor zijn twee collega’s.

Vampiro raast met een afgrijselijke rotvaart door van begin tot eind om dan uiteindelijk… met een merkwaardig rustig Dreamless Sleep de kist weer te sluiten. Maar ik ben alvast gebeten door dit schijfje, Helstar musiceert met een uitgesproken passie en op hoog niveau. Als dit een richtlijn mag zijn voor wat we in de toekomst nog van deze band mogen verwachten, dan kunnen ze gerust nog heel wat jaartjes mee. Ongetwijfeld één van de betere schijfjes in zijn genre die zullen uitgebracht worden dit jaar.

Tracklist :