Jurgen Callens

Myriad Lights is een band uit Gorgonzola, Italië, die opgericht werd in 2006. Wanneer wij Italië horen, durven we al snel eens linken naar bombastische power metal. En in dit geval hier klopt onze eerste gedachte ook weer. Myriad Lights combineert klassieke metal met power metal en veel bombast en de daarbij horende typische zangpartijen. Kingdom of Sand is het tweede volwaardige album van de Italiaanse muzikanten en wordt op 27 augustus uitgebracht via het Punishment 18 label.

Kingdom of Sand is de opvolger van het reeds in 2011 verschenen Mark of Vengeance. De band bestond toen nog uit relatief jonge muzikanten want bij de oprichting in 2006 was bandleider en gitarist Francesco Lombardo pas 17. Met dat album onder de arm werd er vooral opgetreden in het thuisland zelf en werd in die contreien wat naam gemaakt. Ook in Japan wist de band wat naambekendheid te garen, maar daarbuiten bleef de groep alsnog nobel onbekend. Of het met deze tweede volwaardige plaat wel gaat lukken, valt nog af te wachten. Myriad Lights heeft de koers lichtelijk gewijzigd in vergelijking met het debuut en maakt nu meer gebruik van keyboards bijvoorbeeld. Ook zijn de stukken meer georchestreerd en klinkt het allemaal wat gecompliceerder. Het klinkt allemaal ook wat steviger en agressiever op deze nieuwe plaat dan vroeger het geval was.

Echt nieuw en bijgevolg vernieuwend klinkt het helemaal niet. We hebben deze trukjes voordien namelijk al meer en vooral beter gehoord bij Italiaanse bands als Labÿrinth, Heimdall en Rhapsody. Met de opsomming van deze drie namen weet je dan ook vooral in welke richting je moet gaan zoeken. Het gitaarwerk is wel lekker en synchroniseert bij momenten heel mooi met de keyboards, maar zoals bij zoveel bands konden de zangpartijen het niveau nog wat puntjes hoger getild hebben. Geen zwakke vocalist, dat zeker niet, maar bij momenten op het randje en zeker niet accentloos in zijn Engelse teksten. Ik mag heel graag luisteren naar het titelnummer bijvoorbeeld, of naar een song als Mirror, maar als je tien songs op een album keilt en er al een intro tussen zit en een nietszeggend en -doend tussendoortje als 039 Lights, dan moet je wel maken dat je acht andere nummers en wel boenk op zijn. En dat is niet het geval: het akoestische Waves is zelfs ronduit vervelend. Iets voor rond het kampvuur, zeg maar. Nee, geeft ons dan maar meer iets als Deathbringer ofzo, waar er dan wel meer pit in zit en we onze voetjes wel al eens durven op tappen.

Kortom, Kindom of Sand is een beetje een album geworden met twee gezichten. Aan de ene kant voel je wel dat er potentieel is, omdat er wel enkele goede songs gepend werden, maar aan de andere kant heeft de band ook nog veel werkpunten en moet de focus gelegd worden op nog sterkere songs met nog wat meer catchier lijnen dan diegene die er nu zijn. Muzikaal en instrumentaal is het talent er alleszins, dat hoor je vooral in het gitaarwerk en de bij momenten flitsende solo’s. Benieuwd of Myriad Lights die nodige progressie en logische nodige stappen zal weten te zetten.

Tracklist: