Bjorn Wielockx

Vanaf zaterdag ligt het nieuwste album van de Belgische metalcoreband My Aim in de rekken. Na de release van zijn debuutalbum Heartburn in 2014 is My Aim één van de bands met het meeste potentieel om met zijn muziek grote stappen te zetten. Met Entropy wil de band opnieuw een treetje hoger klimmen op de ladder. Of hij hierin is geslaagd lees je in onderstaande review.

Daar My Aim op Heartburn nog zoekende was naar een typische geluid, een eigenheid, heeft hij dit helemaal te pakken op Entropy. De band is weer twee jaar langer samen en dat hoor je. Weer net iets verfijnder, professioneler of gewoon volwassener geworden. Al is het niet zo dat My Aim inboet qua agressie: nog steeds halen de Kortijkzanen op gepaste tijd de voorhamer boven om het technisch hoogstaande gitaarwerk naar de verdoemenis te werken.

De vocal van Robbe Van Droogenbroeck is net wat hoger geworden, wat me in zijn totaliteit aan Architects doet denken. Even ingenieus, en met dezelfde overtuiging levert My Aim hier een meesterwerkje af dat niet alleen in België en Nederland van de nodige aandacht zou mogen genieten. Entropy staat bol van het talent en doet je snakken naar meer. Al zal het weer twee jaar wachten worden op een klepper van My Aim, want zo’n hoogstaande nummers komen niet zomaar in je naar boven.

En er moet ook nog getourd worden met dit meesterwerkje. Entropy is een wildcard wat mij betreft voor al de grote metalfestivals in Europa volgend jaar. Want de Kortijkzanen staan ervoor bekend om ook live iedereen met verstomming te slaan. Hopelijk leest er iemand van de organisatie van Graspop mee en plaatsen ze de Belgen volgend jaar op de Jupiler Stage. Een topshow verzekerd!

Wat het gitaarwerk van de band betreft: geniaal. Dat bewijzen Alexander Swaelens (lead gitarist), Pieterjan Haemers (tweede gitarist) en Stef Debonne (bassist) tijdens de solo’s, maar vooral tijdens Ethereal. Hierin bewijzen de mannen samen met Klaas Vlieghe, de niet-te-stoppen-drummer van dienst, dat ze ook geweldig zijn zonder vocal.

Moet ik het nog zeggen, wat een meesterwerk, wat een prachtig album is dit tweede album van My Aim geworden. De mannen bewijzen dat je niet moet vercommercialiseren om beter te worden. De techniciteit op deze Entropy is van een zeer hoog niveau waardoor de band een zeer rooskleurige toekomst tegemoet gaat. Het feit dat er hier geen label aan te pas is gekomen en volledig DIY maakt deze Entropy een topkandidaat voor de titel album van het jaar.

Tracklist: