Op het Alcatraz Metal Fest had Amped-Up de kans om een paar heel leuke interviews te doen. Eén daarvan was met het legendarische Metal Church, dat in de jaren tachtig een gouden toekomst toebedeeld leek en onder meer op sleeptouw genomen werd door het nog legendarischere Metallica. Het zat de band ook vaak niet mee, en de laatste jaren werden gekruid door heel wat bezettingswissels. Nu lijkt er echter weer duidelijkheid, is de favoriete zanger van de Metal Church-fans, Mike Howe, terug in de band en werd met XI een heel sterk album opgenomen. De chemie en de goesting lijken terug en de draad die halfweg de jaren negentig gevallen leek, is terug opgenomen. Het interview met zanger Mike Howe en drummer Jeff Plate kan je hieronder lezen.

Hey, jullie hebben er net een prima show opzitten hier op het Alcatraz festival. Ik heb begrepen dat dit de laatste show van de tour was? Hoe is de tour verlopen?

Mike: Goed, fantastisch zelfs. Zoals je zei, het was de laatste show van deze Europese tour hier. Maar er komt weer een volgende aan.

Jeff: We hebben onder meer in Finland gespeeld, op Wacken en in Italië en ook hier. Het was een fijne ervaring alleszins. We beleven hier in Europa altijd wel een leuke tijd.

Jullie speelden ook op het Dynamo festival in Nederland. Ik zag jullie daar begin jaren negentig al headlinen. Voor mij nog steeds een van de meest memorabele shows ooit. Hoe ging het daar dit jaar?

Mike: Wow. Voor mij was het net zo goed als toen. Misschien zelfs nog beter, want intussen ben ik de kaap van de 50 gepasseerd en mag ik het nog eens doen haha. Ik had nooit gedacht dat dit nog zou gebeuren, dus apprecieer ik dit zelfs nog meer. Ik ben nu wat ouder en probeer nu meer van elke dag van mijn leven te genieten. Ik geniet er meer dan ooit van.

Hoe komt het nu precies dat het zo lang geduurd heeft om bij Metal Church terug te keren, Mike?

Mike: Nu moet ik even op zoek gaan naar de juiste woorden. Het woord dat ik in gedachten is waarschijnlijk te groot voor dit interview haha. Ik was eigenlijk echt gedesillusioneerd in de muziekbusiness. Dat is het in feite. Ik moest er gewoon van weg. De muziek uit de jaren negentig heeft het voor mij totaal verbrod. Er was geen toekomst meer voor Metal Church en dat brak mijn hart, weet je. Alles wat zo mooi leek aan de band, leek ten gronde te gaan en ik kon dat niet langer aanzien.

Je vertrok na het album Hanging in the Balance, wat voor mij persoonlijk toch wel een sterke plaat was. 

Mike: Ik vond het ook wel een goeie plaat, maar zoals ik al zei: het waren die krachten van buitenaf die het voor mij verpest hebben. Management en platenmaatschappij probeerden ons in een richting te loodsen, die we zelf niet wilden inslaan. Die factoren hebben het teniet gedaan en de plaat doen floppen. Ik vond dat die plaat beter opgenomen en geproduceerd kon zijn. De hoes kon ook veel beter. Een boel dingen konden eigenlijk beter dus. Er zaten een hoop dingen achter de coulissen niet juist.

Dus zegde je de muziek compleet vaarwel?

Mike: Ja helemaal. Mensen vroegen me om met een andere band te beginnen maar ik zei gewoon ‘neen’. Ik was de zanger van Metal Church. Ik stapte niet uit die band omdat ik er niet meer van hield, maar enkel omdat de business de band verziekt had. Dus als ik niet meer de zanger van Metal Church kon zijn, dan hoefde ik ook niet meer de zanger van eender welke andere band te  zijn. Dus vertrok ik, werd ik een huismus, bracht twee zonen groot en dat is het zowat.

De rest van de band was dus heel tevreden toen Mike besloot om terug te komen?

Jeff: Absoluut! We stonden net op een kruispunt omdat onze zanger toen net vertrokken was en omdat de tijden nu totaal anders zijn dan in de jaren negentig. Het was niet makkelijk omdat Metal Church letterlijk weer vanaf de grond moest beginnen bouwen. De band heeft zoveel klassieke songs in het repertoire. Niemand kan dat ontkennen. De band heeft wat van de beste heavymetalmuziek ooit geschreven. En de juiste combinatie vinden van bandleden, platenfirma, management en alle koppen weer samen te krijgen was het voornaamste. Dan begonnen we gewoon weer te bouwen. Toen onze vorige zanger vertrok, bleek Kurdt (Vanderhoof) net weer in gesprek geraakt te zijn met Mike. Dat ging toen wel nog over een ander project eigenlijk. En toen leken de sterren wel weer op te lichten. Kurdt stelde Mike al snel de vraag om weer tot de band toe te treden. En de band zelf was in die periode al heel sterk. We kruisten dus allemaal onze vingers opdat hij terug zou keren op het oude nest. En toen hij de muziek te horen kreeg, die Kurdt geschreven had en de andere bandleden ontmoet had en de situatie zo wat comfortabeler werd, zag hij het weer zitten. Het was dus het beste wat de band kon overkomen.

Voor de fans ook denk ik. Ik denk dat Mike voor veel fans altijd de favoriete zanger geweest is?

Jeff: Ik ben hier volledig mee akkoord, maar hij is veel te bescheiden hierin. Mike Howe is het gezicht van Metal Church geweest gedurende al die jaren. Het was vreemd dat hij niet meer in de band zat. En toen de kans zich opnieuw aandiende, en we zonder zanger kwamen te zitten, kwam er steeds een lawine vragen van de fans om hem terug in de band te halen. Telkens opnieuw kwam die vraag terug en het was prachtig om de respons te horen en volgen hierop. Toen het allemaal rond raakte, kregen de fans ook een heel goeie plaat. De fans waren ook dol op het album.

Was de muziek al geschreven toen Mike terug bij de band kwam?

Mike: Dat was dus een deel van de conversatie die ik met Kurdt had. Toen hij een eerste keer bij me aanklopte om terug bij de band te komen had ik nog steeds iets van: ik ben er klaar mee en heb er geen zin meer in. Ik was op pensioen. Maar toch vroeg hij me om even verder te luisteren en aangezien hij mijn vriend is, wou ik dat natuurlijk wel doen. We hebben steeds respect voor mekaar gehad en het is een fijne kerel. Er was ook nooit kwaad bloed tussen ons. We praatten wel eens met mekaar, niet zoveel maar toch. Je hoeft mekaar niet zo vaak te spreken om te weten wat je aan mekaar hebt. Dat is een kenmerk van echte  vriendschap. Ik stond dus ook wel bij hem in het krijt, omdat hij met heel vroeger zelf al bij de band haalde. Door hem heb ik mijn carrière kunnen maken. Dus heb ik verder geluisterd, zijn er vele gesprekken gevolgd en werden er voorzichtig weer die eerste baby-pasjes gemaakt. Ik wou het vooral niet om nostalgische redenen doen. Ik wou zien of we weer even sterke muziek konden schrijven als vroeger. Dat was voor mij een eerste voorwaarde. Pas daarna kon er over touren ofzo gesproken worden. Toen liet Kurdt me wat dingen horen die hij al geschreven had en toen ik ernaar luisterde had ik echt wel een wauw-gevoel erover. Toen hij me nog meer dingen stuurde, werd dat gevoel enkel nog versterkt, en de rest weet je intussen. We kwamen samen, deden wat melodielijnen, herarrangeerden wat dingen en bleven schrijven. We hadden geen druk van een management of een platenmaatschappij, omdat we die niet hadden toen. We deden het gewoon voor de liefde voor de muziek en zagen wel waar we gingen uitkomen.

Het nieuwe album werd bij ons alvast heel goed bevonden. Het heeft alleszins weer die vibe van de oude Metal Church-platen.

Jeff: Inderdaad, maar het klinkt ook wel wat hedendaagser nu.

Hoe was de respons van andere kanten eigenlijk?

Mike: Die leek heel erg goed.

Jeff: In Amerika kwamen we heel hoog in de Billboard-charts binnen. Dat is natuurlijk heel goed. Het album werd eigenlijk overal wel heel goed ontvangen en deed het overal goed. De fans van de band zijn ook altijd heel loyaal tegenover ons geweest in al die jaren. Toen ze de plaat hoorden, hielden ze er ook direct van. De reacties erop waren ook echt gemeend, want ze zeiden dat we het nog steeds ‘hadden’ en het nog altijd konden brengen zoals het moest.

Vertaalt zich dat dan ook in een goeie verkoop van het album? 

Mike: Wel dat is nu het lastige punt aan de muziekbusiness de dag van vandaag natuurlijk. Jonge mensen willen niet meer betalen voor muziek. Ze voelen dat ze zomaar over de muziek kunnen gaan beschikken via andere kanalen. De loyale fans begrijpen dit echter wel en blijven wel onvoorwaardelijk de plaat kopen. Maar dan is er aan de andere kant weer een meerderheid die gewoon de muziek gaat gaan downloaden.

Jeff: Het vertaalt zich aan de andere kant dan wel weer meer op het tour-aspect. Want de fans weten ook wel dat we het niet voor het grote geld doen. Ze weten dat we goeie muziek maken en in het verleden klassiekers geschreven hebben. Dus komen ze gewoon naar de shows kijken en we verzorgen onze shows ook altijd. We geven de fans iedere keer weer een goeie show.

Vroeger speelde Metal Church niet zodanig vaak in Europa. Maar nu lijkt de schade wel ingehaald te worden.

Jeff: Inderdaad. Dit jaar zijn we hier al voor de derde keer. Dat kan je dus wel zeggen. We zijn hard bezig, maar we hebben hier een goeie booker en de fans houden van de band en de nieuwe plaat. Wanneer je naar Metal Church komt kijken, dan beleef je gewoon een fijne tijd met ons. We zijn zelf vrienden, geven alles op het podium en werken allemaal goed samen. En dat geeft natuurlijk voeding naar het publiek toe. Vorige avond speelden we in een kleine club in Essen. Daar waren maar een 350 tal mensen, maar het was wel een van mijn beste shows die ik ooit gespeeld heb. Het publiek was fantastisch en zong woord voor woord elke tekst mee, terwijl ze tussendoor constant onze naam scandeerden. Het was voor ons zo leuk omdat zij het zelf zo leuk leken te vinden met ons.

Mike: Dat is ook ons motto. Wij willen gewoon onze spelvreugde projecteren op de fans. Als ons dat niet zou lukken, dan zouden we het verder niet moeten blijven doen nietwaar? We houden echt van wat we doen en we houden ook van mekaar. Ieder bandlid is ook een fantastisch muzikant. Het klikt tussen ons en we beleven er ook nog eens plezier aan. De menigte ziet dat dus ook wel.

Mike, je stem lijkt gedurende al die jaren ook wel niet veranderd. Hoe heb je die al die tijd onderhouden?

Mike: Ik heb er geen sikkepit mee gedaan. Ik heb niet gezongen of geschreeuwd. De ballen gingen er af voor 25 jaar. Het valt dus moeilijk te verklaren en daar zullen misschien ooit nog wel studies naar gemaakt worden, over hoe heavymetalzangers hun stem op peil houden gedurende hun carrière haha. Misschien heb ik ook wel geleerd om mijn stem stem correct te gebruiken gedurende de jaren ervoor. Ik heb er vroeger ook wel lessen voor gevolgd enzo. Ik ben ook niet zozeer een schreeuwer.

Hoe zien jullie het nu na vandaag tegemoet? Terug naar de States?

Jeff: Ja, we vertrekken opnieuw naar daar om daar een tour met Megadeth te gaan doen. Eerst gaan we vier eigen shows doen en dan vergezellen we Megadeth samen met Amon Amarth en Suicidal Tendencies. Die tour bestaat uit 21 shows en gaat ongeveer een maand duren. We kijken hier heel hard naar uit.

Jullie gaan dus ook naar onze nationale luchthaven. Daar hebben we wat problemen gekend, zoals jullie ook wel weten. Hoe kijken jullie hier zelf tegenaan?

Jeff: Daar zal de beveiliging intussen wel beter zijn, nietwaar? Dus voelen we ons wel veilig. Weet je, er kan ieder van ons overal op elk moment wel iets overkomen. Daar moeten we ons bewust van zijn. Maar nu zullen er op elke luchthaven welke verschillende fases in de beveiliging doorstapt moeten worden. Ik heb hier geen enkel probleem mee. Als het mij een uur langer duurt om hierdoor op een vliegtuig te raken, dan is het maar zo. Ok voor mij. Ik wil gewoon veilig op dat vliegtuig geraken. We leven tegenwoordig in een vreemde wereld.

Mike: Maar we mogen vooral niet in angst gaan leven, want dat is precies wat ze willen. Ze willen angst zaaien en daarom noemen we het ook terrorisme. Maar we mogen dat niet laten gebeuren. Echt niet.

Zijn er misschien ook al plannen voor nieuw werk?

Mike: Yes! Jazeker, we gaan heel snel opnieuw aan het schrijven.

In Europa zitten jullie nu bij Nuclear Blast Records?

Mike: In feite zijn zij voor ons meer een verdeler voor wat Europa betreft. In de Verenigde Staten zitten we bij Ratpak Records. 

Jeff: Ratpak is al heel goed voor ons geweest. De labelbaas is al fantastisch geweest voor ons. Toen het minder ging met de band, waar Mike daar net ook al naar verwees, konden we hem steeds bellen en steeds bij hem terecht. Hij is ook een grote fan van ons en we kunnen eigenlijk over alles met hem praten. Hij heeft een boel slimme dingen voor ons geregeld en doet heel wat publiciteit voor ons. Maar hij zet ons ook nooit onder druk en dat is ook goed. Hij heeft ons steeds de nodige tijd gegeven voor alles. Zo ook bijvoorbeeld tijdens het mix-proces, toen er wel eens wat dingen over en weer gestuurd moesten worden en er tijdsgewijs wat dingen uitliepen.

Mike, het was ook cool om jou samen met Kurdt op een podium te zien staan.

Mike: Eigenlijk is het best wel vreemd. Want we hebben al die jaren samen muziek geschreven, maar we hebben eigenlijk nooit samen ‘in een band’ gezeten of samen op het podium gestaan. Kurdt wou zich destijds vooral toeleggen op het schrijven van muziek en de produktionele kant enzo.

Zien jullie deze line-up nu dan als de definitieve?

Jeff: Wel, ik zit nu toch alweer elf jaar bij de band. Steve Unger zit er een jaar of twee langer in.

Mike: Iedereen zit er al langer bij dan mezelf haha.

Jeff: Iedereen kent mekaar dus best al lang en ik weet niet of iedereen zich dat eigenlijk goed realiseert.

Mike: Dat is ook waarom iedereen zo goed samenwerkt en het zo goed klikt tussen ons.

Hebben jullie, tot slot, misschien nog een boodschap voor onze Belgische en Nederlandse lezers? 

Mike: Wel, de boodschap die ik ze kan brengen klinkt vrij cliché, namelijk: heel erg bedankt allemaal! Jullie zijn er steeds voor ons geweest en gebleven. Zonder die fans zou er voor ons ook geen reden zijn om er verder te zijn. We zijn iedereen dus heel erg dankbaar voor al die steun. Ik kan niet wachten om al die Belgische fans straks te ontmoeten haha.

Jeff: Het is geen groot land hier, dat moet hier dus wel mogelijk zijn haha. Maar het is ook mooi dat fans uit andere landen ook hierheen zijn gekomen om ons bezig te zien vandaag. Dat betekent veel voor ons en maakt het ook heel speciaal. De fans zijn dus echt wel degenen die de boel voor ons doen draaien. En het is altijd leuk om voor zo een boel mensen te mogen en kunnen spelen. Het is allemaal een beetje geven en een beetje nemen. Maar we komen terug. Dat beloven we.