Jurgen Callens

Elysian Gates is een Luxemburgse femalefrontedband, die met Crossroads onlangs een nieuw album in eigen beheer op de markt bracht. De band werd opgericht in 2010 om in 2013 Destination Unknown uit te brengen, toen nog met een mannelijke frontman. In 2014 besloot het sextet dan om verder te doen met een zangeres en een andere toer op te gaan. Fans van symfonische metal met een progressieve toets, lezen best even verder.

In de bio pakt de band Elysian Gates graag uit met I-Tunes statistieken uit eigen land. Nu, Luxemburg is niet zo groot en waarschijnlijk zijn er daar dan ook geen -tig metalbands die iets betekenen, dus op die cijfers gaan wij ons alvast niet blind staren. Het femalefrontedgenre is intussen heel druk bevolkt geworden, en het lijkt tegenwoordig wel alsof er in elk jeugdhuis op de hoek zo’n band repeteert. Alleen is het de dag van vandaag heel moeilijk geworden om nog origineel over te komen. Laat staan boven de rest van het gros uit te steken. Die moeilijkheidsfactor wordt hier ook nog maar eens bewezen. In principe is Elysian Gates geen slecht bandje, maar van bij de eerste seconden van de eerste luisterbeurt schoot er maar één naam door mijn hoofd: Nightwish. De Luxemburgers hebben de Finse band duidelijk als grote voorbeeld uitgekozen. Qua zang, koortjes, muziek, opzet van de songs, sfeer: het neigt er allemaal heel erg naar toe. Maar, de Finnen zijn goed en hebben dat al met verve bewezen in het verleden. Elysian Gates vinden wij hier nu echter maar een doorslagje van. Zoals gezegd, niet slecht, maar het steekt er ook nergens bovenuit. Wij missen die echte kleppers, die extra theatraliteit, dat tikje extra. Soms lijkt het hier en daar ook ergens te soft voor metalfans. Er zitten best heftige momenten in en op die passages is de band dan ook best genietbaar. Maar het mocht meer geweest zijn. Nu hebben we zo wat het gevoel dat deze tracks er zijn als twaalf in een dozijn.

In de overvolle zee van femalefrontedbands moet je haast tegen de stroom in zwemmen om nog op te vallen. Dat gebeurt hier niet en in die grote zee lijkt Elysian Gates het visje dat moet schuilen om niet opgevreten te worden door de grote haaien. Crossroads en Broken Inside laten wel potentie horen, maar vereisen ook nog meer een eigen smoel. In de song Human Infection klinkt het dan plots alsof je naar een blackmetalband aan het luisteren bent. Wat verwarrend. In Far From Home, dat soms wat Oosters aandoet, kan je perfect horen op welke leest de muziek van de groep geschoold is.

Kortom, muzikaal is dit een band die zeker talent heeft en een song ineen weet te draaien. Alleen moet het volgende keer wat persoonlijker en inventiever. Niemand zit op de zoveelste Nightwish te wachten. Jij echter wel? Ga dit album dan toch maar eens opzoeken.

Tracklist: