Jurgen Callens

De bende van Temperance, uit Italië, zijn hele bezige bijtjes. The Earth Embraces Us All is alweer het derde volledige album sinds de oprichting in 2013. Een heel mooi gemiddelde om voor te leggen. De band is een femalefrontedformatie, die aan een gestage opmars bezig is en hard aan de weg timmert. Dat er wat invloeden en vergelijkingen zijn van andere bands, kan je straks lezen, maar dat er veel potentieel in deze band zit, staat als een paal boven water. Het album wordt op 16 september uitgebracht via Scarlet.

Toen ik deze schijf binnen kreeg, kende ik de band Temperance nog niet en dacht initieel weer te maken hebben met een zoveelste femalefrontedbandje, dat ik zo weer tussen de rest zou kunnen klasseren. Van de bio werd ik namelijk ook niet warm eigenlijk. Maar vooroordelen zijn nooit goed. En dat wordt hier nog maar eens bewezen. De groep bestaat uit ervaren muzikanten, met jaren ervaring in vroegere bands en projecten en elk bandlid is in volle controle over zijn eigen instrument. En op dit album horen we trouwens niet alleen de traditionele metalinstrumenten terug, maar ook strijkers, harmonica, toetsen, piano en zelfs doedelzak meende ik te horen. Natuurlijk krijgen we ook zware gitaren en metalen riffs maar ook elektronica en folkelementen worden niet geschuwd. Een niet zo alledaags allegaartje eigenlijk, dat wel prima blijkt uit te pakken. Met zangeres Chiara Tricarico heeft de band ook een hele goeie vocaliste in huis, die boven het gros van de andere zangeressen uit steekt. Haar stem gaat op bepaalde songs ook goed samen met de mannelijke vocalen van gitarist Marco Pastorino. Die zijn laatste zijn stem neigt op momenten zwaar naar die van ene Marco Hietala, die we kennen van het grote Nightwish. En haalde ik al aan in de inleiding dat Temperance wel wat raakvlakken heeft? Juist ja, en wel met deze Finse grootmacht. Niet dat het er echt zo vingerdik op ligt of een directe kopie is, maar sommige songs zouden toch perfect op een Nightwish-album gepast hebben. Check bijvoorbeeld maar eens een song als The Restless Ride. Een epische, atmosferische, theatrale track waar alle registers open gaan en waar het nu eens ingetogen is en dan weer furieus. Toppertje dit. Maar zo staan er wel meer goeie nummers op dit album. Luister maar eens naar het mooie Empty Lines of het in de moedertaal gezongen Maschere, een song die perfect zou kunnen dienen als inzending voor het Eurosongfestival. Bij momenten klinkt het ook vrij poppy, en met de toevoeging van elektronica gaan wij dan ook snel weer in de richting van een band als Amaranthe denken. Maar daar waar de Zweedse band heel wat moderner klinkt, blijft het bij Temperance toch nog iets traditioneler. Maar het neigt er bijwijlen toch wel zwaar naar toe. De diversiteit tussen de songs wordt nog eens benadrukt in Haze, dat bij vlagen brutaal is en soms richting nu metal lijkt te daveren. In een track als Revolution gaan Nightwish en Amaranthe dan weer hand in hand. En eigenlijk is dit uiteindelijk een perfecte kruisbestuiving tussen deze twee bands geworden. Een leuke combinatie eigenlijk, die fans van beide groepen zeker zal aanspreken. Tel daarbij nog eens een prima produktie en we mogen hier toch wel van een topalbum spreken.

Kortom, fans van een door een dame gezongen metalvariant, die aan de ene kant poppy en modern, maar aan de andere kant ook traditioneel klassiek is, gaan hiervan smullen. Er staan enkel sterke songs op The Earth Embraces Us All en dan zien wij de vergelijkingen met voorgaande bands graag door de vingers. Temperance is een band waar we nog gaan van horen. Voor mij het beste femalefrontedalbum van het jaar tot op heden alvast.

Tracklist: