De Amerikaanse klassieke/progressieve rockformatie Kansas heeft ook al weer zo’n meer dan veertig jaar achter de kiezen in het muziekwereldje en zal bij het grote publiek wellicht het meest bekend zijn door zijn hitsingles Carry On Wayward Son en vooral Dust In The Wind. Ondertussen is het ook zestien jaar geleden dat zijn laatste studioalbum Somewhere To Elsewhere werd uitgebracht, het laatste met één van de twee hoofdcomponisten, Kerry Livgren. De kenmerkende stem en andere helft van het componistenduo, Steve Walsh, is ondertussen ook met pensioen gegaan en dus rijst de vraag wat Kansas ons met zijn The Prelude Implicit weet aan te bieden.
Alles zo blijkt, want The Prelude Implicit mag zeker wedijveren met het klassieke Kansas-repertoire. Deze nummers komen dan ook niet zomaar uit de lucht gevallen. Heel wat ideeën werden een aantal jaren geleden al neergeschreven door het nieuwste lid Zak Rizvi die op uitnodiging van de band in de studio werd binnengebracht en gelukkig niet meer werd losgelaten. Naast Zak Rizvi zijn nog steeds originele leden Phil Ehart (drums) en Richard Williams (gitaar) van de partij. De ook al lang dienstdoende violist/gitarist David Ragsdale en bassist Billy Greer worden aangevuld door David Manion (keyboard) en de nieuwe stem van Kansas, Ronnie Platt.
De feniks die uit zijn as herrijst, zo lijkt de albumhoes te suggereren. Of de hergeboorte van de klassieke Kansas-sound want dat is hetgene wat The Prelude Implicit ons laat beluisteren. Ronnie Platt heeft alvast grote schoenen te vullen maar kwijt zich meer dan uitstekend van zijn taak. Zijn emotievol geladen stem is de perfecte match voor zowel het nieuwe als het oudere Kansas-repertoire. Kenmerkend voor deze band is natuurlijk de prominente rol van de viool. De gitaar moet – enkele kleinere solistische interventies daargelaten – zich tevreden stellen met een meer begeleidende rol en is het vooral viool en orgel/keyboard die de nootjes in het rond laten vliegen.
Het album opent met With This Heart, een leuk folk geïnspireerd deuntje dat wat aanleunt bij het huidige werk van de Zweedse progressieve folk-fusion-rockband Kaipa. Maar het wordt veel beter dan dit met vooral de echte, onvervalste progtracks Visibility Zero, het toch wel voor deze band vrij heavy Rhythm In The Spirit en het meest naar de 70’s sound van Kansas neigende The Voyage Of Eight Eighteen. Laatstgenoemd nummer vormt dan ook het absolute hoogtepunt van deze schijf en weerspiegelt volledig waar deze band voor staat : ingenieuze melodievoering, mooie harmonische wendingen en technisch vakmanschap zonder al te complexe vormstructuren tentoon te moeten spreiden. Voorwaar een nummer dat weer eens mijn ziel weet te raken.
Ook de balladeliefhebber komt weer mooi aan zijn trekken met The Unsung Heroes, een eerbetoon aan de onopvallende helden van elke dag en het emotionele, akoestische Refugee met zijn prachtige vocale harmonieën. The Prelude Implicit besluit met het instrumentale Section 60, een ode aan de mannen en vrouwen in uniform (het blijven uiteindelijk Amerikanen) dat naar het einde toe op een martiaal drumritme uitsterft.
The Prelude Implicit is een schijfje waar met hart en ziel werd aan gewerkt en toont ons een band die met hernieuwd elan en een frisse portie energie weer het beste van zichzelf weet te geven. Sowieso een must have voor de Kansas-fan maar ook de liefhebber van een stukje prog in het genre van Kaipa, Spock’s Beard, Flying Colors en Neal Morse zullen deze met open armen ontvangen.
Tracklist :
- With This Heart
- Visibility Zero
- The Unsung Heroes
- Rhythm In The Spirit
- Refugee
- The Voyage Of Eight Eighteen
- Camouflage
- Summer
- Crowded Isolation
- Section 60
