Rotthier Peter

Resurrection is het tweede deel van een drieluik waarmee ex-Queensrÿche zanger Geoff Tate zijn nieuwe project Operation: Mindcrime wil lanceren. Dit tweede deel sluit naadloos aan bij zijn voorganger, The Key, wat er voor zorgt dat een start met twee instrumentaaltjes en twee tussenstukjes waarop je Geoff te horen krijgt, voor een vreemd begin zorgt van dit album.

Vanaf Left For Dead schiet de band echt uit zijn sloffen en zal je als luisteraar duidelijk horen waarom Tate zijn nieuwe band de naam Operation: Mindcrime meegaf. Qua sfeer zit Resurrection dan ook zonder probleem goed. De vocale capriolen van Geoff zijn nog steeds van een hoog niveau en niemand verwacht dat hij de Operation Mindcrime albums hier even gaat overtreffen. Daarvoor ontbreekt net die finesse bij het componeren die er vroeger wel was.

Net zoals de rare opening is ook het gebruik van de blazers op Healing My Wounds volstrekt overbodig net als het uitgebreide gepingel aan het eind van de song. Healing My Wounds had een dikke minuut korter uitgevallen dan maar was een pak sterker geweest. Ook opvolger The Fight is in het zelfde bedje ziek. Sommige passages worden iets te veel uitgerekt waardoor een voor de rest goede song net niet die kracht krijgt die hij nodig heeft. In Taking The World, waarbij Geoff vocale versterking van Tim ‘Ripper’ Owens (ex-Judas Priest, ex-Iced Earth) en Blaze Bayley (ex-Iron Maiden) krijgt, wordt echt duidelijk wat het precieze probleem is. De uitgerekte solo’s zijn te gewoontjes bij wat je verwacht van een band die Operation: Mindcrime heet en Geoff Tate als zanger heeft.

Gelukkig is er het zeven minuten durende Invincible, het langste nummer op Resurrection, dat veel goed maakt. Deze keer geen zoektocht om de song langer te maken dan nodig. Op het juiste moment een korte solo, of een vocale twist en je krijgt een nummer dat op de juiste golflengte zit.

Het drieluik waar Tate mee bezig speelt zich af in de wereld van het bankwezen en ook dat wordt muzikaal veelvuldig in de verf gezet met diverse samples. A Smear Campaign is zo goed als volledig instrumentaal en in het middenrif verschijnen de blazers opnieuw en wonderwel klopt het gebruik ervan in deze song dan weer wel.

Toch blijf je als luisteraar aan het eind van Resurrection met heel wat vraagtekens zitten. De muziek die Operation: Mindcrime brengt kan je best omschrijven als experimentele progressieve metal maar daar zit hem net het probleem. Experimenten zoals in Into The Hands Of The World zijn zeer gevaarlijk als je voornamelijk moet leven van een publiek dat je jarenlang massaal op handen heeft gedragen, door je verleden in een topband. Resurrection is absoluut geen album dat je gauw even oplegt in de wagen, want dan loop je alle noodzakelijke nuances helemaal mis.

Resurrection is een album waar je even zal voor moeten gaan zitten en ik vrees dat niet iedereen dit tot de laatste noot zal volhouden. Met Operation: Mindcrime wil Geoff volgens mij net iets te veel bewijzen en dat zorgt voor overdadig geëxperimenteer het hele album door. Niet alle stukken komen op hun plaats terecht waardoor een deel van de opzet verloren gaat. Ondanks dat blijft Geoff een wereldzanger en zijn de muzikale ideeën op Resurrection zeker niet slecht en soms wel vernieuwend. Maar misschien moeten we gewoon wachten tot ook deel drie af is zodat we het hele drieluik eens onder de loep kunnen nemen.

Tracklist: