Toen in 1986 het debuut van Tesla, Mechanical Resonance, op de markt kwam, hadden de heren waarschijnlijk nooit verwacht dat ze dertig jaar later datzelfde album opnieuw zouden inblikken in een liveversie. De groep rond zanger Jeff Keith, was in die periode hot in de States en sierden er geregeld de hitparade. Met de single Love Song haalden ze zelfs moeiteloos de top 10 en ook in Europa zorgde dat nummer, samen met het album, The Five Man Acoustic Jam, voor enige naamsbekendheid. Tours als voorprogramma van megasterren als Van Halen en Scorpions mochten echter niet baten om een Europese doorbraak te forceren, ondanks de goede kritieken die Tesla steeds kreeg in de metalpers voor zijn slepende bluesy hardrocksongs.

Tesla bleef echter met de regelmaat van een klok albums uitbrengen tot ze midden jaren negentig een break inlasten, zodat de heren zich konden richten op enkele soloprojecten. Het bekendste daarvan was Bar 7, het project van zanger Keith. Zes jaar later tekende iedereen weer present voor de reünie van de band. In 2006 hield gitarist Tommy Skeoch het voor bekeken, officieel om meer tijd te besteden aan zijn familie, maar iedereen wist dat de snarenplukker een verslavingsprobleem had en dat dat de echte reden was van zijn vertrek.

“Ik wil direct benadrukken dat we Tommy niet buiten gegooid hebben. Het was zijn eigen beslissing om het hoofdstuk Tesla voor bekeken te houden”. Aan het woord is de uitbundige zanger, Jeff Keith, die in Amerika aan de andere kant van de lijn hangt. “We lezen dat regelmatig in de pers, daarom ook dat ik dat nog eens extra wil benadrukken”.

Keith is echt in zijn nopjes en heeft duidelijk goed voorbereid wat hij kwijt wil over de liveversie van het debuut Mechanical Resonance. “Het idee voor dat album kwam van Phil Collen, de gitarist van Def Leppard, waarmee we vorig jaar door Amerika toerden. We waren echter de openingsact op die tour en dan is het niet simpel om al die songs even live te gaan spelen. Een aantal van die nummers hadden we ook al jaren niet meer live gespeeld, dus we moesten toch even goed nadenken over dat idee. Uiteindelijk zijn we overstag gegaan en hebben we de nummers opnieuw ingeblikt in een liveversie. Als ik nu terugkijk op dat idee, kan ik alleen maar besluiten dat het een superidee was. Voor het eerst in jaren staan we opnieuw met een album in de hitlijsten en het was echt grote fun om die oude songs nog eens opnieuw te spelen. Ik denk trouwens dat er heel wat fans van vroeger dit ook heel leuk gaan vinden.”

Fans van Tesla die zijn debuut goed kennen zullen wel even verbaasd gekeken hebben als ze de tracklist van Mechanical Resonance Live te zien kregen. De songs uit het debuut zijn op deze liveversie helemaal door elkaar gegooid. “Een maand geleden wist ik dat zelf niet eens”, repliceert de bewoner van Sacramento. “Er was een paar weken terug een journalist die mij daar op attent maakte. Ik schrok me rot van die vraag, want ik heb totaal geen idee waarom besloten is om de nummers op het album te plaatsen in de volgorde dat ze er nu opstaan. Ik ben gewoon de man achter de microfoon en ik doe gewoon mijn job. We openen onze shows met Rock Me To The Top, maar waar die song op het origineel staat, zou ik echt niet weten. Ik lig daar nu ook niet echt wakker van en volgens mij is het ook niet belangrijk. Toch ga ik bij gelegenheid eens vragen waarom ze de originele volgorde door elkaar hebben gegooid.”

Tijdens de eerste helft van het interview was er één punt waar Jeff steeds naar verwees, de extra studiosong op het livealbum. Bij elke gelegenheid wist hij zijn antwoord zo te manipuleren dat hij terecht kwam bij slotsong Save The Goodness, een nummer dat geschreven werd door Def Leppard-gitarist Phil Collen. “Fantastisch nummer, vind je niet”, werpt de sympathieke man mij voor de voeten. “Om eerlijk te zijn vind ik zijn nummer de strafste song op dat livealbum. Phil speelde ook mee in de videoclip die we voor de song maakten en het nummer doet het ook goed in de charts. Ik geloof dat we momenteel zo rond de top 20 staan in de Amerikaanse rockcharts en dat is ook al even geleden. Hij heeft Save The Goodness ook echt geschreven met Tesla in het achterhoofd, want het nummer sluit perfect aan bij wat de mensen van een Tesla verwachten. Toen Phil het nummer aan ons liet horen, waren we meteen verkocht. We hebben links en rechts nog wel iets aangepast maar dat is het vermelden nauwelijks waard.”

Ondanks dat Tesla van bij zijn debuut in de Europese rockpers met superlatieven overladen werd, kregen ze nooit vaste voet in het Europese circuit. Jeff heeft hier zelf niet direct een verklaring voor. “De eerste jaren van ons bestaan kregen we de kans om met heel wat grote namen te toeren buiten de States. We kregen altijd goede reacties, zowel op onze albums als op onze shows maar dat vertaalde zich nooit in de verkoopcijfers van onze albums. Om alleen als headliner rond te toeren door Europa, zoals we dat thuis deden, konden we in Europa te weinig platen aan de man brengen. Een kleine clubtour zou dan een eventuele optie geweest zijn maar door onze status in Amerika toen, kregen we andere mogelijkheden om de wereld rond te reizen om onze muziek te promoten. We hebben er trouwens ook nooit van wakker gelegen. We zijn blij met wat we hebben of krijgen”.

Na de reünie in 2004 dook Tesla al een paar keer opnieuw op op de Europese podia. Maar voor Tesla anno 2016 is het geen sinecure meer om de overtocht te maken. “’t Is inmiddels weer al twee jaar geleden dat we in Europa waren”, zucht Keith. “De eerste Europese tournee nadat we opnieuw gestart zijn, was voor ons ook opnieuw investeren. Het kost heel wat geld voor een band om de oversteek te maken, zeker als je zoals wij in kleinere zalen moet spelen. Hier in Amerika kunnen ze ons bijna wekelijks zien, maar bij jullie is dat anders. De fans appreciëren het als we overkomen maar je moet niet denken dat wij vijf stinkend rijke muzikanten zijn. Wij hebben ook families en die moeten ook kunnen leven. Je kan je dus ook niet alle jaren permitteren om het risico van die oversteek te maken. Aan onze laatste trip hebben we gelukkig iets overgehouden, dus de optie om opnieuw naar Europa te komen in de nabije toekomst is zeker aanwezig”.

Ondertussen is Tesla druk doende om Amerika rond te toeren als voorprogramma van Def Leppard. Tijdens de eerste tour werden ze vergezeld van Styx en tijdens de huidige trip zijn de mannen van REO Speedwagon van de partij. “Ja ja, wij behoren tot de oude garde”, lacht Keith. “Weet je dat als we onze songs nu op de radio willen krijgen, dat alleen maar kan op zenders die gespecialiseerd zijn in classic rock? We behoren blijkbaar nu tot die groep en ik kan daar wel mee leven. Langs de andere kant vind ik het dan wel vreemd dat onze soort muziek niet meer op de grote zenders kan, terwijl ze vroeger in de rij stonden om als eerste je nieuwste single te kunnen draaien. Eigenlijk is het voor ons een ongelooflijke trip. Na dertig jaar staan we er nog steeds. Onze merchandise blijkt nog steeds populair te zijn en ondanks de deugddoende break rond de eeuwwisseling, staan we er nog steeds in, op Tommy na, dezelfde bezetting als toen. Het voelt echt fantastisch om na al die jaren nog steeds rond te toeren met dezelfde jongens en platen met hen op te nemen. Komt daarbij dat we onze volgende cd gaan opnemen met Phil Collin, wie wil dat niet.”

Het is duidelijk dat het vijftal van Tesla nog niet op zijn lauweren gaat rusten. En al draaien ze zelf al dertig jaar mee, toch laten ze zich graag leiden door iemand als Phil Collen, die net enkele jaren langer in het circuit zit dan zijzelf. Het feit dat ze samen met Def Leppard de hort op zijn, helpt natuurlijk ook om onderweg de songs voor het nieuwe album, dat ergens in de lente van 2017 het levenslicht zal zien, in te blikken. “Terwijl we nu onderweg zijn met Def Leppard, nemen we onderweg de nummers op”, vertrouwt mijnheer Keith mij toe. “Dat is soms echt hilarisch. Je moet maar eens proberen om een nummer in te zingen op je hotelkamer als de geburen hun kamer op stelten zetten. We hebben in onze kleedkamer wel een recording room en met de instrumenten lukt dat wel maar met de vocalen is dat een stuk lastiger. Ik trek dan ook geregeld naar de tourbus van Phil om mijn vocalen daar op te nemen. Eind oktober zit de tour erop en dan gaan we het album verder afwerken zodat we het in de lente van 2017 kunnen uitbrengen. Dat is misschien ook de ideale gelegenheid om opnieuw naar Europa te komen. Hopelijk kunnen we als support overkomen want anders is het bijna niet haalbaar. We hopen dan ook dat het nieuwe album ook bij jullie aanslaat zodat we er toch iets aan overhouden als we de plas oversteken”.

Om in te pikken op zijn laatste zinnetjes, suggereer ik om misschien gewoon Def Leppard mee te brengen. “Dat is nog eens een goed idee,” repliceert Jeff, “het probleem is echter dat mijn geheugen een zeef is en ik dat waarschijnlijk al vergeten ben als ik de andere jongens nog eens terug zie. Natuurlijk opent het uitbrengen van een album in het voorjaar ook de mogelijkheden om een paar festivals aan te doen in Europa. De laatste keer speelden we op enkele festivals met Alice Cooper en Aerosmith. Dat is gewoon fantastisch. Je moet niet denken dat wij een stelletje rijke rocksterren zijn. Het is echt zoals Bon Scott (eerste zanger van AC/DC) het jaren geleden verwoordde”. Ik word door Jeff getrakteerd op een telefonische miniconcert die de tekst van Let There Be Rock (AC/DC)  begint te zingen: “And the guitar man got famous. The businessman got rich. And in every bar there was a super star…”

Ondertussen zijn de twintig minuten die we kregen zo goed als verstreken. Tijd dus om aan de sympathieke en soms humoristisch uit de hoek komende zanger te vragen of hij nog iets te zeggen heeft tegen de fans. Iets wat hij dan ook onmiddellijk doet met een paar flinke kwinkslagen. “Ik kan gewoon niet wachten tot de nieuwe plaat uit is en dan komen we naar Europa met Def Leppard en REO Speedwagon. Of misschien wel met Scorpions voor zijn final final Sting tour of zoiets. Maar wees maar van één ding zeker: When we come over, we’re all amped up!”