Rotthier Peter

Shadows & Silhouettes is inmiddels al het vijfde solo album van zanger gitarist Oliver Hartmann, wiens naam bij de liefhebbers van orkestrale heavy metal zeker een lichtje zal doen branden daar de man te horen is op de albums van Avantasia. Als Hartmann niet in de weer is met dat project van Edguy’s Tobias Sammet, werkt hij aan zijn solocarrière, die muzikaal heel ver weg ligt van wat hij met Avantasia doet. Hartmann solo is pure classic rock uit het boekje, niets meer of niets minder.

In opener Irresistible trakteert Oliver ons op een folkriedeltje om zijn album te openen. Je vraagt je even af of dit album wel zal gaan rocken maar geen nood, die opener rockt voldoende om als openingssong te dienen. Verwacht ook geen wonderen. Hartmann mag dan een ervaren gitarist zijn en voldoende vocale kwaliteiten bezitten, Shadows & Silhouettes zal alleen maar zijn weg vinden naar liefhebbers van Amerikaanse fm en classic rock.

Met een nummer als When Your Mama Was A Hippie, gaat de man zeker geen nieuwe fans winnen. Het nummer had misschien gepast in de late sixties en de vroege seventies en is een ode aan die vervlogen periode. Het past helemaal niet in het geheel van dit album dat op zich al iets te soft uitvalt. Songs als Glow en Jaded Heart doen geen enkel hart harder slaan en klinken eerder als, wel geslaagde, pogingen om zijn grote voorbeelden (Foreigner, Whitesnake, Brian Adams, Bruce Springsteen etc…) na te apen.

Shadows & Silhouettes is op zich een goed album maar voor een rockalbum rockt het geheel aan songs te weinig. Hartmann laat vooral zijn gevoelige zijde horen en dat levert vrij soft materiaal op waarbij hij vergeet om geregeld eens lekker te rocken zoals hij op High On You en I Will Murder For You doet. In bijna alle songs klinken zijn voorbeelden iets te veel door. Muzikaal zou je bijna denken dat je bij elke song die of die bepaalde artiest hoort met een voor jou onbekende song. Op zich is dat natuurlijk een prestatie maar het geeft Hartmann zijn muziek geen eigen smoel.

Track list: