Jurgen Callens

Legion is een band uit New Jersey, die in 2005 zijn debuut Shadow of the King uitbracht en daarmee wat lovende kritieken wist te oogsten. De formatie, die US metal speelt met wortels in de jaren ’70 en ’80, deed het dan een hele tijd wat rustiger aan en komt nu anno 2016 met een opvolger voor de dag. War Beast is opgenomen met een deels vernieuwde line-up en laat ons weer de typische Amerikaanse metal horen die een paar decennia terug overal aansloeg. Op 30 september is het schijfje beschikbaar via Pure Steel.

Om eerlijk te zijn: Legion kende ik niet. Het debuut was aan mijn neus voorbijgegaan. War Beast is dus een eerste kennismaking met de muziek van deze band uit New Jersey. Het is duidelijk dat dit de groep is van de broertjes Joe en Frank Adamo, want zij zijn de enige originele leden die nog overschieten van op het debuut. En dat ze een voorliefde hebben voor klassieke, Amerikaanse, melodieuze heavy metal is meteen merkbaar. Het dubbele gitaarwerk vliegt je van bij de opener On the Pale Horse meteen om de oren. Snelle heavy metal, met de nadruk op veel leads en solo’s. Achter de microfoon staat Ralph Gibbons, die de hoge regionen opzoekt maar naar onze mening een redelijk beperkt bereik heeft, waardoor alles soms heel op het randje klinkt. Vocaal lijkt hij soms de kant uit te gaan van mensen als Midnight, John Cyriis of Geoff Tate, maar dan wel enkele divisies lager in rang. Ook de produktie van War Beast, dat trouwens gemixed werd door bassist John DeServio, die we kennen van Black Label Society, kon stukken vetter, waardoor het echt wel heel erg eighties klinkt nu. Het is duidelijk dat de intenties wel leuk zijn en dit in de tijd dat deze muziekstroming floreerde wel eens door meer mensen opgepikt zou worden, maar vandaag de dag kom je hier niet meer mee aan de bak. Hiervoor klinken de songs van Legion gewoon te middelmatig en tilt de zang de band ook niet naar een hoger niveau. Wat essentieel is in deze scene. Dit acht songs tellende album telt dus niet de nodige klassiekers om het verschil te maken en moeten we dus klasseren in de grauwe middelmaat. Het leukste is nog het gitaarwerk van de broertjes, maar daarvoor gaan we ons in deze tijden, waar de releases met bakken uitgestort worden, niet plooien natuurlijk. Ik heb zelfs moeite om er enkele songs uit te pikken die ik als referentie voor een luistertip zou kunnen aanhalen of het zouden Bricks of Egypt of het meer ingetogen When Life and Spirit Divide moeten zijn.

War Beast is volgens ons dus gewoon een album dat enkel de verstokte fan van het US metalgenre zal kunnen plezieren en waar de rest gewoon warm noch koud zal van blazen. Het zou ons dus niet verbazen mocht er straks nog eens tien jaar tussen twee verschillende releases in zitten.

Tracklist: