The Mission – Another Fall From Grace

Rotthier Peter

Als adept van de fuifexplosie in de jaren tachtig waar new wave en aanverwanten welig tierden, zijn bands als The Sisters Of Mercy en het daaruit gevloeide The Mission geen onbekenden voor mij. Naast mijn voorliefde voor metal was de oer new wave één van de stijlen die in die periode mijn goedkeuring konden krijgen. Zowel met de Sisters als met The Mission wisten zanger Wayne Hussey en bassist Craig Adams het grote publiek nooit echt te bereiken zoals hun lotgenoten Depeche Mode, Simple Minds of U2. Toch wisten ze met The Mission ook netjes met vallen en opstaan te overleven en blijft The Mission nog steeds geboekstaafd als een cultband.

Die status zullen ze met dit nieuwe album alleen maar bevestigen. Wayne krijgt gedurende het album gasten op bezoek als Gary Numan (Cars, Are Friends Electric), Ville Valo (Him), die op de single Met Amor Phosis zijn zegje mag komen doen. Andere opmerkelijke gasten zijn Martin Gore (Depeche Mode, Julianne Regan (All About Eve) en singer-songwriter Evi Vine. Niet dat The Mission het nodig heeft om zichzelf extra te promoten maar dat het een aantal extra mensen nieuwsgierig zal maken, staat vast.

Voor de metaladepten met oogkleppen op zal Another Fall From Grace een maat voor niets zijn, want hoewel The Mission geregeld stevig uitpakt, kan je hun muziek moeilijk gaan klasseren als pure rock, laat staan metal. Toch hebben Sisters Of Mercy en The Mission hun invloed gehad op een bepaalde stroming in het hele metalgebeuren, want wat wij in de jaren tachtig new wave noemden, evolueerde vanaf de jaren negentig langzaam maar zeker naar de gothic stroming die op zijn beurt dan ook weer door allerlei invloeden, diverse paden ging bewandelen, waaruit dan gothic- en (later) dark metal ontstonden.

Mensen die het dan ook aandurven om Another Fall From Grace een kans te geven zullen tijdens de beluistering geregeld horen, dat deze band herkenbare gothic/dark patronen laat horen in zijn songs. Luister maar eens naar Tyranny Of Secrets, waar je de band er van zou kunnen verdenken dat ze goed geluisterd hebben naar de gothicmetalscene. Hussey en Adams trakteerden hun fans echter dertig jaar geleden al op zulke composities. Natuurlijk hebben ze links en rechts hun songs verrijkt met invloeden van de hedendaagse scene maar algemeen blijven ze vrij trouw aan hun roots.

Net als Sisters is The Mission altijd een buitenbeentje geweest in de newwavescene. Ook nu weer komen ze soms verrassend uit de hoek zoals in de schitterende ballad Never’s Longer Than Forever en in het met oosterse muziek doorspekte Bullets And Bajonets. Jammer genoeg zijn die twee songs ook een beetje de aanzet naar het zwakkere einde van het album, waar de songs zich iets te traag beginnen voort te slepen en hetzelfde dromerige tempo aanhouden. Een beetje een einde in mineur van een voor de rest mooi album, The Mission waardig.

Tracklist: