Bart Van Gestel

Boston, Massachusetts is de thuishaven van Lord Almighty. Deze band omschrijft haar muziek als black ’n roll. Na een eerste ep in 2013 was het in november van vorig jaar tijd voor een eerste volledig album. Lord Almighty gaf haar eersteling de naam Paths. Waarom dat zo is leest u hieronder verder.

Paths is een album geworden, waarbij gestructureerd te werk is gedaan. Zo zijn op het album vier hoofdstukken terug te vinden, waarbij telkens het ene hoofdstuk een prelude is op het volgende. Elk hoofdstuk beslaat telkens een aantal nummers, waarbij het eerste nummer van het stuk telkens de benaming ‘path’ heeft gekregen. Het is de bedoeling om de luisteraar een soort muzikale loutering te geven. Het verhaal beslaat verschillende fases, van het aangaan van de uitdaging de loutering te willen voltrekken, langs boetedoening, eenzaamheid, bezetenheid, herborenheid en de uiteindelijke loutering zelf die een soort verbondenheid met de natuur moet voorstellen.

Muzikaal is Paths een erg veelzijdig album welke durft verrassen, door het gebruik van niet voor de hand liggende genrewissels (van black metal naar noiserock, om maar iets te noemen). Toch neigt de plaat een beetje de vervelende kant op, met name de blackmetalstukken. Liefhebbers zullen er allicht voor zijn, maar voor een iets veeleisendere luisteraar blijft er weinig over. Iets wat mij wel opviel: naarmate het album vordert, krijgt de muziek een meer open en meer toegankelijk karakter. Het extreme gevoel lijkt stilaan meer en meer weg te ebben. In dit opzicht is het een knap staaltje om de albumstructuur te gebruiken als handelsmerk van je band. Dit maakt Paths de moeite om eens een luisterbeurt (of twee, drie) te gunnen.

Waar Lord Almighty black metal gebruikt als genresoort, maak je snel de vergelijking met Watain. Verder is er een snuifje Entombed terug te vinden. Ook is de warme swamp-achtige sound vertegenwoordigd die je bijvoorbeeld ook hoort bij een band als Goatwhore.

Lord Almighty tracht met Paths onbetreden paden te zoeken. De albumvormgeving is geslaagd omwille van de structuur, muzikaal word je af en toe verrast, maar het is toch regelmatig oppassen om de verveling niet de overhand te laten krijgen.

tracklist: