the-reticent-on-the-eve-of-goodbye-cover

Stany Criel

De progressieve metalband The Reticent is het geesteskind van de Amerikaanse muzikant, componist en pedagoog Chris Hathcock. Zijn vierde album, On The Eve Of A Goodbye, is een conceptueel en autobiografisch schijfje geworden. De kroniek van een persoonlijk drama en muzikaal een emotionele rollercoaster.

On The Eve Of A Goodbye verhaalt dan ook over de dag voor, de dag van en de dag na de zelfmoord van zijn jeugdvriendin Eve. Zijn bezorgdheid, haar toenemende zelfhaat die culmineert in de tragische daad en de naweeën daarvan worden muzikaal verklankt door een scala van invloeden die bij een eerste luisterbeurt een ware uitputtingsslag voor de luisteraar vormen.

Dit plaatje dient sowieso meerdere malen en volledig te worden beluisterd om wat houvast te krijgen op het geheel. De afzonderlijke nummers zijn vooral riff georiënteerd, bieden op het eerste gehoor weinig melodische samenhang en zijn door de voortdurende tempowisselingen en ritmische variaties vrij vermoeiend. Maar ook hier wordt geduld weer beloond, want beetje bij beetje kruipt dit tragische verhaal dan toch onder de huid.

Chris Hathcock stond grotendeels zelf in voor alle vocals en instrumenten, enkel voor de narratieve passages en de blazersintermezzi (hoorn, trombone, trompet en tenorsaxofoon) werd extra talent toegevoegd. Zangsgewijs gebruikt Chris hiervoor cleane vocals in de emotionelere, atmosferische passages en grunts en screams die dan weer de woede en het onbegrip moeten verklanken. En dat gaat zelfs heel ver, want in Funeral For A Firefly bereikt hij zijn emotioneel breekpunt.

Eén stijl toewijzen is onbegonnen werk. Het varieert van nwobhm-achtige galopperende ritmes naar thrash- en deathmetalriffs, over jazz naar funk rock (The Mirror’s Reply) en zelfs flamenco wordt niet geschuwd (The Apology). De solistische passages zijn vooral weggelegd voor piano, hoorn (met onder andere het Amazing Grace-thema in Funeral For A Firefly),een oriëntaals klinkende jazzy saxofoonsolo in The Confrontation tot avant-gardistische koperklanken in 10 Hours Left.

Waarschijnlijk zijn de wenkbrauwen nu al aan het fronsen maar wees gerust, ondergetekende heeft ook met deze plaat geworsteld. Meermaals wou ik er de brui aan geven maar aan de andere kant bleef het toch knagen om door te zetten. Het was pas na ettelijke luisterbeurten dat de klik begon te komen en de schoonheid in de chaos begon te glinsteren. On The Eve Of A Goodbye is, uiteraard, grotendeels een donker stuk muziek maar zeker niet pathetisch. Het is de ultieme poging van een componist om via zijn muziek enige zingeving te zoeken in het gebeurde, het vruchteloos zoeken naar het grote waarom. Diegenen die echter graag een makkelijk te behappen stukje muziek verkiezen, zullen al vlug naar de stopknop graaien. Wie echter graag een luisteruitdaging aangaat, niet vies is van een mix aan stijlen en invloeden, en daarbij ook nog eens is gezegend met een flinke dosis geduld kan ik deze zeker aanbevelen.

Tracklist :