Als wij hier op de redactie iets van Limb Music binnen krijgen, weten we dit vooraf meestal al wel ergens te situeren. Zo arriveerde vorige week het nieuwe album, het derde inmiddels, van Symphonity in onze digitale postbus. King of Persia is de titel van de nieuwe plaat van deze, jawel, Tsjechische band die we kennen als een symfonisch, klassiek klinkende powermetalband. Klinken deze termen je als muziek in de oren, lees dan gewoon even verder.

Symphonity bestaat dus uit een keure aan geschoolde muzikanten uit Tsjechië, Slowakije en Duitsland. Uit dat laatste land zijn ook de vocalisten van deze formatie afkomstig. En dat zijn niet van de minsten: Olaf Hayer zal bij menigen wel een belletje doen rinkelen, maar ook Herbie Langhans voorziet dit album van zangpartijen, en die is dan weer gekend van onder meer Avantasia. En laat deze band nu even het grootste vergelijkingspunt zijn dat ik kan aanhalen. Net als het Duitse operaproject van Tobias Sammett bedient Symphonity zich van dezelfde ingrediënten om zijn soep te brouwen. We horen klassiek geschoolde, hoogtechnische stukken voorbijkomen. En die vertalen zich in uptempo hymnes met veel melodie, gekruid met complexe gitaarpartijen en virtuositeit van alle muzikanten. Het geheel wordt telkens mooi ondersteund door keyboards of piano-partijen. De zang is vanzelfsprekend, als je de namen van de vocalisten ziet, van een hoog kwalitatief niveau en hun stemmen worden dan soms nog eens ondersteund door prima backings en koren. Typerend zijn ook de brede refreinen en de galopperende ritmes.

Het beste voorbeeld van de hele orkestraliteit is het titelnummer King of Persia, waar werkelijk alle registers opengetrokken worden. Dat het ook kalmer, ingetogener en akoestisch kan, horen we op de ballade Siren Call, terwijl een song als The Choice dan weer de rockende tour op gaat. Alles is mooi in balans en is tot in de puntjes uitgewerkt. Werkelijk op een Avantasia-niveau, durf ik wel te zeggen. Maar niet alleen fans van deze band zullen hier van smullen. Zo zullen bijvoorbeeld ook fans van bands als Stratovarius, Rhapsody, Dionysus, Sonata Arctica en Savatage hier wel een dikke boon voor kweken. Symphonity lijkt wel het beste van al deze bands te kunnen versmelten tot één heel welklinkend geheel en maakt dan ook grote indruk.

Het concept is natuurlijk niet nieuw, maar dit is verdomme goed aangepakt en uitgevoerd en moet voor de meesters niet onderdoen. Live zal deze band waarschijnlijk niet met een even grootse productie kunnen uitpakken, maar ik ben toch wel eens heel erg benieuwd hoe dit kan klinken. Een dikke pluim ook voor de sound van deze plaat, die verzorgd werd door Sascha Paeth. Alles klinkt perfect in balans waardoor alle instrumenten goed in de mix zitten. Op dit album wordt dus heel wat gecombineerd: met heavy metal, power metal, symfonische muziek, klassiek en zelfs hard rock. Georkestreerd in een excellente uitvoering, is dit een album om heel hoog te waarderen.

Kan je alle opgesomde bands wel waarderen, maar heb je bovenal een boon voor groots opgezette orkestraties als Avantasia, dan is dit voor jou verplichte kost. De kwaliteit is navenant en zal niemand ontgoochelen. Top!

Tracklist: