Voor velen onder jullie zal Darkness wellicht een onbekende naam in het thrashmilieu zijn. Feit is echter dat deze mannen uit het Ruhrgebied in 1988 en 1989 met Death Squad en Defenders of Justice al twee cultalbums uitbrachten om er daarna het bijltje bij neer te leggen. Soms kruipt dat thrashersbloed dan waar het niet laten kan en moet er een comeback volgen. Die is er nu, oneindig veel jaar verder, met The Gasoline Solution, dat op 7 oktober uitgebracht wordt via High Roller Records.
Ik mag destijds dan wel een zelfverklaarde thrashmetalhead geweest zijn, eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat Darkness destijds toch wel aan mijn aandacht ontsnapt is. Eind jaren tachtig was er een florerende beweging, ook vanuit Duitsland en blijkbaar maakte deze band hier dus ook een deeltje van uit. Veel leden van de originele line-up zijn er niet meer overgebleven, enkel drummer Lacky had nog de guts om een vervolg te breien aan de eerste twee full albums. Voor de band is het een terugkeer naar hun roots, maar met de blik op de toekomst gericht. De Duitsers spelen nog steeds keiharde oerthrash die gestoeld is op veel razernij en agressie. Veel vernieuwing hoeven we niet te verwachten, en daar is het Darkness eigenlijk ook niet om te doen. De band heeft naar eigen zeggen niets te bewijzen, en wil gewoon laten horen wat ze het liefst doen, en dat is een pot vette thrash metal ten gehore brengen. Verwacht ook niets moderns. Dit kon gewoon een produkt recht uit de eighties geweest zijn. Inpluggen, knallen en bangen maar. Snelle riffs, hakketakkende drums en vinnig gespuwde zangpartijen. En bij dit laatste wringt, zoals zo vaak, weer eens het schoentje. De vocalist heeft een vrij monotone en nasale stem die de muziek niet naar een hoger niveau weet te tillen. In undergroundkringen zal je hier misschien mee weg komen, maar voor de verwende metalheads van vandaag zal dit snel iets zijn dat genegeerd zal worden. Waarschijnlijk zal Darkness hier zelf lak aan hebben en maken ze vooral de muziek om hun eigen te plezieren. Voor mij wordt het enkel leuk als er eens sporadisch een tempowisseltje of een solo om de hoek komt piepen, maar voor de rest klinkt het gewoon niet spannend genoeg en te gedateerd.
Ben je echter fan van oerthrash uit de jaren tachtig en geniet je van die authentieke sound, dan kan Darkness je misschien wel bekoren. Ik vrees echter dat een doorbraak er ook met dit album niet in zit en het niet zo heel veel verder dan het eigen Ruhrgebied zal gaan razen. Een gemiste kans.
- Tinkerbell Must Die
- Another Reich
- Freedom on Parole
- Welcome to Pain
- L.A.W.
- Pay a Man
- The Gasoline Solution
- Dressed in Red
- This Bullet’s For You
