spreading_the_rock_n_roll_disease_-__cover

Rotthier Peter

Crosson is een theatrale Australische band opgebouwd rond de gelijknamige zanger die hier op zijn Europese debuut uitpakt met een portie ongecompliceerde traditionele hardrock- en metalsongs met een hoog meezinggehalte. Qua muzikale originaliteit zal dit Austalische vijftal niet direct hoge ogen gooien, want wat ze ons op Spreading The Rock ‘N’ Roll Disease laten horen, hebben we meer dan eens en vooral, al veel beter gehoord.

Met Spreading The Rock ‘N’ Roll openen ze met wat zou moeten doorgaan als een heuse hardrockstamper, maar ondanks de goede bedoelingen blijft het bij een mooie inspanning. Het nummer komt nooit echt op dreef en daar zit de vocale prestatie van Jason Crosson en de productie van het nummer voor veel tussen.

Opvolger All About The Music doet aanvankelijk aan Kiss denken, maar de manier waarop Crosson hier zijn stem in de strofes gebruikt, geeft de song een interessante insteek omdat op deze manier zijn grove stem wel tot zijn recht komt. Het refreintje zou net zo goed op een Abba-album kunnenhebben gestaan, maar het swingt wel.

Zowel in Lies als in Take Another Shot weet de band compositorisch wel leuke melodieuze hardrocksongs te presenteren, maar beide songs zijn in hetzelfde vocale bedje ziek, hoewel zanger en band op alle mogelijke manieren twists aan de songs geven zodat Jason zich toch nog een beetje staande weet te houden.

Crosson wordt geregeld gered door achtergrondzangeres Amanda Easton, zoals in Taxman, een vrolijke rocker over een belastingontvanger. Begrijp niet wat Crosson daar plezant aan vindt, want niemand krijgt zo iemand graag over de vloer. Waarschijnlijk wil de man het concept van de band, als grappige bende, een beetje extra in de verf zetten, om zo zijn vocale tekortkomingen te verdoezelen, wat absoluut niet lukt.

Wanneer I’m Not Afraid door de speakers wordt geblazen, heb ik het langzaam gehad met de irritante zang van mijnheer Crosson. De man blijft de ene na de andere leuke song in de vernieling zingen en de muzikanten mogen nog zo hun best doen, aan het eind van het verhaal blijft de conclusie negatief.

Met het vorderen van het album word ik ook steeds neerslachtiger. Ondanks de vrolijke rock, blijft het ergerlijk dat iemand als Crosson dit allemaal de vernieling mag inzingen onder het moto Spreading The Rock ‘N’ Roll Disease. Een buitenstaander die een nummer als Horizontal Bop te horen krijgt, zal zijn mening over de hardrockfans en hun muziek zeker niet wijzigen. Ook de boodschap die Crosson hier verspreidt, gaat volledig de mist in als hij grunge en aanverwanten de hel inzingt. Mij mogen ze zelfs straffen na het schrijven van deze review met een 24-uren marathon grunge beluisteren, zolang mijn hoofdredacteur mij belooft dat hij een volgende cd van deze Aussies niet in mijn digitale brievenbus dropt.

Met de moed der wanhoop, wordt de beluistering van de drie laatste songs van Spreading The Rock ‘N’ Roll Disease aangevangen. Rip Out My Heart (graag nvdr), is een stevige rocker waarin het vocale niveau van de zanger wel beter past, maar zeker niet begeestert. Rock For Your Money, hoe durft hij dit te zingen. Wie hier geld aan wil geven, is volgens mij doof. Crosson zit met zijn stem gewoon in het verkeerde genre en zou beter passen in een eighties newwaveband, waar hij met zijn stem veel meer kan uitrichten dan op een pure hardrockplaat.

Voor de muziek en de teksten wou ik de band aanvankelijk nog belonen met een voldoende, maar de slotsong, Rise besliste daar uiteindelijk anders over. Ik hield mijn hart al vast voor de verwachte ballad, wat Rise niet is, maar de balladeske stukken in het nummer zijn dankzij zanger Crosson niet om aan te horen waardoor Spreading The Rock ‘N’ Roll Disease over de hele lijn gebuisd is.

Tracklist: