Op 30 september bracht het Canadese female fronted metalensemble The Agonist zijn vijfde album Five op de markt, het tweede na het vertrek van Alissa White-Gluz naar Arch Enemy. Ondertussen verzorgt Vicky Psarakis de vocalen en met het nieuwe album onder de arm trekt de band doorheen Europa om het album te promoten. Tijdens deze tour hielden ze halt in De Kreun in Kortrijk in het kader van de Alcatraz clubshows. Het voorprogramma bestond deze avond uit twee Belgische bands, namelijk Fields Of Troy en Off The Cross. Herbeleef hieronder die avond met ons verslag.

Fields Of Troy mocht de spits afbijten van deze metalavond. Zij werden onlangs geselecteerd voor De Nieuwe Lichting van Studio Brussel en met een goede reden. Het talent spat namelijk van deze band af en de kwaliteit van de songs die de band brengt is van hoge waarde. En dat lieten ze tijdens hun veertig minuten durende set weer maar eens merken. Op twee tracks na werd hun recentste album Hardship in zijn geheel gespeeld, afgewisseld met wat ouder werk. Ook bracht de band een uitstekende cover van het Alter Bridge – nummer Water Rising. Een geweldige band met een geweldig talent om goede muziek te maken, zonder enige twijfel.

De volgende band op het programma was Off The Cross. Vanaf de eerste noot van Passenger tot aan de laatste klanken van Red Seas was het gewoon knallen en blijven gaan. Zoveel energie tijdens een optreden heb ik zelden gezien. Het publiek kon het duidelijk ook smaken, gezien het gejuich na ieder nummer en de moshpits die georganiseerd werden. Hoogtepunt van de set was meer dan verdiend Black Herd, want de kracht die van dat nummer uitstraalde kan je gewoon niet omschrijven. Volgens hun facebookpagina wordt hun genre omschreven als “Loud”, wat nog een understatement is voor een band als Off The Cross. Als je kan, ga hen dan zeker eens checken tijdens een optreden in je buurt.

En dan was het eindelijk zover, de act waar iedereen die avond op zat te wachten: The Agonist. En menslief, wat een show speelden zij die avond! Vicky Psarakis was zeer goed bij stem, je kreeg echt het gevoel dat ze er meer mee kon dan Alissa. Na de openingstrack volgde het zeer snelle Panophobia en hier kon je pas goed de verschillen horen tussen de twee zangeressen: terwijl Alissa ten tijde van het schrijven van het nummer meer thuishoorde in de grunthoek kon Vicky niet alleen dat, maar ook uitstekend de hoge en melodische tonen aan. Het was waarschijnlijk een van de beste optredens die ik anno 2016 heb mogen aanschouwen. Na iets meer dan anderhalf uur zat helaas ook hun tijd erop en was het voor iedereen tijd om tevreden huiswaarts te keren.