Het Britse powertrio RavenEye werd in 2014 opgericht onder impuls van bluesgitarist Oli Brown met al vlug een eerste ep Breaking Out tot gevolg. De band werd op sleeptouw genomen door onder andere Slash en Deep Purple en sloeg intensief aan het toeren. Ondertussen werd er ook aan een eerste volwaardig schijfje gewerkt en dat krijgen we nu in de vorm van Nova op onze boterham.

Nova wordt dus onvermijdelijk beïnvloed door het bluesverleden van Oli, die in dit genre toch ook enkele gesmaakte platen heeft gemaakt en het podium mocht delen met onder andere John Mayall en Joe Satriani, ook niet meteen van de minsten. Oli Brown brengt ons hier met zijn twee kompanen, Aaron Spiers (bas) en Adam Breeze (drum) enerzijds een retrogeluid maar anderzijds toch vermengd met modernere rockinvloeden. Namen als Wolfmother, Soundgarden, Led Zeppelin en Alter Bridge komen wel vaker om de hoek loeren. Naast een zeer begenadigd gitarist zit Oli vocaal ook nog eens in bijzonder goede papieren. Vooral in de hogere regionen wordt die vaak als een kruising tussen Myles Kennedy en Andrew Stockdale ervaren. En heel soms, zoals in de uptempo rocker Come With Me, komt daar ook wel eens een fijn grungerandje de kop opsteken in zijn stemgeluid.

RavenEye biedt ons dan ook elf krakende rockers aan op een plateautje. Deze variëren van slepende beukers zoals opener Wanna Feel You met zijn meeslepende riffs, sensuele vocals en psychedelische break tot meer uptempo nummers zoals Come With Me en het Alter Bridge-geïnspireerde Inside met zijn verslavend catchy refrein en de opvallende Ian Paice drum rolls.

De gevoelige kant wordt voor het einde gereserveerd met de akoestisch startende ballade Eternity maar opbouwend naar een elektrisch geïnfuseerde powerballad waar de drie Heaven And Hell-openingsnootjes mij zeker niet ontgaan zijn.

RavenEye start zijn carrière met een gevarieerd en sterk debuut. Zowel vocaal als instrumentaal zit dit helemaal snor en ik durf er mijn hoofd op te verwedden dat deze band ook op een podium wel enkele potjes zal kunnen breken. Voor de liefhebbers van bovengenoemde namen is er dan ook maar één boodschap: checken maar!