Bjorn Wielockx

Dayshell zal bij weinigen onder jullie een belletje doen rinkelen. Toch heeft de band onlangs zijn tweede album op de wereld losgelaten én speelt er een bekende man voor de coreliefhebbers binnen de band. Sharley Bourget was het kloppende hart binnen Of Mice And Men. Zo nam de man niet alleen de cleane vocals voor zijn rekening, maar ook de bas en later ruilde hij deze in voor de leidende gitaar. Toen hij besloot in 2012 om uit Of Mice And Men te stappen ging hij zich volledig focussen op een nieuw project: Dayshell.

Het geluid van de band is wat vergelijkbaar met die van zijn eerste band, alleen ligt de nadruk, nu vanaf het begin, op iets commerciëlere nummers die toch stevig weten te verrassen. Zo schakelt de vocal van Bourget zonder problemen van hemelhoge stukken naar eerder blijtend geschreeuw. Dit laatste zorgt voor een speciaal tintje dat je doorheen het album zal overtuigen van deze Amerikanen.

Want wanneer een band zelfs mij – een fervent afbreker van dit soort toestanden – kan overtuigen, dan heb je iets speciaal in je muziek. Wanneer de vocal zeemzoet is, blijft de drummer maar knallen of speelt er zich een duistere gitaarlijn in de achtergrond af. Deze elementen doen je zo snakken naar het bommetje dat 90 procent van de tijd ergens op het einde zit verwerkt.

A New Man was één van de liedjes die ik tijdens mijn eerste luisterbeurt helemaal afschilderde. Uiteindelijk zit ik altijd mee te schreeuwen én te janken met dit aanstekelijke liedje. De gitaarlijnen in combinatie met de drum zorgen voor pittig sfeertje. De vocal van Bourget laat de intensiteit alleen maar toenemen.

Deze Nexus is een plaat geworden die ik nog veel ga beluisteren. Dayshell is er, als één van de weinige, in geslaagd om me helemaal te overtuigen met “commerciëlere” post-hardcore, iets waar ik normaal gezien spontaan krampen van krijg. Deze topper ga ik niet snel vergeten!

Tracklist: