Tilburg, 1 oktober 2016. In de autovrije Veemarktstraat loop ik, gekleed in een gepatchete spijkervest en een zwarte trui met muts, naar een loket. Het loketvenster bevat net boven heuphoogte een doorgeefluik. Ik spreek de persoon achter het venster aan middels een intercom. “Ik ben van Amped-Up en ik sta genoteerd op de perslijst voor vandaag.” Na wat gemompel loopt de man achter het venster een lijst af, streept mijn naam door en drukt een ticket af. De loketmedewerker overhandigt mij het kaartje en vraagt me om me te begeven naar de even verderop gelegen veiligheidscontrole. Ik bedank de man en draai me om in de aangegeven richting. In de verte zie ik een lange rij wachtenden, allen gekleed in wat een doorsnee mens zou beschouwen als excentriek: allen gehuld in donkere kledij, hier en daar logo’s van obscure bands… De Tilburgse stadsgeluiden worden plots overstemd door het doordringende geluid van snerpende gitaren, drijvende op een pompende beat afkomstig van de vellen van een drumkit. Ergens achter mij ging een deur open. Een roadie – te zien aan het groot aantal laminaatjes aan zijn broeksriem – wurmt zich langs de weer dichtvallende deur terwijl hij een sigaret en een aansteker opdiept uit zijn borstzak. Het gebouw waarlangs ik loop is een indrukwekkende verschijning door zijn hoogte en omvang. De gevel, bekleed met de zilverkleurige zijde van compact-disc geluidsdragers doet mij vermoeden dat het gebouw in kwestie dienst doet als de concertzaal van mijn afspraak. Op mijn kaartje lees ik: Epic Metal Fest. Ik sluit me aan bij de rij wachtenden om enkele minuten later, gecontroleerd door de security, in de lobby van het gebouw terecht te komen.

Dit zou zo maar de beginalinea kunnen zijn van een literair werk. Ik wilde echter gewoon eens op een andere manier beginnen aan een festivalreport. Misschien is het schrijven van een boek toch niet voor mij weggelegd…dan maar weer terug naar het echte werk. Schoenmaker, blijf bij je leest, zeggen ze wel eens…

Voor de tweede maal (en voor de eerste keer in Tilburg) mag ‘s Nederlands populairste symfonische metalband Epica een geschatte 2100-tal fans welkom heten op het Epic Metal Fest. Het najaarsfestival beslaat twee podia, op het programma staan twaalf bands, inclusief de album releaseshow van de nieuwe Epica, The Holographic Principle.

Een leuk idee: je speelt headliner op je eigen festival, en vult de affiche verder aan met gekende, minder gekende, en nagelnieuwe bands uit binnen- en buitenland. Enkel de uitwerking liep een klein beetje mank: door het enorm strakke schema was er overlap van minstens vijf minuten tussen de bands. Ofwel miste je het einde van een concert, ofwel het begin. Keuzes moesten dus gemaakt worden. Maar laat ons beginnen bij het begin.

Off The Cross – Universe Stage

Wat mij betreft één van de meest interessante nieuwe bands van het moment is het Antwerpse Off The Cross. Met twee Youtube-clips (The Final Adjustment en Book Of Doom) en een handvol optredens weten ze al heel wat metalfans warm te maken voor hun ietwat symfonisch aandoende metal met core-invloeden. Hun eerste plaat Divided Kingdom verschijnt normaal gezien dit najaar nog. Ik heb de band inmiddels al drie keer aan het werk gezien: de ontmaagding op Groezrock, in zijn thuisbasis Willrock, en nu dus op het Epic Metal Fest. Gerben Andries en co. hebben het voorrecht de kleine zaal op gang te trekken. Het langzaam binnendruppelende publiek weet het wel te smaken, maar veel verder dat enkele beleefdheidsapplausjes komt het niet. Al ligt dit niet aan de band, wél aan het vroege uur en de lange rij aanschuivers voor de ingang. Hopelijk snel een herkansing, want deze heren weten verdomd goed hoe ze goede tunes in elkaar moeten boksen!

Myrath – Storm Stage

Eerste hoogtepunt van de dag. Deze Tunesische band speelt licht verteerbare hardrock met flink wat oosterse invloeden. De songfestival waardige nummers worden door het publiek erg gesmaakt. De inmiddels royaal gevulde zaal gaat helemaal mee in de performance van de band. Frontman Zaher Zorgatti is het publiek zeer dankbaar en laat dit ook uitgebreid voelen. Het half uurtje speeltijd gaf plaats voor zes songs, allen uit de laatste twee albums Tales of the Sands en Legacy. Graag snel meer van deze jongens.

For I Am King – Universe Stage

Een aardig optreden werd neergezet door de drie heren en dame uit Amsterdam. Een flink gevulde Jupiler zaal (het vroegere Stage01, of in een nog verder verleden de Batcave) en de overlap met Myrath zorgen er voor dat ik bijna de helft van het concert moet missen (het gros van het publiek posteerde zich om een of andere reden pal voor één van de twee ingangen naar deze zaal). Na wat heen en weer gewurm had ik dan toch een goede plek met prima uitzicht op de band. Het publiek eet uit de hand van frontvrouw Alma. Ze is zeer goed bij stem en geniet – samen met haar collega’s bandleden – zichtbaar van het concert. Al is het meegenieten voor ondergetekende jammer genoeg van korte duur omdat ik graag het volledige Textures-concert van dichtbij mee wil maken. Terug naar de Main Stage maar weer.

Textures – Storm Stage

We krijgen een band te zien die zichzelf een flink speelritme heeft kunnen aanmeten dit weekend. Een dag na hun concert op het britse Mammothfest staan ze vandaag niet alleen hier op het Epic Metal Fest, maar ook op het ProgPower Europe fest in Baarlo. Met het album Drawing Circles op het voorplan openen ze hun set met de eerste twee nummers uit dit album. Daarna brengen ze de focus naar hun nieuwe album Phenotype. De vrij nieuwe songs worden bijzonder goed gesmaakt door het publiek en de handjes gaan uiteraard flink op elkaar op aangeven van zanger Daniël De Jongh. Om alle albums aan bod te laten komen sluiten de heren hun set af met Singularity (uit Dualism) en Laments of an Icarus uit Silhouettes. Dit concert vloog voorbij alsof het niks was (time flies…) waardoor we opnieuw een deel moeten missen van de volgende band.

Evil Invaders – Universe Stage

Qua muziekstijl (al de rest leunt min of meer tegen elkaar aan) toch wel de meest vreemde eend in de bijt is het Belgische Evil Invaders. De speed metal van de vier 80’s speedmetallers wordt retestrak gebracht. Zanger/gitarist Joe rent als een bezetene over het kleine podium en komt regelmatig bijna (of zelfs een keer helemaal) in botsing met collega’s Joeri en Max. De show wordt visueel helemaal afgewerkt door de bankjes met rooster opgesteld boven een rookkanon met lichteffect. Het publiek zelf weet aanvankelijk niet meteen raad met de speed metal, al kan er tegen het einde van de set toch een moshpit af.

Stream Of Passion – Storm Stage

Stream Of Passion neemt vandaag afscheid van het Tilburgse publiek. Een korte toer zal helaas het einde van deze band inluiden. Het origineel door Arjen Lucassen opgerichte project zal binnenkort helaas ontbonden worden. Nog een laatste keer genieten dus van nummers als This Endless Night of de Radiohead-cover Street Spirit. Uitwuiven doet de band met Haunted van het album waar het allemaal mee begon: Embrace The Storm. Een mooi vaarwel.

The Agonist – Universe Stage

Boenk erop! Dat is eigenlijk alles wat te melden valt over de set van The Agonist. Een nokvolle zaal, veel animo voor én op het podium en een heerlijke Vicky Psarakis. Ze presenteren hun nieuwe plaat Five, met uiteraard ruime aandacht hiervoor in hun setlist. The Agonist is een band die in de toekomst, ondanks het vertrekken van Alyssa White-Gluz naar Arch Enemy,  best wel eens hogere ogen gaat gooien dan ze nu al doet.

Fleshgod Apocalypse – Storm Stage

Deze Italianen zitten niet graag thuis volgens mij. Het is voor mij de derde keer dat ik ze zie in één jaar tijd. Een eerste clubshow in de Biebob te Vosselaar, daarna hun verschroeiend optreden op de Graspop Metal Meeting. En dan vandaag passage nummer drie op het Epic Metal Fest. Passage nummer vier staat inmiddels ook weer in de steigers, ze gaan immers in januari andermaal op toernee. Ze hebben in ieder geval één reden om op pad te gaan: hun nieuwste plaat King. De fantastische podiumpresentatie, inclusief barpiano, en de Victoriaanse kledingstijl passen perfect bij de bombastische death metal van Fleshgod Apocalypse. Het nieuwe album komt ruim aan bod. Uitschieter van het concert is de crowdpleaser The Violation waarbij de zaal compleet uit zijn dak gaat. Er onstaan moshpits bij de vleet. De band speelt een strakke set, maar laat niet merken dat hij geniet van zijn stijgende populariteit. Ze blijven in hun rol en werken netjes de hele set af.

Katatonia – Storm Stage

Omwille van een culinaire tussenstop (probeer zeker het Mexicaans restaurant om de hoek!) mis ik de volledige set van MaYaN en een behoorlijk deel van Katatonia. Nu, Katatonia is niet meteen mijn ding, vandaar de keuze om hier een pauze in te lassen in het zeer drukke programma vandaag. Voor menig Katatonia-fan betekent dit wellicht een regelrechte oorlogsverklaring, maar daar roepen we het spreekwoord “de gustibus et coloribus non est disputandum” maar voor in.We pikken de festivaldraad weer op met Old Heart Falls en de drie laatste songs in de set. Het is moeilijk voor mij om een beeld te vormen van de relatief rustige songs, maar wat ik te horen krijg, in combinatie met de reacties van het publiek kan ik gerust stellen dat deze band vandaag simpelweg heerst.

The Ocean – Universe Stage

Het is bijna tijd voor headliner Epica, en dat merk je aan de mager gevulde kleine zaal voor The Ocean Collective. Omwille van de overlap met Katatonia zitten we al een flink eind in de set van de Duvel-en-sigaren-metal spelende band. Er is moeilijk een weg te vinden voor een aan de band onbekende luisteraar. Dit komt hoofdzakelijk door het ontbreken van enige vocalen. Enige leidraad zijn de summiere bindteksten, al valt hier ook weinig meer kennis mee te rapen. De band werd af en toe bijgestaan door een bevallige celliste. Al verzoop het geluid van de cello in kwestie regelmatig in de gitaarmuur van de rest van de band. Opvallend waren wel de projecties achter de band die vrij goed synchroon leken te zijn met de songs. Toch maar voor alle zekerheid het laatste deel van The Ocean achter ons gelaten voor een goed plekje aan de Main Stage voor Epica…

Epica – Storm Stage

Eindelijk mag Epica – live – haar nieuwe geesteskind voorstellen aan het 013-publiek. Het podium is knap vormgegeven met een paar piramides waarin lichteffecten verwerkt zitten. Ook de lichtontwerper heeft zich mogen uitleven en heeft flink zijn best gedaan. Resultaat is een oogverblindend mooie lichtshow – inclusief een gezonde dosis pyrotechniek – die helemaal past in de setting en sfeer van het nieuwe album The Holographic Principle. Het is niet verwonderlijk dat de nadruk ligt op dit album met maar liefst acht van de twaalf songs present op de setlist. De band speelt een vooraf gewonnen match (equivalent Gibraltar-België en consorten, als we vergelijken met het voetbal). Enig ‘nadeel’ bij een albumpresentatie is dat het af en toe het gevoel geeft dat de sfeer tijdens het concert af en toe een beetje zoek raakt. Persoonlijk zou ik de songkeuzes meer opfleuren met meer bekend materiaal (zes opeenvolgende nummers uit je nieuwe plaat is niet bepaald bevorderlijk). Maar goed, er zijn altijd nog de Consigns To Oblivion en Fools Of Damnations welke resoluut voor een spetterend slotakkoord kunnen zorgen bij het publiek. De band zelf straalt, speelt met een enorme dosis zelfvertrouwen en gebruikt het podium zoals het hoort. Zelfs toetsenman Coen Janssen heeft wieltjes onder zijn orgel gemonteerd zodat hij al spelend rond de drumkit van Ariën van Weesenbeek kan wandelen.

Een indoor-najaarsfestival als Epic Metal Fest heeft zeker en vast bestaansrecht. De combinatie van opkomende talenten en gevestigde waarden, met als uitsmijter de albumrelease van de organiserende band blijkt een schot in de roos. We kregen twaalf bands te zien met veel goesting. Het publiek leek me iets te monotoon om overal even enthousiast te kunnen zijn, maar dit heb je op elk festival. De 013 als festivallocatie kan gerust voor meerdere edities dienst gaan doen. Misschien volgend jaar eens een andere band laten headlinen met een albumrelease? Als extraatje plak ik nog de aftermovie van de jongens van Panda Productions onder dit artikel. Veel napret ermee!