Het einde is in zicht: na twintig jaar gaat de extreme mathcoreband The Dillinger Escape Plan ophouden met bestaan voor een aanzienlijke tijd. Voor ze definitief de deur achter zich dichttrekken, hebben de brengers van chaos toch nog een laatste cadeautje in petto voor de fans: Dissociation. Dit zal uiteindelijk het zesde en laatste album van de band zijn.

Hoe pijnlijk het ook was voor alle fans om te lezen dat de band uit elkaar zal gaan na volgend jaar: het viel te verwachten dat de band niet eeuwig zou bestaan. Ieder die een van de concerten heeft meegemaakt weet dat de band echt altijd alles uit de kast haalt, hoe gek het ook is. Maar genoeg over het einde van de band, laten we maar focussen op de nieuwe muziek.

Dissociation is een waardige plaat om als einde van een van de extreemste, meest artistieke, geniale en origineelste bands die de mensheid ooit zal mogen aanschouwen. Het belicht alle aspecten die een unieke band maakten van The Dillinger Escape Plan: de mathematische, choatische riffs zoals in Wanting Not So Much As To, de subtiele, jazzy rustpuntjes zoals Symptom of Terminal Illness…

Maar er is echter nog iets nieuws te horen op Dissociation: er wordt meer dan ooit gespeeld met elektronische muziek. Net wanneer je denkt dat de band al zijn aspecten heeft getoond, komt hij aanzetten met iets wat zijn sound opnieuw uitvindt. Als je  luistert naar de elektronische track Fugue, dan hoor je hier subtiel weer alle eigenschappen terugkomen van Dillinger: de chaos, de jazzy gitaren… Niet veel bands zouden dit met elektronica kunnen combineren op zo een subtiele manier.

Dan hebben we het nog niet eens over het echte zwanenlied van de band gehad: het titelnummer. Openend met zachte en emotionele violen wordt al meteen de toon gezet. Dit is misschien wel het meest emotionele nummer van de band ooit. Een betere track om zijn carrière af te sluiten had niet gekozen kunnen worden.

Hoe spijtig het ook is dat Dissociation het laatste album is, The Dillinger Escape Plan heeft er echt wel werk van gemaakt om een waardige afsluiter op te nemen. Het album lijkt wel een bedankje aan alle fans. Dit is zonder twijfel een grote kansmaker op de titel album van het jaar.