Met Cardinal is Eden’s Curse reeds toe aan zijn vijfde studio album. Het melodieuze metalvijftal timmert dus al enkele jaren aan de weg in het wereldje van harde gitaren en wist met zijn vorig album Symphony Of Sin, heel wat nieuwe zieltjes te winnen. Of dat alleen met het debuut van de nieuwe vocalist Nikola Mijic te maken had, gaan we in het midden laten. Feit is wel dat de Serviër gezegend is met een stem die lekker klinkt bij de melodieuze heavy metal die Eden’s Curse ook hier weer laat horen.

Het internationale kwintet valt letterlijk met de deur in huis tijdens opener Prophets Of Doom en zet de standaard voor de rest van Cardinal onmiddellijk vrij hoog. Die verwachting wordt misschien niet direct ingelost bij het tweede nummer, Sell Your Soul, maar daarna gaat het weer crescendo met The Great Pretender en Messiah Complex, twee lekkere up-temponummers die nog even blijven nazinderen.

De metal die Eden’s Curse brengt, wordt vooral gedragen door de keyboards die bijna altijd aanwezig zijn, maar gelukkig nooit de bovenhand nemen en voldoende ruimte laten voor het stevige gitaarwerk. Wanneer de band de semi ballad Find My Way aansnijdt, is het vooral Nikola die er op een positieve manier uitspringt met zijn krachtige stem. Was er bij het voorspel naar deze ballad toe, nog enige twijfel over de vocale mogelijkheden van de man, dan neemt hij hier alle twijfels weg. Het rauwe kantje in zijn zangtimbre komt in het schitterende Find My Way dan ook helemaal tot zijn recht.

Verbazingwekkend, want het is precies dat rauwe kantje dat in het stevigere werk zorgt voor twijfel in de zangcapaciteiten van de man. Slecht is het absoluut niet, dat gaan we zeker niet beweren, maar als je hem hoort zingen op Find My Way en dan even later op Kingdom Of Solitude, klinkt het alsof Nikola vrij beperkt is in zijn vocale kleurenpalet, iets wat hij dan weer deels tegenspreekt op Utopian Dreams een commercieel niemendalletje dat toch weer lekker in je gehoor blijft plakken.

Van het zelfde muzikale elan is This Is Our Moment. Een song die lekker klinkt, maar die weinig toegevoegde waarde heeft en er toch in slaagt om overeind te blijven, iets wat op zich al een compositorische kunst is. Het is net dat wat Eden’s Curse perfect onder de knie heeft, nummers opbouwen die niet direct ingenieus zijn maar die wel de luisteraar bij de keel pakken om die lekker toe te knijpen.

Dat de componisten in Eden’s Curse weten hoe ze een perfecte song moeten schrijven die ook vocaal gedragen kan worden, bewijzen ze in het duet Unconditional, waar Liv Kristine een gesmaakt muzikaal duel uitvecht met Nikola.

Eden’s Curse sluit af met het epische Jericho waarin je als het ware een samenvatting krijgt van alle plus- en minpunten van de band. Gelukkig zijn die plusjes in de meerderheid en hoewel Cardinal niet in de eindejaarslijstjes van 2016 zal opduiken mogen we besluiten dat Cardinal een album is dat door de liefhebbers van stevige melodieuze heavy metal zeker gesmaakt zal worden.