testament_-_brotherhood_of_the_snake_-_artwork1

Jurgen Callens

In een jaar waar veel grote thrashbands een bom van een plaat dropten, konden ook de veteranen van het uit San Francisco komende Testament niet achterblijven. Op vrijdag 28 oktober verschijnt het intussen elfde studio-album van de thrashers via Nuclear Blast. Brotherhood of the Snake is de titel van het nieuwe werkstuk en bevat tien nieuwe tracks. De productie werd voorzien door Juan Urteaga, die onder meer ook werk deed voor Machine Head en Exodus.

Het schrijfproces voor dit nieuwe album begon in feite al in 2013, toen de bandleden individueel hun ideeën uitwerkten. Het duurde echter tot de lente van 2016 tot de band de studio indook voor de opnames. Waarschijnlijk zal het intensieve tourschema hier voor iets tussen gezeten hebben. Testament is vooral gekend om klassiekers als The Legacy, The New Order en later The Gathering. Na een break in het uitbrengen van materiaal, was er in 2008 plots weer The Formation of Damnation, dat lovende kritieken oogste en het navolgende Dark Roots of Earth uit 2012. Testament is ook een groep die nooit ontgoochelt en misschien wel het dichtst van alle andere thrashbands aanleunt bij de ‘Big Four’. Met deze nieuwe plaat zullen ze de kloof alleszins niet groter laten worden. Integendeel. Met Brotherhood of the Snake hebben de Amerikanen opnieuw een puik werkstuk weten af te leveren.

Het album start furieus en dodelijk met de titeltrack, waardoor er weer veel nekwervels zullen sneuvelen, waarin de leads je om de oren vliegen en er live weer veel EHBO-medewerkers veel werk zullen hebben. Ook opper native American indiaan Chuck Billy is weer helemaal op zijn gewoonlijke dreef en blaft op zijn gekende manier zijn teksten uit. The Pale King heeft een old school vibe, zit bol van de krankzinnige drums van drummonster Gene Hoglan en is een opbouwende song. The Number Game werd dan weer samen geschreven met Steve Souza van Exodus (een trukje dat de heren wel meer samen herhalen). Het is een verwoestende song geworden, die ook wel iets cinematografisch over zich heeft. Strongehold groovet er geweldig op los en nodigt vooral uit tot meebrullen. Luister maar eens naar het refrein. Er zit duidelijk nog geen sleet op Testament en alles klinkt nog even energiek en fris als pakweg 25 jaar geleden. Voor muzikanten die al meer dan 30 jaar meedraaien is dit toch wel bewonderenswaardig. Aan de andere kant zou het eigenlijk onlogisch zijn, mocht er met zo een kruim aan spelers een slecht produkt afgeleverd worden. Want met bassist Steve DiGiorgio en gitarist Alex Skolnick zitten de besten in het genre toch ook nog steeds in deze thrashband. De mannen zijn echter pro’s en ze leveren nog steeds de waren perfect af. Persoonlijk reken ik The Gathering nog steeds tot één van mijn favoriete thrashalbums, vooral door de zwaardere, met grunts doorspekte zang van Billy, maar de meer gevarieerde zangpartijen op Brotherhood of the Snake kunnen me zeker ook bekoren. Zeker op de meer melodieuze tracks. Let bijvoorbeeld maar even op de melodieuze inslag die de vocalist legt in Seven Seals. In datzelfde nummer gebruikt hij echter ook zijn diepe stem waardoor die combinatie uitmondt in een schitterende song. Hoewel het nog steeds grotendeels Eric Peterson is die alle muziek schrijft, klinkt ook deze plaat weer heel consistent en kreeg ze ook een heel vette produktie mee. In een jaar waar veel grote thrashbands (Megadeth, Death Angel, Anthrax, Destruction, Flotsam and Jetsam,…) heel dikke nieuwe albums losten, haakt Testament gewoon het wagonnetje aan dat we als eerste klasse kunnen catalogeren. Dit is thrash die iets losmaakt. Geef toe, stilzitten op een song als Centuries of Suffering gaat je niet lukken toch? Billy is ‘on a roll’ en de gitaristen breken bijna hun polsen op hun riffs en solo’s. En dan ben je nog niet aan Black Jack. Nog zo een snelheidsduiveltje dat je oren doet bloeden. Canna Business thrasht als vanouds en is ook gelardeert met machtige solo’s. De titel van dit nummer verwijst misschien naar de voorliefde voor een bepaalde substantie. Lees hiervoor anders zelf de tekst maar even na. Nee, hoewel boze tongen beweerden dat deze plaat een haastklus zou geworden zijn, kunnen wij dit op geen enkel moment zo interpreteren. Testament heeft voor mij dan ook zeker zijn beste plaat uitgebracht sedert The Gathering en overtreft zijn twee voorgangers moeiteloos. Op deze manier kan de band nog jaren mee en mogen veel andere bands de veters van deze muzikanten nog niet knopen.

Kortom, Brotherhood of the Snake is een plaat die niet in je collectie mag ontbreken. Het lijkt wel of de oude garde thrashbands mekaar het vuur aan de schenen legt om steeds maar weer beter te doen. En wij als fans kunnen daar natuurlijk alleen maar ons voordeel bij doen. Verplicht in huis te halen!

Tracklist: