Op zondag 16 oktober stond de hardste clubshow van dit jaar in België geprogrammeerd. De Taste Of Anarchy Tour hield halt in de Zappa te Antwerpen. Vitja, Sand, Malevolence, Aversions Crown en Nasty gingen samen voor een onvergetelijke hardcore-avond zorgen.

Parkeren was geen probleem daar ik al vroeg aanwezig was. Aan de zaal hingen bordjes waarop stond te lezen dat je, eenmaal je binnen was, niet meer naar buiten kon. Jammer daar de zaal zelf geen eten voorziet. Dit zorgde ervoor dat ik mijn planning moest herbekijken, want normaal wou ik tijdens de show van Aversions Crown snel ergens gaan eten. Hierdoor miste ik een groot deel van de opener, de Duitse metalcoreband Vitja.

De zaal was al redelijk goed gevuld maar toch werd er nog geen moshpit gevormd. Dit tot grote ergernis van David Beule die zijn ongenoegen uitte door het publiek uit te schelden. Zeer foute keuze als je het mij vraagt. Ook het publiek wist deze uitspraken niet te waarderen waardoor de sfeer ver onder nul zakte. Na de show werd er nog duchtig verder gepraat over deze Duitse band. Alleen maar negatieve reacties…

Na deze teleurstellende show moesten de Japanners van Sand de avond echt op gang trekken. De mannen maken explosieve beatdown hardcore die live elke zaal op z’n kop kan zetten. Althans als het geluid een beetje meewerkt. Al tijdens de soundcheck werd het duidelijk dat dit geen voor de handliggende opdracht was. Toen de band eigenlijk al tien minuten van zijn set moest gespeeld hebben, konden ze pas beginnen.

Het geluid was echt verschrikkelijk. De bassen zorgde voor een pieptoon door de boxen die gewoon heel de muziek onhoorbaar maakte. Na een kwartier besloot de geluidstechnicus de bas dan maar te elimineren. Het geluid was hierdoor wat beter enkel de power die de band zo kenmerkt was nauwelijks voelbaar. Sand zelf had er duidelijk zin in, getuige het feit dat Makoto, de frontman, even zelf de pit op gang probeerde te trekken. Enkel het fucked-up geluid besliste hier anders over.

Vervolgens was het de beurt aan de Britse metalcoreband Malevolence. Eerlijk gezegd ken ik deze band niet zo goed maar daar moet dringend verandering in komen. De band slaagde er als eerste van de avond in om het kot eens deftig af te breken. Het publiek had er duidelijk zin in, getuige een intensieve pit. Gitaargewijs zit het snor binnen de band; solo’s en gecompliceerde riffs worden gecombineerd met agressieve breakdowns en bijpassende vocals.

Aversions Crown was het lelijke eendje op de affiche. Al de bands hadden hopen hardcore-invloeden, alleen deze band niet. Met zijn knallende deathcore probeerde de Australische band het hardcorepubliek te overtuigen van zijn kunnen. Hierin is de band geslaagd al was er ook wel wat volk vertrokken uit de zaal om even wat te gaan zitten, of een sigaretje te gaan roken.

Nasty was de absolute headliner van deze avond. Veel fans hadden shirts van hem aan dus kon je een intensieve pit verwachten. Maar ook tijdens deze show liet het geluid het afweten. Het stond veel te stil, want wanneer ze het iets luider zetten, kwam net zoals bij Sand, een vervelende pieptoon uit de boxen waardoor de rest niet meer aan de orde was.

Het dak ging er even helemaal af, ondanks het minder geluid. Tijdens het tweeluik van publiekslieveling Slaves To The Rich en de korte maar zeer krachtige track My Brain Went Terribly Wrong ging de zaal even helemaal los, zoals het moet bij een show van Nasty.

Opvallend was het feit dat een groot deel van het publiek al na Aversions Crown het voor bekeken hield. De fans van Nasty lieten dit niet aan hun hart komen en leefden zich alsnog volledig uit wat resulteerde in blauwe plekken de dag nadien.

Wat een teleurstelling was deze avond. Ik had me verwacht aan een hele avond intensieve (beatdown) hardcore. Enkel Malevolence wist me echt te overtuigen. De rest had er duidelijk wel zin in, maar het geluid liet het afweten.