Het Amerikaanse AOR-gezelschap Tyketto mag in 2017 dertig kaarsjes uitblazen. Groot moeten die kaarsjes echter niet zijn, want zanger Danny Vaughn en de zijnen zijn nu niet bepaald productief geweest gedurende al die jaren. Reach is pas het vijfde studioalbum dat onder de naam Tyketto verschijnt en voorganger Dig In The Deep, is inmiddels toch ook al dik vier jaar geleden uitgebracht. Toch mogen fans niet klagen: Vaughn en de zijnen mogen dan hun tijd nemen om iets uit te brengen, als ze dat dan ook daadwerkelijk doen, druipt het talent er van af en dat is ook bij Reach het geval.

Vanaf opener Reach  tot en met het afsluitende The Run laat Tyketto je alle hoeken van de melodieuze hard rock horen. Up tempo, mid tempo of balladesk, het maakt niet uit Tyketto weet hoe ze zulke songs moeten brengen. Zo blijft een song als Big Money al vlug enkele uurtjes hangen met zijn stevig rockende bluesy inslag en traag tussenstukje. I Nee It Now mag dan een hoog Bon Jovi-gehalte hebben, Vaughn weet het toch eigen aan Tyketto te maken door zijn manier van zingen.  Hetzelfde geldt voor de noodzakelijke ballad, Letting Go, waar Tyketto ook weer een buitenbeentje weet te maken door de akoestische benadering en de opbouw die langzaam maar zeker naar een climax toegroeit.

Die blues is ook wel degelijk een belangrijke invloed bij Tyketto want ook tijdens een aantal andere songs duikt te stijl op te midden van de AOR en FM hard rock die de heren er doorheen mixen.  Voor liefhebbers van melodieuze hard rock is Reach zeker een pareltje dat gekoesterd mag worden. Tyketto zorgt voor voldoende afwisseling in de nummers en slaagt er ook netjes in om het genre verder te laten evolueren door niet constant gebruik te maken van de clichés die legio zijn in dit genre.