Ik kon makkelijker dingen gekozen hebben op een zondagvoormiddag om naar te luisteren, maar na een uurtje langer slapen moest ik hier wel tegen kunnen vond ik. De nieuwe, de eerste eigenlijk, van het Italiaanse Vultures Vengeance dus. Heavy metal oude stijl, heel erg true, door een relatief jonge band, die in 2015 pas een eerste tape uitbracht. Nu volgt er een eerste ep, met een intro en vier songs, die via het Gates of Hell label uitgebracht wordt en de titel Where The Time Dwelt In meekreeg.

Een jonge band dus, maar wel met wat ervaring. Zo zaten enkele leden voorheen in de band Necromancer. Met dit gezelschap wordt echter geprobeerd om de sound van de underground uit de jaren tachtig weer te geven. Vultures Vengeance speelt een vorm van duistere, donkere heavy metal die zo uit de kelders van een horrorhuis gekomen kon hebben. Want zo klinkt de produktie althans. Geen fratsen, geen zotte kosten, gewoon opnemen hoe ze zelf vonden dat het moest klinken en klaar is de spreekwoordelijke Kees. Over de instrumentale intro kunnen we niet veel zeggen, dat werd al zoveel gedaan voordien door andere mensen. Over de volgende vier songs dan weer méér. Die hebben namelijk wel iets. Het zijn vaak vrij lang uitgesponnen nummers met veel verschillende gedeeltes. Het gitaarwerk kan me wel bekoren en er passeren voldoende leuke riffs en zanger Tony T. Steele heeft een stem die goed bij het geheel past. Er waren ooit wel bands die het met mindere vocale capaciteiten dienden te doen. Het is allemaal wel niet licht verteerbaar en al zeker geen alledaagse happy metal. Het is vooral erg true en underground-klinkend en dat heeft natuurlijk wel zijn charme. Maar om het wereldschokkend te noemen: dat ook niet. Het is niks nieuws onder de zon en het blijft niet aan je hersenpan kleven, maar ik veronderstel dat er hier in pakweg Japan en Duitsland wel een publiek voor zal zijn. Wellicht is dit een band die het ook zal moeten hebben van festivalletjes als Keep It True bijvoorbeeld. Dat moet het publiek voor deze jongens zijn. De muziek wordt slechts in gelimiteerde oplages uitgebracht, dus wellicht zal je hier via bepaalde kanalen naar op zoek moeten, wil je een kopie van het album in je bezit krijgen. Vreemd is ook dat de band het doet zonder eigen website of social media. Faut le faire in deze digitale tijden.

Ben je niet vies van wat underground heavy metal met een vroege jaren tachtig touch, dan kan je deze Italianen van Vultures Vengeance gerust eens een kans geven. Maar ik blijf ervan overtuigd dat het met een betere produktie nog veel beter had geklonken. Benieuwd naar een eventueel volwaardig eerste album.

Tracklist:

1. Intro
2. A Curse From Obsidian Realm
3. And The Wind Still Screams His Name
4. On a Prisoner’s Tale
5. Where The Time Stands Still