Jurgen Callens

De heren van het Zweedse powermetalcollectief van Civil War zitten niet stil. Amper anderhalf jaar na het tweede deel van hun trilogie, komen ze nu met het slotstuk ervan: The Last Full Measure ligt vrijdag in de rekken via Napalm Records. Het is ook het derde album in vier jaar tijd, waarmee de grotendeels uit ex-leden van Sabaton bestaande band bewijst toch heus wel op eigen benen te kunnen staan. Verwacht je opnieuw aan strijdbare hymnes in de onvervalste Zweedse traditie.Op het nieuwe The Last Full Measure krijgen we tien nieuwe songs gepresenteerd, die weer bol staan van de twingitaren, brede keyboardpartijen en dubbele baspatronen. Volledig in het verlengde van de vorige twee platen The Killer Angels en Gods and Generals komen Rikard Sundén, Daniel Mÿhr, Daniel Mullback (allen ex-Sabaton), Petrus Granar en Astral Doors-zanger Nils Patrik Johansson met het derde luik van hun trilogie, gebaseerd op de Amerikaanse burgeroorlog. Die eerste twee platen waren heel genietbaar, maar bevatten ook nog veel verwijzingen naar de voormalige broodheer. Een vergelijking waar ze wellicht nooit zullen vanaf raken. Logisch ook, ze lagen zelf mee aan de basis van het succes. En zo is het dat er op The Last Full Measure ook wel wat songs staan die op albums van hun grote broer gestaan konden hebben. Gods and Generals kreeg overal unaniem goede reacties, ook hier ten huize, maar moest toch de duimen leggen in vergelijking met het debuut. Dit nieuwe album zou ik op de zelfde hoogte durven plaatsen als zijn voorganger. Ook nu wordt het debuut namelijk niet overtroffen. Maar er moeten veldslagen gewonnen worden, en dan moet het misschien al eens snel gaan. De plaat opent alvast niet slecht met een paar typische Civil War-rockers als Road to Victory en Deliverance. Degelijke powermetalsongs zonder meer, met goeie refreinen en prima karakteristieke zang van Nils Patrik. Wat verder vervolgen ze met Tombstone, een soms wat karnavalesk aandoend nummer. Maar toch blijft het tegelijk heavy genoeg om het serieus te blijven nemen. En zolang het maar bij dit ene fratsje blijft. A Tale That Should Not Be Told is één van die tracks die zo op een Sabaton-album gestaan kon hebben. Alleen vinden wij de zang hierop veel cooler en sterker. Toch missen we bij Civil War echter wel die tracks met hitpotentieel die Sabaton dan wel weer bij de vleet uitkakt. Gangs of New York heeft tegelijk een melodische, maar ook triestige vibe, die al snel overslaat in woede en razernij. Hierna volgt Gladiator, wat wellicht één van de beste songs van de band ooit geworden is. Hard, snel, catchy én explosief. Een headbanger in de ware zin van het woord. Eentje die het goed zal doen in de liveset ook. Het album sluit adequaat af met People of the Abyss en The Last Full Measure. Twee songs waar ze weliswaar op safe spelen, maar toch aangename en herbeluisterbare nummers zijn.

The Last Full Measure is dan misschien niet het sterkste album van Civil War geworden, maar we zijn er zeker van dat het de fans zeker zal kunnen bekoren. Ook zien we de band gaandeweg steeds meer afstand nemen van de muziek van Sabaton, wat dan ook ons respect verdient. Wij zijn alvast benieuwd wat de volgende stap in de carrière van de Zweden is na deze trilogie.

Tracklist: