Wie een beetje op de hoogte is van de geschiedenis van de Zweedse melodieuze scene zal de heer Tony Niva zeker kennen. De man zong ooit bij Swedisch Erotica maar werd vooral bekend als de kerel die furore maakte bij Lions Share ten tijde van Entrance, het vierde album van de heren. Niva had zeven jaar eerder, in 1994, al zijn eerste soloplaat afgeleverd, maar besloot zich vooral op zijn studies te concentreren, zodat zijn muzikale ambities twintig jaar lang op een zeer laag pitje stonden en hij slechts sporadisch opdook in de scene.

In 2011 waagde Tony zich aan de voorrondes van het Eurosong Festival en dat beviel hem zodanig dat hij de smaak opnieuw te pakken had. Niva besloot zijn soloproject nieuw leven in te blazen en sindsdien volgden de albums zich in sneltreinvaart weer op. Atmospherical is inmiddels al het zesde album van Niva en het vijfde sinds zijn comeback in 2011.

De liefhebbers van melodieuze rock zullen zich dat echter nog geen moment beklaagd hebben, want wat Tony brengt mag zeker en vast gehoord worden. Lekker in het gehoor liggende composities die netjes binnen de paden van de traditionele Noord Europese melodieuze rock bands liggen maar die dan wel van een hoog niveau zijn. Denk maar aan het eerder genoemde Lions Share of Europe.

Niva mag je ook zonder probleem vernoemen als een van de betere vocalisten in het genre, iets wat hij vroeger reeds bewees en die kwaliteiten zijn nog steeds aanwezig bij de afgestudeerde IT specialist. Als je er dan ook nog in slaagt om songs te schrijven die een breed publiek kunnen warm maken voor je muziek, kan je alleen maar besluiten dat Atmospherical een meer dan degelijk melodieus album is met voldoende afwisseling in de nummers en dat in het genre mag beschouwd worden als vrij stevig.

Echte uitschieters staan er niet op Atmospherical, want de meerwaarde zit hem vooral in elke song op zich. Als er dan toch één song genoemd moet worden die er iets uitspringt is het Evil Rose, vanwege de prachtige gitaarsolo. Tony Niva mag de komende jaren even productief blijven, zo zijn we bijna jaarlijks zeker van minstens een lekkere melodieuze hardrockplaat met ballen.