Saratoga @ Escenario Santander – Spanje

Hughes Vanhoucke

Vrijdag 4 november, Escenario Santander, Santander, Spanje.

Het is al ruim voorbij 20:30 uur wanneer de moderne en belangrijkste rocktempel van Cantabrië haar deuren ontsluit voor de voorstelling van de nieuwste opus van Saratoga, één van de belangrijkste bands uit de geschiedenis van de Spaanse metal.

Niko del Hierro – Saratoga

Na een korte carrièrestop van amper 14 maanden besloot bassist en stichtend lid Niko del Hierro om zijn geesteskind opnieuw op de rails te zetten nadat hijzelf en partner in crime Jerónimo Ramiro, gitarist en medestichter van de band, besloten om na acht jaar opnieuw samen te gaan werken en dit met de laatste zanger van de band, Tete Novoa, en oudgediende, Dani Pérez, achter de drumkit.

Enkel ex-zanger Leo Jiménez, die een succesvolle solocarrière op poten zette, ontbreekt om opnieuw de meest succesvolle bezetting van Saratoga terug samen te zien. Zijn opvolger, Tete Novoa, is uiteraard helemaal geen slechte keuze en was voor de stopzetting in 2014 als zeven jaar de vaste zanger.

Tete Novoa – Saratoga

Het bijna 25-jarige bestaan van de band wordt gevierd met een dertiende plaat en een daaraan gekoppelde tournee door het Iberische schiereiland.

Als er bij het openen van deuren niet bijster veel volk aanwezig was, is de zaal na één uur tijd toch voor twee derde volgelopen.

Het is 21:50 uur wanneer Jero Ramiro op de tonen van de intro het sobere podium, met als achtergrond een reusachtig doek met de afbeelding van de laatste cd, betreedt, gevolgd door de andere drie bandleden. Het eerste nummer is meteen ook het eerste nummer van Morir en el Bien, Vivir en el Mal, het stevige Perseguido, de laatste nieuwe plaat van de band die meer dan goed ontvangen werd in zowel Spanje als Latijns Amerika.

Van meet af aan is het Noord Spaanse publiek enthousiast als geen ander en zingt uit volle borst mee met de nummers die Tete Novoa, uitgedost in een gescheurd T-shirt van Mocking Jay uit The Hunger Games, weggeeft. De geboren entertainer communiceert van meet af aan veelvuldig met het publiek en heeft het over de zware taak om een schifting te maken uit een repertoire van een kwarteeuw.

Het tweede nummer van de avond is er eentje uit de oude doos, Tras Las Rejas, afkomstig van misschien wel de beste plaat uit de geschiedenis van de band, Agotarás uit 2002, waarin Jero Ramiro zich volledig uitleeft met één van zijn vier vintage white Yngwie Malmsteen-signature Fender Stratocaster.

Met Maldito Corazón schuiven we twee jaar vooruit in de geschiedenis van de Madrilenen wat meteen ook de eerste single is uit die andere succesvolle schijf, El Clan de la Lucha.

Tete Novoa & Jero Ramiro – Saratoga

Tete Novoa nodigt het publiek uit te springen en zingen op de tonen van Volverá en dit voor de rest van de avond te doen, Volverá is trouwens het tweede nummer dat vanavond gespeeld wordt uit de nieuwste worp. Na dit tweede nummer wordt met No Surfriré Jamás Por Ti naar een ander klassiek album van de band teruggegrepen, het tweede album waar Tete Novoa de dienst uitmaakt als zanger, Secretos y Revelaciones uit 2009.

Na een paar oude en nieuwe nummers wordt het duidelijk dat Saratoga niet écht moet onderdoen voor befaamde Europese powermetalbands uit Duitsland of Scandinavië.

Mi Venganza wordt ingezet met een headbangende zanger terwijl Niko del Hierro en Jero Ramiro, beiden met een Saratoga T-shirt aan, elkaars gezelschap opzoeken rechts op het podium. Het titelnummer van de nieuwe album volgt.

Halfweg de show worden twee nummers uit Vientos de Guerra gebracht, zijnde het titelnummer en een hymne aan ons zo beminde muziekgenre, Heavy Metal. Tussen beide nummers komt Dani Pérez op de proppen met een kleine 5 minuten durende drumsolo waarbij hij meermaals het publiek aanspoort nog meer participatief te zijn.

Dani Pérez

Ondertussen heeft Tete Novoa een nieuw T-shirt aangetrokken en staan er nu drie muzikanten op het podium met een Saratoga-shirt aan, dé ideale manier om je merch aan de man te brengen in analogie met Iron Maiden.

Het stevige A Morir is het tweede nummer uit Agotarás die de revue passeert. Na A Morir verdwijnt iedereen van het podium en worden een akoestische gitaar op statief en een aluminium barkruk geïnstalleerd.

Tete Novoa en Jero Ramiro verschijnen terug op het podium om een akoestische medley te brengen bestaande uit ingekorte versies van de ballads En tu Cuerpo en Lejos de Ti aangevuld door het complete Si Amaneciera in semi unplugged versie waarbij Jero Ramiro zijn akoestische gitaar afwisselt met één van zijn Fender Stratocaster. Sterk hoe het duo vrijwel heel de zaal aan het meezingen kregen.

Tete Novoa – Saratoga

De reguliere set wordt afgesloten met een sterk nummer over en tegen vrouwenmishandeling, El Vals de la Rosa Herida, uit het nieuwste werk en het wellicht nog sterkere Resurrección, het derde nummer van deze avond uit Agotarás dat eigenlijk Saratoga omgekeerd geschreven is.

Luttele ogenblikken nadat Saratoga van het podium is verdwenen staan de mannen uit de Spaanse hoofdstad er al terug op. De band zwaait het publiek uit met Como El Viento, de hitgevoelige eerste single uit de nieuwste opus.

Met een confetti canonschot wordt het oudste en meteen laatste nummer van de avond Perro Traidor afgeschoten, een song uit de bijna twintig jaar oude Mi Ciudad, het derde werk dat Saratoga op de wereld zette toen Niko del Hierro & Jero Ramiro prille dertigers waren.

De band neemt afscheid van het publiek en doet de moeite om haar fans op de eerste rijen de hand te schudden, een mooi gebaar dat geapprecieerd wordt.

Saratoga

Een geslaagde vrijdagavond met een enthousiast publiek, een band waarbij een zekere chemie de vier met elkaar verbindt en een sterke mix van oude en nieuwe nummers.