Jurgen Callens

Soms vraag ik me wel eens luidop af hoe het kan dat de meeste van mijn favoriete bands van Zweedse afkomst zijn. Uit dat land blijven maar machtige bands komen. Zo ontdekte ik nu recent de melodische metalband Enbound, dat op 18 november met The Blackened Heart de opvolger uitbrengt van het in 2011 verschenen And She Said Gold. Alleen al na de bio gelezen te hebben, was ik al enthousiast om me hierin vast te bijten. En heel terecht, zo bleek. De Zweden combineren namelijk klassiek en modern en weten hier een heel tof receptje mee te fabriceren. Volgende week is het album beschikbaar via Inner Wound Recordings.

Enbound werd al opgericht tien jaar geleden door Mike Cameron Force (ex Zonata en Poem), die na de nodige zoektochten de juiste bandleden wist te vinden en met zanger Lee Hunter een topper in huis haalde. De vocalist heeft al een aardig palmares opgebouwd en schitterde onder meer in musicals en TV-shows. Ook nam hij al deel aan het Eurovisiesongcontest en werkte hij met grootheden als Bill Champlin (Chicago) en Joseph Williams (Toto). Enbound zelf speelt een mix van klassieke power metal, met hier en daar wat progressieve en symfonische elementen. Melodie is ook de leidraad doorheen hun verhaal. Maar ook wordt er een aardige toets moderne metal toegevoegd, vooral naar ritmewerk dan. Ook keyboards en piano worden niet geschuwd en samen met de verbluffend goeie zang komen we toch tot een wel schitterend geheel. De mastering van dit album werd trouwens gedaan door Jacob Hansen, die we onder meer kennen van zijn werk met het al even Zweedse Amaranthe. En laat die laatste naam nu eens een gegeven zijn dat op dit album wel eens door mijn hoofd durft te schieten. Vooral omdat er door beide bands wel van die moderne elementen gebruikt worden. En dan denk ik aan het drum- en baswerk en de elektronica hier en daar. Maar laat je niet afleiden, dat is ook het enige vergelijkingspunt hier. Enbound is veel minder poppy en ook wel niet zo melodieus. We horen vooral een mix van heavy en uptempo songs met sporadisch een rustiger pianostuk en een ballade. Elke song bevat ook wel de nodige melodie, maar pakt je niet direct op je nest. Het zal je wel een paar luisterbeurtjes duren eer alles blijft plakken. Dat het technisch ook allemaal heel sterke muzikanten zijn, zal je ook wel merken aan de fijne solomomenten tijdens de songs. Een voorbeeld van de moderne invloeden vind je op Give Me Light. Het klassiekere merk je dan weer beter tijdens een track als Feel My Flame. Get Ready For begint met piano en zang, maar ontpopt zich al snel tot een leuke melodische rocker, waarbij spontaan de naam van het eveneens Zweedse H.E.A.T. door mijn gedachten spookt. Op de ballad The Don’t Really Know kan je nog eens genieten van de zangtalenten van Hunter. The Blackened Heart is een heel sterk album geworden, dat muzikaal en vocaal heel hoog scoort. Alleen zie ik de jongens toch nog niet direct de bekendheid te bereiken van die andere genoemde bands. Gewoon omdat die commerciële factor niet zozeer aanwezig is. Daar kiest de band wellicht zelf voor. Maar mochten de mannen toch besluiten om het geheel een meer ‘poppy’ touch te geven, dan kan de concurrentie makkelijk aangegaan worden.

Ben je fan van melodische metal en kan je de combinatie klassiek-modern ook wel smaken, dan moet je hier zeker even naar gaan luisteren. Dit is gewoon prima melodische metal, met een hoog kwalitatief vakmanschap en heel sterke vocalen. Zeker een aanradertje en een band om in de gaten te gaan houden.

Tracklist: