Op een naar Spaanse normen frisse zaterdagavond trek in naar de emblematische concertzaal Razzmatazz in Barcelona om er Amon Amarth & Testament aan het werk te zien, een optreden waar ik al een tijdje naar uitkeek na de sterke sets van de Zweden op Graspop en Copenhell en om na lange tijd Testament nog eens aan het werk te mogen zien. Alvast bedankt aan het Spaanse Madness Live! om voor een accreditatie en fotopasje te zorgen.

Sala Razzmatazz 1 – Barcelona

De uitverkochte show begint al om 19:00 uur wat voor de Spanjaarden héél vroeg is, de week voordien zag ik nog Saratoga aan het werk in Santander, daar gingen de deuren pas open om 21:00 uur. Een andere traditie is dat het optreden doorgaat in een discotheek waar na het optreden een heel ander publiek op afkomt.

De eerste band van de avond, Grand Magus, komt net als de hoofdbrok uit Zweden. Het trio uit Stockholm dat dit jaar haar 20-jarig bestaan viert brengt oldschool hardrock.

Janne “JB” Christoffersson – Grand Magus

Ik had verwacht voornamelijk nummers uit hun nieuwste album, Sword Songs, te horen maar dit was een complete misvatting, de band brengt liedjes uit zijn laatste vijf cd’s; songs die het Catalaanse publiek best wel apprecieert.

Om 20:00 uur is het aan Promo Native American Chuck Billy en de zijnen om het podium te betreden. De Amerikaanse thrashtitanen Testament hebben nog maar pas een nieuwe en elfde geesteskind uitgebracht en maken gebruik van deze tour om zijn pasgeborene te presenteren aan het Europese publiek. Het mag wonderbaarlijk heten dat thrashmetalgrootheden als Testament het voorprogramma verzorgen van een melodeathband.

Testament @ Sala Razzmatazz – Barcelona

Gitarist, songwriter en mede-eigenaar van de band, Eric Peterson, heeft warempel een charmeoffensief ingezet om het patriottische Spaanse publiek te veroveren door een T-shirt van Galicië aan te trekken wat mogelijk niet door elke Catalaan geapprecieerd wordt.

Veel bindteksten krijgen we van Chuck Billy niet te horen, thrash en dan vooral Brotherhood of the Snake is wat telt voor de mannen uit Berkeley die niet bepaald veel vreugde beleefden aan de opnames en vooral het schrijfwerk van hun nieuwste worp. De set begint met het titelnummer van het nieuwste album dat welgeteld twee weken eerder uitkwam, een set die vergelijkbaar is met de laatste plaat, strak en snel gedurende een groot drie kwartier lang.

Ondanks een rol als subtopper is het podium helemaal Testament ingekleed met een groot doek achter de drumkit met een afbeelding van de slangenkoppen die op de hoes van Brotherhood of the Snake voorkomen.

Chuck Billy – Testament @ Razzmatazz – Barcelona

Het eerste nummer van het vorige album, Rise Up, is het tweede en best wel sterke song dat aan bod komt, gevolgd door The Pale King van de nieuwste plaat waar Eric Peterson een vooraanstaande rol in speelt en een Alex Skolnick die hier net niet door de knieën gaat om een krachtige solo te brengen.

Alex Skolnick – Testament @ Razzmatazz – Barcelona

Met Disciples of the Watch, een door Stephen King geïnspireerde nummer en The New Order, maken we een reusachtige sprong achterwaarts in de tijd naar het tweede album die de band bijna dertig jaar geleden uitbracht. Even later keren we terug naar het huidig decennium met de titelsong van de vorige opus, Dark Roots of Earth en Stronghold van het nieuwe meesterwerk.

Jammer voor de nieuwe klassieker in de thrashmetalgeschiedenis, maar na opnieuw maar één nummer uit Brotherhood of the Snake wordt alweer teruggegrepen naar oude klassiekers van Testament met het best wel leuke Into The Pit. Aangezien de jongens graag ver in de tijd teruggrijpen is het voorlaatste nummer van de avond het eerste uit hun eerste langspeler ooit, Legacy, Over The Wall.

Testament sluit zijn set af met de The Formation of Damnation van de gelijknamige schijf uit 2008, de eerste nieuwe plaat met de teruggekeerde Alex Skolnick.

Al bij al een leuke set gebracht door topmuzikanten maar met naar mijn bescheiden mening te weinig nummers uit de laatste worp.

Even na 21:00 uur doet de drakenboot van de Viking metaliconen Amon Amarth de haven van Barcelona aan, de Noormannen hebben het geluk aan hun zijde: ze mogen spelen voor een volledig uitverkochte Razzmatazz of in andere woorden 2300 metalheads.

Op het podium staat een reusachtige Vikingenhelm centraal op het podium met daarop de drum van de onlangs aangeworven Jocke Wallgren die Frederik Andersson moet doen vergeten. Aan beide kanten van de helm komen twee enorme horens uitgekropen terwijl de uitsnijding voor de ogen regelmatig verandert van verlichtingskleur.

Sala Razzmatazz 1 – Barcelona

Na de klassieke intro komt de reusachtige Johan Hegg het podium opgedreven op de tonen van The Pursuit of Vikings met zijn onafscheidelijke drinkhoorn aan de broeksriem en rondom beide onderarmen lederen beschermingen van Grimfrost.

As Loke Falls is het tweede nummer, één van de zoveel songs geïnspireerd door de mythologie van de Noormannen.

Johan Hegg – Amon Amarth @ Razzmatazz – Barcelona

Fist Kill is als derde nummer pas de eerste song van hun voortreffelijke Jomsvikinig conceptalbum die eerder dit jaar uitkwam en waarrond de huidige tournee gebouwd is. Het nummer handelt over de moord die een jonge man gepleegd heeft op een liefdesrivaal.

The Way of Vikings en At Dawn’s First Light komen eveneens uit hetzelfde album, dit laatste nummer wordt live ondersteund door een Vikingengevecht met zwaarden waarbij de krijger die het onderspit moet delven de keel overgesneden wordt.

Olavi Mikkonen – Amon Amarth @ Razzmatazz – Barcelona

We gaan verder met Cry of the Black Birds en het titelnummer van Deceiver of the Gods waarbij de overlevende Viking terug op podium verschijnen, deze keer staat hij te zwaaien met een wimpel.

On a Sea of Blood laat het Spaanse publiek verder kennismaken met Jomsviking om dan meteen terug te grijpen naar ouder werk met het jachtige Destroyer of the Universe. Bij het aanvatten van Death In Fire weet Johan Hegg het publiek te melden dat hun tegenhangers in Madrid de avond voordien een stuk luidruchtiger waren, dat laten de Catalanen zich geen twee keer verwijten, maar het enthousiasme ebt al snel weg al moet ik zeggen dat de Spanjaarden een stuk participatiever zijn dan Belgen of Nederlanders.

Amon Amarth’s nieuwe drummer Jocke Wallgren @ Razzmatazz – Barcelona

Op het relatief rustige One Thousand Burning Arrows uit Jomsviking staan twee Vikings met een reusachtig handboog en pijl op beide treden aan de zijkanten van het podium waarvan de backdrop ondertussen per nummer aangepast wordt met meestal de cover van het album in kwestie.

Op de tonen van gesproken woorden wordt het podium helemaal groen. Luttele ogenblikken later komt de band terug het podium opgewandeld in gezelschap van Loki, de god van chaos en leugens uit de Noordse mythologie die het publiek wat opjut tijdens Father of the Wolf. Runes to My Memory volgt terwijl War of the Gods de reguliere set afsluit na wat dankwoorden in het Spaans.

Johan Söderberg – Amon Amarth @ Razzmatazz – Barcelona

            De bisnummers worden ingezet met Raise Your Horns, het laatste nummer deze avond van Jomsviking. De bandleden krijgen een hoorn toegestopt uit de handen van de twee Vikings die hen op tournee vergezellen, deze van Johan Hegg is naar de proporties van zijn stevig uit de kluiten gewassen lijf. De inhoud, bier volgens Hegg, wordt snel soldaat gemaakt op uitzondering van deze van de zanger die gans het nummer staat te zingen met de hoorn in de linkerhand en er af en toe een flinke teug van neemt.

Guardians of Asgaard wordt ingezet met veel vuur- en rookpluimen. We krijgen een laatste bezoek van de Noormannen, deze keer met wapen en schild in de hand.

Ted Lundström – Amon Amarth @ Razzmatazz – Barcelona

De mannen van Amon Amarth verdwijnen vervolgens eventjes om vrijwel meteen voor een laatste keer terug te keren nadat het donderweer en bliksems op het podium opgetrokken zijn. Johan Hegg verschijnt tijdens afscheidsnummer Twilight of The Thundergod met een reusachtige hamer in de hand voor een publiek met gerezen armen, er ontstaat spontaan een wall of death. Op het einde van het nummer volgt een minuten durend applaus waarbij Johan Hegg het volk nogmaals in het Spaans bedankt en toegeeft dat hij kippenvel gekregen heeft van de ovatie.

Vikings op rooftocht door Barcelona

Het optreden in Vorst Nationaal moest ik missen, maar geen haar op mijn hoofd die er spijt van heeft om naar Razzmatazz te zijn afgezakt, dit is zonder twijfel één van de beste optredens die ik dit jaar mocht bijwonen, het Spaanse publiek speelt daar zeker een rol bij net als de leuke doch verouderde zaal.

Razzmatazz 1 – Barcelona